Marinette sertçe yere düştü, kendine geldiğinde üzerindeki kişiye baktı ama o kişiyi tanımlayabilecek kadar uzun süre göremedi.
Çocuk hemen kalkıp uzaklaştı.
Marinette ise ayağa kalkmaya çalıştığı an başını tutup ardından koşmaya çalıştı.
"Dur! Bekle, neden kaçıyorsun?! Sadece teşekkür etmek istiyorum!"
"Evine git"
Bu ses... Çok tanıdıktı...
Marinette bulanık görmeye de başlayınca son anda çocuğu omuzundan tutup kendine döndürmeyi başardı.
Ama o an gözleri kapandı.
Bilinci açıkken duyduğu son şeyler ise sadece birkaç cümleydi;
'Tanrım! Marinette neyin var!'
...
'Olamaz! Çok sert ittim başını çarpmışsın!'
...
'Sana yolda yürürken telefona bakma demiştim!'
Marinette bulanık gördüğü sarışın ve siyah kapşonlu çocuğa "Limon?" diyebildi sadece.
Ardından bilinci de gözleri ile birlikte kapandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Limon & Yaban Mersini
Fanfiction"Tanımadığım birine ne anlatabilirim ki?" "Beni tanıdıkça anlatmayacaksın, bana anlattıkça tanıyacaksın, İçindeki Ben'i zamanla görecek ve seveceksin" "Ben kendimden nefret ediyorum" "O zaman ben, sana İçimdeki Sen'i gösterecek ve önce kendini, son...
