Acımasız.

Multimedia: Eslem

Acımasız.

Yine sadece babam ve bendik bu koca villada. Yine uyandık beraber. Ne kadar güzel... Böyle görünebilir. Ama herşey göründüğü gibi değil. O baba dediğim adam, 'BABA' dediğim adam beni para karşılığında bir adama verecek. Hemde tanımadığım bir adama.

"Eslem! Hadi kızım al elbiseni."

"Kızım deme bana."

"Al şu elbiseyi dedim."

Korku ve nefretle elinden elbiseyi aldım. Siyah bir üstü vardı. Göğüsüme kadar inen deri parçasından sonrası, dizimin yaklaşık 1 karış üstüne kadar tül ile iniyordu. Elbise simsiyahtı. Bunu sevdim. Aynaya geçtim. Rimelimi ve koyu kırmızı rujumu sürdüm. En sonunda aynaya tükürdüm. Ne kadarda berbat görünüyorum. Tam bir fahişeyim. Merdivenleri inmeye başladım.

"Harika, şimdi git ve arabaya bin."

Gittim ve arabaya bindim. Şöförü tanımıyordum. Ama o gideceğim yeri biliyordu. Herneyse.

Kapının önünde durdum ve kapıyı tıklattım. Kapıyı dünyalar tatlısı bir genç açtı. 20 yaşlarında falan duruyordu. Siyah saçlıydı ve modayı takip ediyordu. Hoş.

"Sen benim için gelen sürüksün, hadi gir." Sürtük demesi çok ağır gelmişti. Gerçek acı versede ben bir sürtüktüm. Hayır! Ben daha bakireyim. Ve bügünde buradan kaçacağım! Gözümden yaşlar süzülüyordu. Kimseye farkettirmek istemiyordum.

"Ev boş, yukarı çıkabiliriz" dedi. Yüzüne baktım ve gözümden akanları görmüş bulundu.

"Yardım et," dedim kısık bir sesle.

"Gel çıkalım işte."

"Ya, lütfen. O eve birdaha gidemem, lütfen bana dokunma."

"Ne diyorsun ya! Buraya gelmek isteyen sen değilmiydin?"

"Babam istiyor! Para istiyor ama g*tünü kaldırıp çalışmıyor!"

"Üzgünüm işini yapmazsan para veremem."

"O eve dönmeyeceğim."

"Hayatını riske atıyorsun."

"Hayat s*kimde değil, lütfen bana dokunma. Burada kala-"

"Alışabilirmisin?"

"Neye?"

"Senden sonra bu eve gireceklere?"

"Denerim. Teşekkür ederim."

"Dolabımdan bir blüz al."

Blüzü giydim ve aşağıya indim.

HAYAT ACIMASIZDI.

***

Umarım iyi bir giriş olmuştur. +10 okunmada yenisi gelir. Çoook teşekkür ederim.