Danielle Brianna Lawrence is a heartbroken girl but in the eyes of Kristoff River Elliot, she is the heartbreaker. She is asked to mend Kristoff's broken heart but how can she mend the heart that she broke?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Saan tayo pupunta?'" tanong ko kay Kristoff
Hindi niya ako sinagot hinila na lamang ako. Napatingin ako sa pagkahawak ng kamay niya sa akin, hanggang ngayon iba pa in ang pakiramdam ko tuwing hinahawakan niya ko. Sa bawat hakbang namin ay mas bumibilis ang tibok ng puso ko. Tumigil kami sa isang lugar kung saan natatanaw ang maliwanag na buwan.
"Hindi ka naman siguro magtatransform into a vampire ano?" natatawang tanong ko ngunit isang ngiti lamang ang kanyang sinagot.
Umupo kami sa lapag at walang umiimik. Napatingin ako sa kanya at nakatingi lamang siya sa ma bituin. Napatingin naman ako sa buwan at napangiti nang magsalita si Kristoff.
"You're like the moon, more like my moon" sabi niya at medyo natawa sa kacornyhan niya. Ganon ba ako kaganda? I laughed at the thought.
"Why? Because I light up your dark world?" natatawang tanong ko. Ano kami HS students? Corny moments during this time, really?
"Well yeah but most importantly, you were always there when I needed you the most" sabi niya at tumingin sa akin na may ngiti sa mga labi.
Natawa ako sapagkat hindi naman iyon totoo. Sa katunayan ay iniwan ko siya noong kailangan niya ako. Tila may kumirot sa puso ko nang bumalik ang mga panahaon na iniwa ko siya kasi akala ko yun ng nararapat ngunit akala lang pala.
"I'm sorry" mahinang bulong ko kaya napatingin siya
"Bakit?" nag-aalalang tanoong niya.
Nagsimulang pumatak ang mga luha ko. Naiiyak na naman ako. Agad ko itong pinunasan at bumuntong hiniga. I should not cry in such a beautiful place like this and ruin the moment.
"Sorry if I wasn't your moon" tipid ngiti kong sabi sa kanya habang nakayuko
He hugged me so tight, a warm hug in a cold night. But, why does it always feel not right? I sighed. I wish we could say like this. I wish this would not end but it will I know. Everything will fall into place. I will allow it eventhough that means breaking me apart. The cold breeze and warm embrace makes everything perfect, so perfect. It makes me scared to think that perfection has a limit and it ends the other way around.
"Even if you weren't my moon, you're my star. A star that they say was already dead yet still shines. You're my star that left me yet keeps me breathing" bulong niya at hinalikan ako sa noo. ______
Maaga kaming gumising para makapagluto ng agahan. May isa pa kaming activity mamaya at uuwi na kami. Kanina pa ako tinitignan ng masama ni Gretelinn na parang gusto niya akong ihawin ngunit di ko na lamang siya pinansin.
"Ang mga goody-good shoes sa gabi umaatake" sabi niya at inikutan ako ng mata nang mapadaan sa harapn ko. Is it possible na nakita niya yung kagabi? I smell trouble.
I ignored her and sat down quietly. Kailan kaya tatahimik buhay ko? I sighed deeply. Biglang may umupo sa tabi ko, si Kristoff as usual. I sighed deeply. Everytime, every single time, we become happy, someone or something ruins it. It doesn't matter if it's about the past, the future ir the present. As I look at him, I feel like crying.
