❝ Κανένας δεν ζει
για πάντα, νεράιδα.
Το άπειρο μας
περιμένει όλους. ❞
Ποτέ δεν πίστεψε στον έρωτα με την πρώτη ματιά. Τον θεωρούσε ένα ανούσιο σαχλό παιδικό παραμύθι για αυτούς που ήταν αρκετά αφελείς ώστε να το πιστέψουν. Και μετά ήρθ...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
εκτεταμένη περίληψη
ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΠΊΣΤΕΨΈ στον έρωτα με την πρώτη ματιά. Τον θεωρούσε ένα ανούσιο σαχλό παιδικό παραμύθι για αυτούς που ήταν αρκετά αφελείς ώστε να το πιστέψουν. Και μετά ήρθε εκείνη και ολόκληρο το σύμπαν, με τα χιλιάδες διάσπαρτα φωτεινά άστρα να χρωματίζουν τον μαύρο καμβά του κενού, ήρθε ανάποδα.
∞
«Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε εκατό χρόνια από τώρα;» Τα πόδια της που κρεμόταν από το κενό της ταράτσας κινούνταν μπρος πίσω ρυθμικά όσο τα παιχνιδιάρικα βιολετιά μάτια της τον κοίταζαν προκλητικά.
«Μέτρα κάτω από τη γη, χωρίς σάρκα, μονάχα κόκαλα.» Της αποκρίθηκε εκείνος με μια μικρή δόση σαρκασμού και ένωσε την πλάτη του με το ψυχρό έδαφος. Το βλέμμα του καρφώθηκε στον απέραντο σκοτεινό ουρανό.
«Μην γίνεσαι μακάβριος.» Του αντιγύρισε αυστηρά και έγειρε το κεφάλι της στον θώρακα του. «Αν είχες το δώρο της αιωνιότητας πως θα το εκμεταλλευόσουν;»
«Κανένας δεν ζει για πάντα, νεράιδα. Το άπειρο μας περιμένει όλους. »
∞
Λένε πως η αγάπη των εφήβων είναι αδύνατο να είναι αληθινή. Πως είναι ένα συναίσθημα εφήμερο - που φτάνει στο Ζενίθ πριν σβήσει τόσο γρήγορα όσο το χτύπημα των φτερών μίας νυχτοπεταλούδας. Ένα συναίσθημα εύθραυστο, ένα μονάχα ασήμαντο βέλος του έρωτα. Ποιος όρισε άραγε το θεώρημα πως η ηλικία είναι ανάλογη της ανάγκης να αγαπήσεις και να αγαπηθείς; Μάλλον κάποιος που γνώριζε καλά την αλήθεια. Αυτή η ανιδιοτελής αγάπη, πνιγμένη στο πάθος, στολισμένη με λουλούδια και κεντημένη με υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Πράγματι, είναι σπάνια και το πιο πιθανό είναι ότι το όνειρο αυτού του μέλλοντος θα χαθεί μόλις φανεί το επόμενο βέλος. Όμως τι θα συμβεί αν αυτή η αγάπη είναι αληθινή; Αν πηγάζει από το βάθος των ρηγμάτων δύο διαλυμένων καρδιών που δεν έχουν προλάβει να ζήσουν; Πρόσθεσε τον πόνο της απώλειας, την αγωνία της αποδοχής, το άγχος για το μέλλον, την κόλαση του λυκείου. Αφαίρεσε από την εξίσωση τους τα πάντα εκτός από αυτό. Άσε τους να κρατήσουν την ελπίδα πως έχουν ο ένας τον άλλον.
