THE BITCH MEETS THE CASANOVA [KATHNIEL FANFIC] (CLOSED)

TBMTC---Entry 34

Fvck! This is bullsh*t Daniel!

Umuwi na ako dahil wala na din akong magagawa sa mga nangyari.

Pero argggg! Seriously, Daniel? MALING AKALA lang pala. Aish. Oh boy, I'M SO MUCH IN TROUBLE.

Kathryn's POV

Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako dahil alam ko na ang desisiyon ko

o

Malulungkot ako dahil yun ang tingin sakin ni Daniel?!

Pagkadating na pagkadating ko sa kwarto ay inisinampa ko na agad ang katawan ko sa higaan and not bothering to change my clothes first.

Para kasing mas napagod pa ako sa diskasan namin ni Daniel kaysa sa paghahanap ng regalo ng kapatid ni Enrique.

Masakit. Yan lang alam ko ngayon.

I know. There is something sa akin. I know myself well. Alam ko kung kanino ito tumitibok.

But IT HURTS!

I'm thinking too much.

And hindi ko manlang narealize na tumutulo na ang luha ko.

Yeah, right. Ito nanaman ako.

UMIIYAK SA MGA TAONG HINDI NAMAN DAPAT IYAKAN.

Bakit ba ganon?

FLASHBACK

"Joaquin. Sabi mo ako lang. Sabi mo walang iba. Pero bakit ginawa mo to?!" sigaw ko sa kanya.

"DUN KA NALANG KAY PEDRO! At tyka siya naman ang mahal mo diba?! At hindi ako?! Magsama kayo! Hindi kita mahal!" at iniwan na niya ako.

He didn't let me say anything.

He left me..

..hanging..

END OF FLASHBACK

For the second time, napagbintangan pa ako.

Pero bakit ganon? Parang mas masakit pa ang ginawa sakin ni Daniel?

Sa kakaiyak ko ay nakatulog na ako.

Kinabukasan

I was heading to my room right now ng bigla kaming magkasalubong ni Daniel.

Instead na sa harapan ako dumaan, pinili kong sa gilid kahit na mas malayo dito. May hagdan kasi sa unahan at sa bawat gilid ng building namin.

Nagulat nalang ako ng bigla siyang tumakbo papunta sa akin.

"Pwede ba tayo mag-usap?" tanong niya. Hindi ko siya sinagot at dumiretso sa paglalakad.

"Look, I'm sorry." sabi niya.

Akala ko hindi na siya susunod.

"Sorry for what?!" iritang sabi ko.

"Sorry. Sorry sa kahapon. Look, don't act like you don't know about it. And don't act like you don't hurt with those harsh words." sabi niya.

Don't act?

Well I'm used to it, Daniel.

I used to Act. And I will always be.

"You don't care if I was hurt." pagkasabi ko nun ay agad akong lumagpas sa kanya.

Pero sumunod pa rin siya.

"Please, Kath. I'm really really sorry. I don't meant to hurt you. Siguro dahil sa galit lang yun." he tried to explain it to me.

"But you did. You hurt me." lumagpas na ako sakanya but this time hindi na siya sumagot.