Limon & Yaban Mersini

Tesadüfen Karşılaştık

Yaklaşık 1 hafta sonra...

Limon sözünde duruyor ve mesaj atmıyordu.

Günlerden cumartesi olduğu için biraz gezmek istedi Marinette.

(Bunu dünkü cuma günü cumartesi olarak yazıp bu cumartesi ise cumartesi şeklinde bölüme geçirdiğim gerçeği...)

Metroya binip koltukların dolu olduğunu görünce bir direğe- yıllardır metro kullanıyom ama adını bilmeyip direk diyom, sövmeyin pilis- tutunacakken hareket etmesiyle birinin göğsüne çarptı.

Başını kaldırıp "Özür dilerim" dedi ve tutundu.

Metro hareket ederken kendisinden 1-2 yaş büyük gibi duran yabancının kendisine daha da yaklaştığını anlayınca ondan uzak durmaya çalıştı.

"Marinette"

Pencere kenarına dikkatle baktığında Adrien'ı farkeden Marinette şaşkınlıktan ne diyeceğini bilemedi.

Adrien kalktı ve "Otur şuraya" dedi, Marinette bir an ne yapacağını bilemese de kendisini rahatsız eden kişiden kurtulmak adına kabul etti.

Yer değiştirdiklerinde çocuğun yüz ifadesi de değişmişti. Adrien sırıtarak yabancıya bakıyordu.

Marinette Adrian'ın az önce koltuğunda bıraktığı şimdi ise kucağında duran kitabın ön yüzünden gözlerini tekrar onlara çevirdi.

Adrien kendisine göz kırptığında o ikisini inceledi Marinette.

Adrien sanki yanlış bir şey yapmıyormuş gibi hemcinsine doğru yanaştı.

Çocuk aafalladğında biraz sağa kaydı ama Adrien daha fazla yapıştı ve kulağına fısıldadı;

"Ben olmasam...
Ona böyle yapacaktın değil mi?
Seni hayal kırıklığına uğrattıysam üzgünüm ama benimle idare edeceksin"

Adrien kendisine şaşkınlık ve biraz da korku karışımı yüz ifadesiyle bakan çocuğa korkunç bir piçimsi sırıtış gülümseme şeysi attı.

Ardından boğazını hafifçe temizleyip ıslık çalarak başını sol yukarı kaldırıp metroyu inceledi birkaç saniye.

Çocuk ne olacağını anlayamadığı ve kestiremediğinde o an her şeyin normale döndüğünü düşünürken Adrien bir kalça vurdu götüne ve yere düştü genç adam.

Şaka be şaka, omuz atıyo.

Ama düşünsenize kalça falan çakıyomuş, Adrien'ın tüm hava gitti 😂😂😂

Marinette kendisini rahatsız eden gencin yere yıkıldığını görünce daha fazla dayanamadı ve kahkahalar atmaya başladı.

Adrien ise Marinette'e bakıp içten bir gülümsemeyi yeterli buldu.

Metro (tekrar) durduğunda Marinette çantasını alıp indi.

Adrien ise yerine geçti ve kitabını alıp kaldığı sayfadan devam edecekken garip bir şey fark etti.

Kitaptan dışarı çıkan bir ip parçası dikkatini çekti ve o sayfayı açtığında sayfalar arasında bileklik görünce afalladı.

Küçük kağıt parçası da vardı ve üzerinde 'İşte benim şanslı tılsımım' yazıyordu.

Kağıdın arkasına da göz atmak istedi ama birkaç sayıdan başka bir şey görememişti.

20... 52 - 95 - 104 , 137.

Aklına gelen fikrin doğruluğunu kontrol etmek amacıyla 20. sayfayı açtı.

Birkaç kelimenin altı çizilmişti.

Sayfadaki ilk cümlenin ilk kelimeleri olan 'O gün'ün altı, ve sayfanın ortalarında yer alan 'çok' kelimesinin...

Devamını merak etti ve sıradaki sayfaya baktı; 52. sayfaya.

"Sinirliydim"

95'e geçti.

"Lütfen"

Ardından 104'e...

"Beni"

Ve son olarak ise 137'ye;

"Affet."

Adrien mutluluğunu anlatamazdı, ne dese yetmezdi.

Yetersiz kalırdı.

Kendisi için ilan-ı aşk bile edemedi.

Burda olsaydı, belki...

Marinette ile Adrien'ın araları iyi olabilirdi ama Limon, Adrien kadar şanslı değildi.

Ve karşısına da çıkamazdı.

Limon'un sabretmesi gerekiyordu.

'O Gün'e kadar.

Eğer 3 Ay dolar ve affetmezse,

Eğer 3 ay biter ve kendini sevdiremezse,

Eğer 3 ay içinde kendini kabul ettiremezse...

Eğer eğer eğer eğer...

'Eğer'ler bitmez ise, 'Engel'ler de bitmeyecekti.

Bundan sonra her şey Limon'un sabrına ve Yaban Mersini'nin affına kalmıştı.

Belki de Yaban Mersini,

Limon'u affetmenin de ötesinde...

Limon'u bulmak isteyecekti...

Gerçek Limon ile tanışmak isteyecekti...

Hiçbir aracı, yüzü kapatan hiçbir şey olmadan...

O'nu isteyecekti.

Belki...

Belki'ler de bitmeyecek gibi, öyle değil mi?

Belki de bitecek...

Belki de Belki'ler de, 'Eğer'ler de 'Engel'ler de... 'Her şey' de...

Bitecekti?