Lovely sin ||. (l.s)

Preface

اون عشقمون و آفريده پس به نام عشقمون
گناه دوست داشتنى ( فصل دوم )

مقدمه

هميشه اين سرنوشته كه قصه هارو مينويسه و شخصيتارو انتخاب ميكنه...
انتخابت ميكنه كه خوشبخت بشى كه بمونى كه بميرى و تو هيچوقت نميتونى جلوش وايسى... مثل يه بچه ى لجباز ميمونه كه از بازى كردن خوشش مياد... اونقدر بازيت ميده تا خسته بشى تا نخواى خوشبخت بشى نخواى بمونى بخواى بميرى...

مثل يه چرخ و فلك اولش دوسش دارى ميچرخى و ميچرخى اما آخرش فقط التماسش ميكنى كه وايسه و اگه واينسته بالا ميارى... همه چيو... همه ى روزاى خوب و همه ى خاطرات قشنگ و همه ى عشق و علاقه و دوست داشتن و...

داستان جاى بدى تموم شد... تازه عاشق شده بودى تازه قرار بود خوشبختى كسايى و ببينى كه عاشقانه دوسشون دارى... تا خيلى چيزارو فهميده بودى و قرار بود بفهمى...
يه جورايى تازه قرار بود يكم از سرنوشت جلو بزنى اما اون تونست نقطه ضعفت و پيدا كنه... خاطرات مشترك

همه ى اون خاطرات شيرينى كه باهاشون داشتى و هميشه و همه جا به كمكت ميومدن و آرومت ميكردن...
همه ى اون خاطرات تلخى كه بازم وقتايى كه تنها بودى يادت مينداختن كه هنوزم كسايى و دارى كه دوست دارن...
همه ى اون چشمها... همه ى اون خنده ها و گريه ها... همه ى اون سبز آبيا...

پاكشون كرد... تا هيچوقت يات نياد يه روزى عاشق يه پسر چشم آبى بودى... يه روزى دوتا عاشق و به هم رسوندى... يه روزى قرار بود دنبال بهترين دوستت بگردى و همه ى اون خاطرات و از اول براش بسازى... يه روزى يه نامه بود كه بايد ميخونديش...

حالا ديگه هيچ خبرى از هيچكدوم از اون خاطرات نيست... حالا يادت نمياد كى بودى و كى هستى...
اصلا قرار بود چيكار كنى...

از گذشته ى محوت چيزى به جز يه پرده ى حرير سفيد نمونده... گاهى وقتا يه نسيمى مياد و كنارش ميزنه... از پشتش يه چيزايى ميبينى... صراى خنده هاى شيرينى و ميشنوى... اما بازم نميتونى بفهمى كه اون چشما مال كيه و اون پسر كيه كه انقدر شيرين ميخنده...

هر روز صبح بلند ميشى و به ديوار سفيد بالاى سرت سلام ميكنى...
به خواهرت كه توى قاب عكس بغل تختت كنارت وايساده لبخند ميزنى...
توى آينه دخترى و ميبينى كه نميشناسيش... ميدونى اين خودت نيستى اما نميتونى بفهمى كه كى بودى...

به خودت به ذهنت به احساساتت اعتماد ندارى... تنها كسى كه بهش اعتماد دارى يه دفتره... با خودت عهد كردى كه هرچيزيو كه ميبينى و ميشنوى... بهشون ميخندى يا گريه ميكنى و بنويسى تا هيچوقت فراموششون نكنى... تا ديگه گمشون نكنى...

تا ديگه با شمارش معكوس همه چى سفيد نشه...
تا ديگه توى سياهى مطلق چشماتو باز نكنى...

و تو به همشون يه قولى داده بودى...
اينكه هيچوقت فراموششون نكنى...

________________________________

خب خب فصل دومون شروع شد چه كاورى به و به و به
وااى بياييد بغلم خيلى خوشحالممم😭😭💕
از دوستانى كه تازه شروع به خوندن كردن خواهش ميكنم كه اول فصل اول و بخونيد🙏🏻
اميدوارم بتونم اونجورى كه ميخوام بنويسمش و همينطور اميدوارم شمام ازش لذت ببريد مثل خودم كه توى ثانيه به ثانيه اش زندگى ميكنم
دوستون دارم💕

__angel__💚💙