A locked heart {Weerwolf}

~Hoofdstuk 44.~

{Dit hoofdstuk bevat geweld lezen is op geheel eigen risico!!!}

Ik loop het veld op. Het veld waar
over vijf minuten het gevecht zal plaats vinden. Ik heb de jongens beide nog kort gesproken, ik heb van ze afscheid genomen.

Voor ik het weet komen de twee grote wolven het veld op lopen. Ze kijken me beide kort aan. Het doet pijn...

Het gevecht begint en ik zit aan de zijkant van het veld. Tymon haalt direct uit naar Skye maar Skye vecht terug zoals ik hem had gevraagd.

Het gevecht lijkt uren te duren, beide wolven hebben wonden, Skye is het er ergste aan toe. Er loopt bloed over zijn vacht en af en toe verlaat een grom van pijn zijn mond. Tranen prikken in mijn ogen wanneer Tymon Skye tegen de grond gewerkt heeft en boven hem hangt. Dit kan niet. Dit kan niet. Zodra Tymon uithaalt spring ik op en verander ik in mijn wolf. Ik storm op beide jongens af en ga tussen ze in staan. Ik zie hoe ze me geschrokken aankijken. Ik sta hier in mijn wolf gedaante... "Het spijt me." Mindlink ik naar de jongens en naar Rafael die aan de kant staat. Het vergif dat ik eerder ingenomen heb verspreid door mijn lichaam. Het was hun keuze geweest om te vechten, het was mijn keuze geweest om te verliezen, de dood betekend geen mate, de dood betekend in dit geval twee geweldige jongens met een toekomst. Twee jongens die geen onderdeel meer zijn van een experiment. Een traan verlaat mijn ooghoek, langzaam zak ik door mijn poten. Skye en Tymon kijken me bezorgd en met pijn in hun ogen aan, maar het is goed zo. Ik zou niet kunnen leven zonder één van de jongens.

Einde.