👀👀👀
အခိ်န္ကား ည၁၁နာရီခန္႔။
Yu မအိပ္ေသးပဲ အိပ္ခန္းထဲတြင္ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ေလၽွာက္ကာ Fanyနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနခ်င္းျဖစ္သည္...
"Fany...ကိုယ့္ကေလးေလး အိပ္ေတာ့ေလ...ညဥ့္နက္ေနပီ😘"
"Hump...ကိုကို႔ကို သတိရလို႔ ဖုန္းဆက္ပါတယ္ဆိုကြာ..😒"
Fanyရဲ႕ အသံစာစာေလးကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ Yuမ်က္ႏွာက autoျပံဳးမိေနသည္...
"ေဟာ...ညေနကမွ ကိုကို ကိုယ္တိုင္ က်ဴရွင္လာႀကိဳတာကို...ခုသတိရေနတယ္?"
"အဲ့တာက ညေနေလ ခုကည😏"
"ဟုတ္ပါပီ...ဟုတ္ပါပီ...ကဲ ခု ေတာ္ေတာ္ေလးညဥ့္နက္ေနပီမို႔ ကေလးအိပ္ေတာ့ေနာ္...မနက္ေက်ာင္းသြားဖို႔ ေစာေစာ မထႏုိင္ပဲ ျဖစ္ေနမယ္...ဟုတ္ၿပီလား"
"..."
"ေနာ္...ကိုကိုေျပာတာ နားေထာင္ေနာ္..အဲ့လိုမဆိုးရဘူးေလကြာ"
"..."
"ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ကစားကြင္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္ ဟုတ္ပီလား"
"တကယ္လား...ကတိေနာ္? 😌"
(ခုမွပဲ အသံက ထြက္လာေတာ့တယ္ 😒)
"Omm...ကတိ"
"Okay ..ကိုကို Good Night ...အိပ္ပီေနာ္ 😁😚"
"Ok good night...ခ်စ္တယ္"
*click*
Yuတစ္ေယာက္ အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ကေလးနဲ႔တြဲရတဲ့ ဒုကၡက လမေသးဟု ေတြးမိသည္...(သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္က ခ်စ္ေနမိသည္ မဟုတ္လား..သည္းခံေပေတာ့ ငYuေရ😣)
အထက္တန္းေက်ာင္းသူအရြယ္မို႔ စာကိုလုပ္ဖို႔ေျပာရ...စာေမးပြဲေတြဂရုစိုက္ဖို႔ေျပာရ ဆံုးမရ ေခ်ာ့ရနဲ႔... Yuတစ္ေယာက္ ၾကာေလ ရည္းစားနဲ႔မတူပဲ အေမနဲ႔ပဲ ပိုတူလာသလို...😣
"Phew...ကေလးစုတ္ေလး...စာေတြေသခ်ာေရာလုပ္ရဲ႕လားမသိ...တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ေျဖဖို႔ လပိုင္းပဲလိုေတာ့တာကို 😧"
Yu...သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း မ်က္ခြံေတြက ခဲဆြဲထားသလို ေလးလံေနၿပီမို႔ အိပ္ရာဝင္ဖို႔ျပင္ေတာ့သည္...
ေစာင္ျခံဳကာ ေခါင္းအံုးေပၚ ေခါင္းတင္ကာ ေမွးကနဲ႔ ျဖစ္ေတာ့မလို႔ရွိေသး phone က ဝင္လာျပန္သည္...
