***Pay no Attention***. (Compleet)

Al die sporen

Niemand nam op. Kiki niet, Jungkook niet en Marcus ook niet....

V ging weg om zelf Jungkook te zoeken en Martinus ging met Elisa samen Marcus zoeken. Hoe moeilijk het leek, ze moesten hun vinden.
Martinus en Elisa waren naar de concerthal gegaan om daar een plan te kunnen verzinnen om Marcus te vinden.
Maar in de concerthal vonden ze iets...
"Martinus!!! I found something!", riep Elisa toen Martinus even naar de toilet ging en weer terug kwam.
"What??!!! , Do you have found my brother??"
"No, I found a note"
"What does it say?"
Elisa leest het hardop voor: "sorry but you do not have to bother to find Marcus."
"WHAT"
Elisa leest het nog een keer voor maar dan nog harder.
"I am not deaf, that means something is happening with my brother!"
"I think there is an address in miniature..."

Elisa en Martinus gingen naar die adres toe , die adres was van een kantoor van een bedrijf.

"I think I've been in this office before.", Zei Martinus toen ze voor de deur stonden.
"Really? what kind of an office is this?"
"from a company that helped us to give concerts in different countries ... But I think they have a new office now ... so this is the old one", zei Martinus terwijl hij iets op de grond vond.
"what is that?", Zei Elisa.
"that is ...... OMG that is a small keychain that we have together!"
"But how do they get there? !!"
"Marcus would even give his life for this keyring ......... he ... he would never lose that I know for sure!", Zei Martinus en er kwamen meteen tranen uit zijn ogen.
Elisa zag het meteen en zij: "Are You crying?..."
Martinus schrok en veegde snel zijn tranen weg: "of course not!"

Het begon te regenen en het werd steeds kouder buiten.
Martinus ging op de stoep zitten en keek de hele tijd naar de sleutelhanger zonder wat te zeggen.
Elisa probeerde ondertussen de deur van het kantoor open te krijgen met haar haarspeld. Na een kwartier of meer luktte het eindelijk...
"MARTINUS IT IS OPEN!!" , riep ze meteen.
Martinus kwam overeind, veegde weer een paar tranen weg en ging achter Elisa het Kantoor binnen.
Het was helemaal leeg, er was zelfs geen licht. Na lang rondlopen hoorde Elisa opeens geluiden uit een kamertje.
Ze fluisterde: "Martinus, do you hear that too?"
"yes, does not it come from outside?"
Elisa wijst naar de deur van een kamer en zegt: "No, I think from that room."
Martinus ging dichterbij en de deur had een sleutelgat dus Martinus probeerde om door die gat heen te kijken.
"I see a girl", zei hij toen hij snel achteruit liep.
"A girl?.... Wait....what was she like ?? !!", Elisa dacht meteen dat het misschien wel Kiki kon zijn.
"She has dark hair and she is tied to a chair and a boy stood before her."
Elisa ging naar de deur en wilde open maken.
"Elisa are you crazy ?? !! come back do you want them to kill you or something ?? !!!", Fluisterde Martinus en hij trok aan Elisa's arm heel hard.
Op dat moment kreeg Elisa een berichtje op haar telefoon.
"Who is it?", Zei Martinus.
Elisa las voor: "we gaan het spel nog steeds doden...."
"Uuhhmm English please??", Zei Martinus.
Elisa begreep er niks van. Het was een onbekend nummer.
"I do not know how to translate that sentence", zei Elisa bang.
"calm down, open google translate or something."
Opeens hoordden ze mensen hardop praten en dat geluid kwam steeds dichterbij. Elisa en Martinus gingen snel de wc binnen om te verstoppen.
Na een tijdje toen dat geluid helemaal weg was gingen ze snel het kantoor uit en ze stapten in een bus.
"So what are we going to do now?", Zei Martinus.
" I don't know...", Zei Elisa terwijl ze nog een keer dezelfde SMS opende.
Even later waren ze weer bij het hotel waar Elisa sliep.
"I do not know what to say to my parents. where would he be ...", Zodra Martinus dat zei begon hij weer te huilen...
"there is still a problem ... I have to leave you alone ...", Zei Elisa en ze probeerde Martinus te troosten.
"what? why? how do you mean?"
"I'm going to the Netherlands tomorrow night .... whether I want to or not I have go.", Zei Elisa en zij kreeg ook tranen in haar ogen.
"yes, thank you for leaving me alone."
"I'm so sorry Martinus...."
"Sorry? Why do you say sorry? it is very okay. it is only Marcus my brother, who is probably already dead."
"why do you say that?!! why do you think he's dead? Don't say that!!!", Zei Elisa en ze begon ook helemaal te huilen.
"I do not want to think that, but I can not. And why are you crying? As if you understand me, you're just a stranger who tried to help us but ruined our lives!"
"So it's my fault?, And I am not a stranger ... I know you and Marcus better than your aunt knows you!", Zei Elisa en ze rende het hotel binnen.