Yolun Sonu

5.bölüm

Koridorun sağ tarafına yönel diğimiz sırada iki tane dev gibi adam kendi aralarında konuşuyorlardı. Rüzgar ani bir hızla beni kolumdan çekip duvarın arkasına saklanmamı sağladı. Biraz zaman geçtikten sonra hafiften kafasını çıkartıp adamların orsa olmadığını görünce bana işaret edip çıkmamı söyledi. İkimizde oldukça yavaş tedirgin adımlar atıyorduk. Kapıya yaklaştığımızda gözlerimdeki mutluluk işığı rüzgarın suratına yansımıştı adeta. Sessizce kapının kolunu çevirmişti. Ben kendimi tutamayıp zafer çığlığını bastım

"Şşşşşşşşt,sessiz ol yakalanıcaz
şimdi ,eğer yakalanırsak seni kendi ellerimle teslim ederim ona göre. "

Elimle ağızımın fermuarını çekip havaya fırlatıp sırıttıktan sonra parmak uçlarımla basa basa dışarı çıktım. Tam o sıra bahçedeki bahcıvanı farkettikten sonra ikimizde koşarak arabanın yanına geldik.
Rüzgar bana doğru dönüp ;

"Bir sorunumuz var"
"Neymis sorunumuz. "
"Arabanın bagajını nasıl açacaz. "
Ben bilmiş bir tavırla
"Ondan kolay şeymi var"
Artis bir tavır ile saçımdaki tel tokayı çıkartıp biraz zorlandıktan sonra bagajı açmayı başardım. Ne yani hep rüzgar efendimi kahramanlık yapcak birazda biz hahraman olalım dimi ama.
"Heeeeeeeeeyt yaptım be, başardım.
Bak bagajı açtım , Ben açtım. "
Alaycı bir tavırla ;
"Alkış sana,bravo"
"Önemli değil , canım ya. Bu kadar büyütecek bişey yapmadım alt tarafı devaaasaa büyüklükteki kapıyı küçücük tokayla açtım.
Rüzgar kuçuk bir kahkaha attıktan sonra beni bagaja soktu.

"Ben burda boğulurum ya!"
Umursamaz bir tavırla
"Hiç bişey olmaz."
"Offf ! çok kötü kokuyo ya."
"Ya bagajda uslu uslu durursun yada kendi ellerimle teslim ederim seni babama ."
"Babanmı?"
Derken lafimi ağzıma tıktı .ben daha bitirmeden bagajın kapısı kapanıverdi.
Bense hala yasadığım sokun etkisindeydim .
Nasıl ya o kötü adamlara emir veren veren adam rüzgarın babasımıymış.
Yani kadir dedemin ölümüne sebeb olanda benim bu durumda olmamında tek sebebi rüzgarın babasımıydı?
İnanmıyorum ya olğlu beni kurtarmak için elinden gelen herşeyi yapıyo babası ise hayatımı mahvetmek için elinden geleni yapıyor.
Benimle ve kadir dedemle ne dertleri var bilmiyorum ama elinde sonunda öğreneceğim.
Ve kadir dedeme bunu yapanların yanına bırakmayacağım ne olursa olsun intikamımı alacağım.

    Gözlerimi yavaşca araladığımda bagajın kapısının daha yeni açolmakta olduğunu ğördüm.
"Hadi ! Çabuk şoföru oylamıyı başardım gelmeden gitmen gereliyor.
Zar zor bagajdan çıktıktan sonra Rüzgar'a duyduğum minneti göstermek için kafamı uzatıp yanğına ufacık bir öpücük kondurdum.
Rüzgar şaşkın gözlerle bana bakarken ufak bir teşekkür ettim .
"Teşekkür ederim ,herşey için ."
Uzun sure rüzgarın gozlerinin içine baktıktan sonra arkamı dönüp yavaş adımlarla gitmeye başladım .
Kafamı rüzgarın bulundugu tarafa doğru cevirip elimi güle güle anlamında salladım .sonra avcumu açıp minik bir öpücük kondurduktan sonra ufleyerek ona yolladım .
Oda öpücüğü almış gibi yapıp elini gösune yerleştirdi .
Yüzümde istemsizce bir sıruçıtış meydana geldi ama içimde bir burukluk vardı .
Gitmek ve gitmemek arasında gidip gelmiştim .
Son bi defa Rüzgara doğru donup gözlerinin içine derin derin baktıktan sonra o tarafa doğru koşmaya başladım ve rüzgarın boynuna atlayıverdim .
Olayın şokunu bir kaç saniye sonra atlatan rüzgar sıcacık ve samimi sarılışıma aynı şekilde karşılık verdi. Gözlerimiz üzün süre kenetli kalmakta kararlıydılar.
Ben bu atmosferi bozup kadir dedemin tek hatırası olan bilekliğimi çıkartıp rüzgara uzattım .rüzgar uzunca bi sure gözlerime baktıktan sonra şöyle dedi.
"Bunu hiç kaybetmiycem"
Dedikten sonra kolundaki saati çokartıp bana uzattı.
"Baktıkça beni hatırla olurmu."
"Seni hatırlamam için buna ihtiyacım yokki ben seni senin bir hatıran olmasada asla unutmam . sende beni unutmassın dimi ?"
"Tabikide unutmam ."bu duygusal konuşmadan sonra son bir defa birbirimize sarıldıktan sonra arkamı döndüm ve ayağimın beni götürdügü yere gittim .