-James’in ağzından-
Emily uyanmadan önce hemşireyle konuşmaya gittim.Hemşireye bahçeye çıkıp çıkaracağımızı soracaktım.Hemşire buna izin verdi.
-Emily’nin ağzından-
Gözlerimi açtığımda
James:Hadi hazırlan.
Ben:Neden?
James:Bahçede küçük bir tura ne dersin?
Ben:Harika olur.
James:Hadi hazırlan.
Ben:Neden?
James:Bahçede küçük bir tura ne dersin?
Ben:Harika olur.
James:Kalkmana yardım edeyim mi?
Ben:Hayır.Ben alışkınım.
Tekerlekli sandalyeme binmiştim.
James:Al şu hırkayı giy.
Ben:Tamam.
James:Sandalyeyi sürmemi ister misin?
Ben:Tamam.
James:Bunu sürmek ne kadar da zormuş.Ne kadar ağarsın.
Ben:Heey!Sen bana şişman mı diyorsun?
James:Hayır,dalga geçiyorum.
Ben:Ama sen de biraz fazla uzunsun sanki.
James:Evet biliyorum.Şuradaki banklara oturmaya ne dersi?
Ben:Tabiki olur.
Ben:Teşekkür ederim.
James:Niçin?
Ben:O lanet olası arabayla beni ezdiğin için.
James:Bunun için mi teşekkür ediyorsun?
Ben:Evet.Çünkü o kaza sayesinde harika birisiyle tanıştım.
James:Ben de.Sonuçta harika bir bir…
Ben:Arkadaş.
James:Evet arkadaş edindim.
Lanet olsun Emily diyordum kendi kendime.Çünkü ben tam bir gerizekalıydım.
James bana bakıyordu.Ben de başımı omzuna dayadım.
James:Üşüdün mü?İstersen içeri girelim.
Ben:Tamam.
Hava kararıyordu.Birazdan annemlerin gelmesi gerekiyordu.
Ben:Bu güzel gün için teşekkür ederim.
James:Sen bir de yarını düşün.Burada son gününü harika geçirmeni sağlayacağım.
Ben:Teşekkür ederim.Ama bu kadar şeye gerek yok.
James:Hadi ama hastane odalarının ne kadar da sıkıcı olduğunu bilirim.
O sırada kapı çaldı.Annemler geldi.
Anne:Bugün nasıldı?
James’e bakarak;
Ben:Harikaydı.
Baba:Yarın son günün.Doktorlar ne zaman çıkacağını söyledi?
James:Yarın akşam.
Baba:Tamam.
Anne:Kızım yarın yine işe gideceğiz.Sana da yine şu çocuk…
Ben:James.Onun adı James.
Baba:Evet,James bakacak.
Anne:Saat geç oluyor biz odadan çıkalım da sen dinlen.
Ben:Peki.Önce günlüğümü yazayım.
Anne:Tamam,iyi geceler.
Annemler çıkınca günlüğümü yazmaya başladım.
Sevgili Günlük,
Bugün sabah kalktığımda James’i seni elinde tutarken gördüm.Dün yazdıklarımı okumuştur diye çok korktum.Hemen bağırmaya başladım.Sonra okumadığını fark ettim.Neyse annem ve babam işe gitmişti.Bugün bana James bakacaktı.Aslında buna çok sevinmiştim.Ama ben hani aşık olmaktan korkuyordum.Bundan şimdiye kadar kurtulmam gerekirdi.Anladım ki herkes haklıymış.Aşk kurtulmaz ve acı veren bir duyguymuş.Lanet olsun!Neyse sonra James’le konuşmaya başladık.Bana biraz kendinden bahsetmeye başladı.Sevgilim yok dedi.Bir anda benden hoşlanmaya başladığını sanmıştım.Ama arkadaşlara önem verdiğini söyledi.Demekki beni arkadaşı olarak görüyordu.Sonra tabi her zamanki gibi hemşire geldi.Uyumam gerekiyordu.Uyandıktan sonra James’le beraber bahçeye çıktık.Yine konuşmaya başlamıştık.Teşekkür ettim ona,bana çarptığı için.Bir anlık da olsa aklımı kaçırdığımı düşünmüştü.Ona harika bir insan olduğunu söyledim.O da bana ‘’sonuçta harika bir bir…’’ Hemen araya girip ‘’arkadaş’’dedim.Şu lanet olası ağzımı tutsam olmuyor zaten.Biliyorum sevgili ya da o tarz bir şey demeyecekti.Ama tamam iyice saçmaladım.Aşktan nefret ediyordum.Bu çok kötü.Çünkü birini her şeyden çok düşünüyorsun.Çok seviyorsun.Onun yanında her şey çok güzel oluyor.Ama o sana arkadaş gözüyle bakarken senin ona sevgili gözüyle bakman çok koyuyor.Neyse, iyi geceler günlük.
4. bölüm hemen geldi.Beğenmeniz dileğiyle ^_^ Yine yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum.
