#25.BÖLÜM#

68 32 28
                                    

UÇURUM

Gidiyorum...
Nereye gittiğimi bilmeden,
Sonra kendini uçurumun kenarında buluyorum.
Çok yüksek.

Bilmiyorum neden geldim buraya,
Ölmek için mi ?
Kimseye söyleyemediklerimi,
Uçuruma haykırmak için mi?

Gerçekten bilmiyorum.
Ama ölmek ,öldürmek
O kadar da kolay değilmiş.
Uçurumun kenarında anladım bunu.

Birini öldürmek
Bir çocuğun oyuncağını
Yok etmek gibi mi sanıyordunuz?
Hiç öyle değil.

Siz bir ömür boyu
Vicdan azabı ile yaşayabilir misiniz?
Herkesin size katil demesini
İster misiniz?

Bence istemezsiniz.
Kim ister ki!
Kimse istemez.
Ama oluyor bazen.

Siz bile şaşırıyorsunuz.
Karıncayı bile incitmeyen biri,
İnsan öldürüyor.
Çok tuhaf ama gerçek.

Sonra kendinize soruyorsunuz?
Nasıl yaptım ben
Bir insanı nasıl öldürebildim.
O an ki ruh hali işte.

İnsan birini öldürebilir.
Ama cinnet geçirip öldürür.
Belki de ortada hiç bir şey yoktur.
Ama her şey üstüne gelmiştir.
Ve birini öldürmüştür.

Ama sonra pişman olmuştur.
O da yeni anlamıştır.
Birini öldürdüğünü
Ama iş işten geçmiştir.

Yaşadıkça bir şey öğrendim hayattan
Büyük konuşmamayı
Yapamam dediğiniz her şeyi
Birgün yapabilirsiniz.

Hiç kimse masum değildir.
Herkes birer suçludur.
Belki birini öldürmemiştir.
Ama birinin kalbini kırmıştır.

Umarım yazdığım bölümü beğenmişsinizdir. Okuduktan sonra oylamayı unutmayın...

ŞİİR MANYAĞIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin