"Loves leads to laughter,
--Love leads to pain."
***
Natutuwa ako kasi natuwa yung mga kaibigan ko sa username ko sa twitter na 'LOVE = PAIN' and then, naisip ko isulat 'to.
Nagkataon din na topic namin ang 'Love, Lust and Infatuation' sa T.L.E kaya mas lalo akong nagka-idea dito.
Sa Filipino din! Hahahaha. Yung topic namin na tula is about 'Pano ka magmamahal ng hindi nasasaktan?' , What an idea nga naman oh!
Love = Pain.
Kapag nagmahal tayo hindi pa pwedeng hindi na makaranas ng problema?
Yung wala ng hirap, walang sakit, walang masasaktan... Pede ba 'yon?
Sabi nila diba,
'Mahalin mo ang iyong kapwa gaya ng pagmamahal mo sa iyong sarili.'
Pero bakit nagdudusa parin tayo bago mo maramdaman yung kasiyahan na gusto mo?
Lagi na lang bang may hirap, pagdurusa kahit ayaw mo naman nito?
Hindi ba pwedeng magmahal na lang tayo ng wala ng pinoproblema?
Sabihin nyo nga, kapag umulan ba hindi na titigil 'yon?
Diba titigil parin naman 'yon kahit gano katagal na umulan?
Parang kapag nagmahal ka lang, makakaramdam ka talaga ng hirap, sakit,
lahat na mararamdaman mo kapag nagmahal ka.
Pero hindi lang naman puro sakit diba?
Pagkatapos ng lahat ng hirap, magiging masaya ka din naman sa huli e.
Lahat ng paghihirap mo magiging worth it.
Natuto kang magmahal e, humanda ka ring masaktan. Masasaktan at masasaktan ka talaga pero dapat handa kang kayanin at harapin ang lahat para sa pagmamahal mo.
Hindi pwedeng basta ka nalang mag-gi-give-up at sasayangin lahat ng sinakripisyo mo. Ayaw naman nating mangyari yon e.
Yung mauuwi lang sa wala lahat. Bullshit. Sayang lang 'yon.
Love = Pain :(
That's the reality
BINABASA MO ANG
Purong kabaliwan lamang
Fiction généraleAko si thesolidlover sa wattpad. Basahin nyo 'to. May kwenta, kahit papano. Buhay nga naman oh! BASTA BASAHIN NYO NA LANG! Yung mga pangyayari sa mga chapters true to life sya na nangyari sakin.
