“ Tayfun amcayı gördüm, Tayfun amcayı gördüm ! “ Defne “ O da kim ?” diye sordu. Eren de “ Kevser malının babası işte.” dedi. O an herkes korkuya kapıldı. Defne ortaya ibretlik bir fikir atarak;
-Hemen ölü numarası yapalım, o zaten gidecektir dedi. Annesi ise bu fikre sıcak bakmıyordu. “Bu adam naftalin manyağı” diye çığlık attı. Funda’nın aklına bu duyduklarının sonucunda harika bir fikir gelmişti. Evdeki tüm naftalinleri toplayıp Kevser’in babasına fırlattı. Tam sonuncu naftalini fırlatırken gözü bir şeye takıldı. Kevser’in babasının karnı kanguru gibiydi, sanki özel bölmesi vardı. Biraz daha dikkatli bakınca orada Kevser’i taşıdığını gördü. Bunu görünce şok oldu ve
-Hemen hepiniz buraya gelin. diye seslendi. Herkes oraya toplanmıştı ve Funda onlara Kevser’in babasının kanguru soyundan geldiğini düşündüğünü söyledi. Herkes bu fikri onayladı fakat Defne’nin annesi;
-Bu olamaz baksanıza bu bizim karşı apartmanın altındaki terzi 5 aydır bunu dikmeye çalışıyordu. Her gittiğimde kan ter içinde kalıyordu. Demek ki bunu Kevser’in babasına yapıyormuş. Duyduklarıma göre bunun için 1 ton pamuk harcanmış dedi.O anda Kevser atladı hemen ve dedi ki;
-Defnemm seni çok özledim bu yüzden sizin arabanızın tekerlek izlerini takip ederek buralara kadar geldik babamla. Defne ürkmüştü ne yapacağını bilemedi. O anda Funda büyük bir çığlık attı ne olduğunu kimse anlamadı. Tüm mahalle apartmanın önüne toplanmıştı. Funda daha da bağırarak;
-Yeter be yeter ayı yavrusu ve ayısı defolun lan burda rahat bırakın kardeşimi ve ailesini dedi. Bunun karşısında Defne çok gururlanmıştı, birden Funda’ya döndü. Ve o şaşkın yüz ifadesiyle;
-Funda seni çok seviyorum ama napıyon aq dedi. Funda Defne’ye sıkı sıkı sarıldı. Bunu gören Kevser birden çatlamaya başladı. Vee o da nee Kevser maske kullanıyordu. Aslında dış görünüşü onun gerçek görüntüsü değildi. Herkes şok üstüne şok yaşıyordu. Çatlayınca minik parçalara ayrıldı, ondan geriye minik bir kağıt kalmıştı. Parçaları büyük bir hızla yok oldu, tek kalan bu kağıttı. Kimse kağıda dokunup okumaya cesaret edemiyordu. Olay cok karmaşık bir hal almıştı. Eren kağıdı almaya hevesliydi ama annesi izin vermiyordu. Oğlunu riske atamazdı. En sonunda Defne ve Funda kağıdı almaya karar verdi. Çünkü olayın merkezinde olan sadece onlardı. Korka korka kağıda yaklaştılar ve kağıdı aldılar. Kağıtta şunlar yazıyordu.... “Sevgili arkadaşlar ben aslında çok iyi niyetli biriyim. Sizi korkutmak istememiştim aslında sizler benim canlarımsınız. Sizin bir damla göz yaşınız beni kahreder şimdi buralardan gidiyorum beni belki yıllar sonra gene görebilirsiniz hoşçakalın…” Bu sözler karşısında Defne ve Funda’nın gözleri doldu, bir köşeye çekilip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladılar. Fakat bu gözyaşları üzüntü değil mutluluk gözyaşıydı. Sevinçle birbirlerine sarıldılar. Ama sevinmek için daha çok erkendi. Tam o sırada arkadan bir “nihahahaha” sesi geldi. Bu Kevser’den başka birinin sesi değildi. Defne “bizi kandırdı” diyerek onun saçını başını yolmaya gitti. Funda da ona yardım etti. Ailelerin ise bu durumu daha fazla kalpleri kaldırmadı ve bayıldılar. Defne, Funda ve Eren kevsere karşıydı ve onu mağlup ettiler. Ama Funda Kevser’in yine bir oyun oynayacağını düşünüyordu. Defne “Bunu nereden anladın ?” diye sorunca da “Baksana şu gözlere fıldır fıldır yine bir oyun var bunda diyerek alet çantasını getirip oradaki baltayı alır ve kevsere vurmaya başlar. Ancak Kevser 9 canlıdır bir türlü gebermiyordur en sonunda Defne’nin aklına bi şey gelir. Bağırarak der ki “ona elektroşok verelim. Ve Eren’e bağırır. “500’e şarj eeet !! ” Defne ve Funda Kevser’e şok verirler ve Kevser nihayet ölür fakat bununla da kalmazlar ve kevseri neşterle deşerler. İleride doktor olacakları için geleceğe sağlam bir temel atarlar. Fakat bilmedikleri şey Kevser’den sadece şimdilik kurtulduklarıdır.
