The Badboy's Game - Schaakmat (#3)

Hoofdstuk 3

Jenn zit met haar kindje op de zetel toe te kijken hoe David en Will de tafel dekken terwijl ze af en toe een commando roept naar de jongens om iets anders te leggen of om iets te halen dat ze vergeten zijn. Ik sta in de keuken het eten klaar te maken. Elke keer dat ik Jenns commanderende stem hoor, moet ik lachen. Niks kan dat meisje vermoeien, zelf het moederschap niet. Het lijkt haar zelfs meer energie te geven. We zijn ons druk aan het voorbereiden op de terugkomst van Jake, die zou nu elk moment kunnen aanbellen.

Ik hoor dat iemand wat muziek opzet. Het kindje begint zachtjes te jammeren en Jenn fluistert enkele sussende woordjes tegen hem, waarna hij weer kalmeert. De deurbel weergalmt door het huis. "Jakey!" Will loopt naar de deur. Ik wandel de woonkamer weer binnen en kijk vragend naar David. "Dit is nog steeds normaal?" Hij knikt, "Inderdaad, perfect normaal." Jenn moet ook lachen, "Ik zit met twee baby's in plaats van eentje."

Jake komt de kamer binnen. "Hallo, iedereen! Hebben jullie mij gemist? Van Will weet ik het ondertussen wel al," grinnikt hij. Iedereen heet hem om de beurt welkom en daarna serveert David ons een glaasje cava om op Jakes terugkeer te toasten.

"Laat me dat kleintje eens zien," lacht Jake wanneer we allemaal in de sofa's geïnstalleerd zijn. Voorzichtig pakt hij Jill over uit de armen van Jenn die elke beweging van Jake streng in de gaten houdt nu haar kindje in zijn armen ligt. "Je moet niet zeggen dat hij er mooi uitziet. Hij is nog maar een paar dagen oud, dus het is normaal dat hij op een patatje lijkt." Iedereen proest het uit na Wills opmerking en ikzelf moet mijn best doen om niet te stikken in mijn drinken.

"Ik hoop dat dit kind nog een beetje zelfvertrouwen overhoudt als het veertien wordt," grinnikt Jake. Na een kort aperitief, maan ik iedereen aan om zich aan tafel te zetten zodat we het eten kunnen opdienen. Ik haal de zelfgemaakte lasagne uit de oven en zet de gloeiendhete schotel in het midden van de tafel. Ondertussen gaat Jenn een flesje melk voor Jill bereiden.

"Dus, wat voor nieuws is er over Rusland?" vraagt David terloops voordat hij een grote hap lasagne naar binnen werkt. "Je bent vrij lang weggeweest en je hebt er nog met geen woord over gerept."

Jenn komt uit de keuken met het flesje melk en zet zich naast me neer. Terwijl ze het flesje langs mijn hand legt, merkt ze opeens de verlovingsring op die ik zonet terug heb aangedaan. Uit voorzorgsmaatregelen had ik deze even uitgedaan tijdens het koken aangezien ik niet graag wil dat er iemand opeens een ring in zijn stuk lasagne vindt. Ze slaakt een kort gilletje dat Jill doet verschieten en onmiddellijk grijpt Jenn mijn hand vast om het juweel van dichtbij te bekijken. "Jullie zijn verloofd!" David verslikt zich in zijn eten en Will en David kijken verbaasd op. "Wat?!"

"Sinds wanneer?" wilt Jenn onmiddellijk weten. "Gisterenavond," is alles wat ik kan antwoorden voordat ze haar volgende vragen al op me afvuurt. "Hoe heeft hij het gevraagd? Was het romantisch? Vind je de ring mooi? Wanneer is het trouwfeest? Welke kleur wordt het voor de bruidsmeisjes? Ik mag toch wel bruidsmeisje zijn?"

"Ho, stop even en adem eerst, schat," zegt Will, die zonet, na Jake, David heeft gefeliciteerd.

"Ik laat jullie ook eens een paar maanden alleen..." grinnikt Jake. Jenn geeft me een dikke knuffel en lijkt nog veel meer opgewonden dan ikzelf ben over mijn verloving. De rest van het avondmaal verloopt rustig. Nadat alles opgeruimd is, zetten we ons voor de TV. Plots begint Jill te jammeren, wat snel overgaat op schreeuwen. Will tilt hem op, draait Jill om en trekt zijn neus op. "Code Bruin!" Snel loopt hij naar Jenn. "Red ons!"

"Ik heb het al heel de dag gedaan! Doe jij het deze keer maar!"

"Maar... Maar ik kan het niet aan."

"Deal with it." Het verbaast me dat Jenn zo kalm blijft, terwijl ze het andere moment net super bezorgd is om haar kleintje. "De pampertas staat nog in de keuken," instrueert ze Will, die braaf de tas haalt en met Jill naar de badkamer vertrekt. David en Jake zitten hem uit te lachen en rennen achterna zodat ze het spektakel dat zich zo dadelijk zal afspelen, niet missen. Jenn en ik blijven alleen achter in de zitkamer. Ze zucht en rolt met haar ogen. "Jongens... Ze willen zo graag stoer doen, maar als het op zo'n werk aankomt, mag de vrouw opeens wel de sterkste zijn."

Na zeker een half uur keren de jongens uiteindelijk terug, nog steeds buiten adem van het lachen. Will draagt trots Jill voor zich uit. Wanneer hij voor Jenn staat, gaat hij op een knie zitten en biedt het kindje aan haar aan met gebogen hoofd. "Het is klinisch en op volledig professionele basis zuiver gemaakt," probeert hij zo serieus te vermelden. Jill begint te giechelen als Jenn haar armen uitstrekt om hem over te nemen. "Hebben ze je goed behandelt? Ja? Kom eens hier, mijn kleine schat." Jenn geeft het kindje een voorzichtige knuffel. Het vertederende beeld geeft me een vreemde kriebel in mijn buik. Ooit kan ik dat ook zijn.

"Morgenavond gaan we op boys-date, dus jullie hebben het huis voor jezelf," meldt David met een brede grijns.

"Oh, wat gaan jullie doen?" vraag ik nieuwsgierig. "Nog geen idee, dat zien we morgen wel."

"Oh..." Ik vraag niet verder, hoewel ik het niet helemaal vertrouw. Ze zijn oud en wijs genoeg om te doen en laten wat ze willen. Ik hoop dat ze het rustig houden.

---

([verteller]: Ze zouden het niet rustig houden.)  ;P