HER DİLDE AŞK ( Karadenizden Mardine )

YİNE BİR KIRILIŞ

Erken gelen bölüm .. keyifli okumalar canlar ..

Dışarıya yağmur,
yüreğime hasret,
fikrime sen..
Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden
bir bilsen.''

Cemal SÜREYYA

BARAN AĞA ;

Elif gelecekti yarın ve ben çok özlemiştim onu . Ne yapıp edip ikna edecektim onu ve sevgimiz için ikimiz için elimden geleni yapacaktım. O gün o Yağız denen şerefsize o kadar sinirlenmiştim ki ne arayıp bişe diyebiliyordum nede yanına gidebiliyordum. Bütün gün Elifle aynı masada oturup ona baktığını düşünmek bile bütün kanımın kaynamasına sebep oluyordu. Ama gün gelecek herkes görecek ve anlayacak Elifin benim olduğunu !

Yatağa uzanıp herzaman yaptığım gibi yorgunluğumu sevdiğimin resimlerine bakıp onu düşünerek atıyordum. O kadar dalmışım ki çalan telefonun sesini duyduğum da arama çoktan bitmişti. Uzanıp telefonumu aldım . Arayan annemdi ve niye aradığı çok net belliydi Hasret meselesini açacaktı yine zaten bu yüzden kaçmamışmıydım Mardinden. Ama iyikide kaçmıştım tüm o kargaşadan , Elifimi görmüş sevmiştim. Annemi aramak için tekrar telefonu elime aldım ve aramaya başladım ilk çalışta açtı hemen annem

-Daye nasılsın ?

-İyim oğul sen nasılsın iyisin ?

-İyim dayem babam nasıldır ?

-İyidir şükür oğul. Ama bilirsin gelsin kızı isteyelim der dur

-Daye kaç kez konuşacağız daha bu konuyu o kız benim kardeşim gibi asla evlenmem onla

-Ne dersin oğul ! Hem Hasret güzel hanım hanımcık bi kız ondan iyisini mi bulacaksın ? " hep aynı mevzu artık daralıyordum.

-Daye eğer böyle devam ederseniz gelmem Mardine yemin olsun yaparım rahat bırakın beni.!! " deyip yüzüne kapadım . Ne Hasretmiş neden anlamazlar istemiyorum ben onu. Evet ben ağayım evlenmemi bekliyor bütün Mardin ve ailem ama bu kız ya Elif olacak yada Elif gönlüm herkese yabancı ondan sonra. Nasıl bağladı kendini bana ben günü birlik ilişkiler yaşayan gecenin sonunda kadınların yüzünü adını hatırlamayan sert gülmeyen kaybetme duygusu nedir bilmeyen BARAN AĞA'ydım . Ama şuan sadece Elifin Baranı olmak istiyorum başka hiçbirşey değil . Bu kız benim oksijenim onsuz yaşayamayacağım ..

**********

ELİF ;

Yarın üç de uçakla İstanbula dönüyordum. Abimle birlikte gidiyordum orda işe başlayacaktı. Ünideki yakın arkadaşı Barış abi sürekli ısrar ediyordu zaten gidip kendi şirketinde çalışması için. Ama o zaman hiçbir sebebi yoktu ama artık ben varım . Benim o halimi gördükten sonra bırakmayacağını biliyordum. Tabii Rümaysa da çokk çook büyük bir etken abimin ufacık anlatmasına göre şuan resmiyette bişey yokmuş ama Rümeysayı seviyormuş ve onunda aynı duyguları paylaştığını düşünüyormuş. Ben hiç farketmemiştim kendi sıkıntılarım yüzünden ama gidince öğrenecektim herşeyi. İnşallah onlar sorunsuz güzel bi aşk yaşarlar ..

Uyku yine çekip gitmişti benden .. Özlüyordum onu evet hiç elele gezmedik , hiç sarılmadık uzun uzun , aşkım demedik canım demedik gezip tozamadık ama özlüyorum işte.. Uzaktan nasıl seviyorsam öyle özlüyorum hiç kavuşamayacağımı bile bile.. Napıyorur acaba şuan nerdedir ? Yine gece klüplerinde mi yoksa aşka kadınlarla .. tabiki öyledir onun hayatı o değil mi zaten alkol , kadın vb. şeyler.. Karşılaşınca nasıl davranacağım peki görmezden tanımamazlıktan mı geleceğim .. Herşey oluruna varsın . Abimde geliyor umarım herşey sarpasarmaz ..

YAZARDAN;

İki genç , iki kalp bütün gece birbirini düşünmüş sabaha karşı uyuyakalmışlardı. Baran ağa bi yandan ailesinin baskısıyla uğraşıyordu. Halasının kızı Hasretle evlenmsi için baskı yapıyordu ailesi ama Baran ağa hiç istememişti kardeşi gibiydi Hasret onun hele Elif girince hayatına tamamen çekmişti resti. Ama ailesene hiçbirşey diyememişti. Nasıl desindi ki Elifle arasında ki şeyin bi adı bile yoktu . Ama bildiği tek şey vardı o da Elif olursa olacaktı olmayacaksa hiç kimse olmayacak o eve gelin Barana eş..