CRIMSON SOCIETY

Chapter 4

"Narito naba lahat?" I asked to them dahil sa iisang van lang kami sasakay.

Mukha namang may mga hang over pa sila dahil hindi manlang nagawang sumagot.

Napairap nalang ako sa kawalan. "Sige na sumakay na kayo. Tawagin ko lang si dad" pag papaalam ko.

Hinanap ko si dad at natagpuan ko siya sa may sala na may kausap sa phone niya.

"Dad let's go." Aya ko kay dad na hindi naman niya narinig.

"Yes,we will be there later. Pakiready na ng mga kailangan nilang isuot." Wika ni dad sa kabilang linya.

Mabilis na itinago ni dad ang phone niya. "Let's go sweetie."

Tamad kong isinandal ang aking ulo sa window ng sasakyan dahil hindi ko mapigilang dimag isip tungkol sa pupuntahan namin.

"Tito matteo,diba may tawag sa lugar kung nasan ang mga naapektuhan nung virus na yun?"

Dinig kong tanong ni Clark kay dad. Si dad ang nagmamaneho ng aming sinasakyan at sa tabi ni dad ay ako.

"Crimson Society" dad replied

Sa pagkakaalam ko ay si Dad ang nagbigay ng pangalan na yun. Kung saan iniipon nila ang mga nadapuan na ng virus na Pelemial.

Tiningnan ko sila winston na nasa likod ko lang. Nagkukulitan sila Alexa at Clark habang si Steven at heile ay may libro nanamang hawak.

Nakatingin sa labas si Winston at mukhang malalim ang iniisip. Ibinalik ko nalang ulit sa unahan ang tingin ko.

"Tito,mahirap po ba talaga na makagawa ng pang lunas sa virus na yun?parang nahirapan po ata kayo at kinailangan pa ni Mr. Safiro na maghired pa ng iba pang Dr"

Muling tanong ni Clark at pinakikinggan ko lang sila.

"Hindi mahirap Clark... "

Dad said. Napaisip nanaman ako,kung hindi mahirap,bakit hanggang ngayon hindi pa nagagawan ng lunas ni dad ang Virus na yon.

"Ilang tao na po ba ang naapektuhan tito?"

Sa pagkakataong ito ay si Steven na ang nagtanong. "More than 2000 peoples,may mga bata,matatanda at iba ay buong pamilya."

Mataman lang akong nakikinig. Masyado na pala talagang malawak ang nasakop ng kakaibang virus nayun at mas lalong mapanganib kung kakalat pa yun at hindi maagapan. Pero ano nga ba ang maaaring ilunas sa Virus na yon...

"May mga namatay naba tito?"

Halos natigilan ako sa tanong ni Clark. May namatay nanga ba?kung meron man,gaano kalala ang Virus nayun?paano maagapan ang lumalang virus na yun?

Napahawak nalang ako saaking sintido. Masyado talagang malawak ang usaping Pelemial Virus nayun at tama lang na kasama ko ang team namin ng saganun ay may makakatulong ako kung sakaling kami ang gagawa ng formula para sa gamot.

"Mamaya ko nalang sasagutin ang tanong niyo. Magpahinga na muna kayo dahil malayo ang Crimson Society,aabutin pa tayo ng hapon bago makarating dun"

Pagsasabi ni dad saamin. I can't sleep and I don't want to sleep. Gusto kong tingnan ang bawat madadaanan namin. Kung saan habang nalalayo kami sa kabihasnan ay mas dumadami ang kakahuyan na aming nalalagpasan.

"Can't sleep?" Dad asked to me while he's driving.

"Yeah.." I answered him

"Eerah,alam kong kaya mo na ang sarili mo dahil sa ilang taon na busy kami ng mom mo ay nalagpasan mo ang mga pagsubok ng buhay mo ng hindi ka namin natutulungan...."

Seryosong salita ni dad na kahit naguguluhan ako kung bakit niya yun sinasabi ay parang mas gusto ko paring pakinggan.

"Can you direct me to that point dad?"

I pleased to him na ikinangisi niya lang. "Not now anak..."

Huli niyang sinabi at nanahimik na siya. Minsan nagiging ilag ako kay dad,dahil Simula ng magtrabaho siya bilang Dr ni Mr safiro ay nag iba si Dad. Hindi siya katulad dati na tuwing uuwi sa bahay iimbitahin niya lahat ng mga relatives namin at magpaparty,yes ganun si dad. He wanted to celebrates every moment that he came back. Gusto niya na nadun ang mga relative's namin and syempre ang pamilya din ng aking mga kaibigan na naging classmates ni dad nun.

"Basta Eerah,no matter what happened, gusto kong maging matibay ka at malakas... Protektahan mo ang sarili mo and as long as you can,protect your friends too."

Para bang nagbababala si Dad,kaya ba niya toh sinasabi dahil bukas o makalawa nahawaan na kami ng Virus nayun?

"Pelemial Virus is the virus that we can't make to cure all peoples that affected."

Pagpapatuloy niya. "Why dad? Is it so hazardous?" I asked him dahil mukhang mapanganib talaga ang papasukin namin.