At The End of The Day (Bars And Melody)TŁUMACZENIE

Chapter 9

Perspektywa Leondre

"Czekaj, Leondre! Gdzie idziesz ?!" Mój menedżer zadzwonił do mnie.

"Wracam do hotelu, zostaw mnie w spokoju!" Krzyczę.

Byłem wściekły. Dlaczego Charlie miałby zostać zaproszony na występ Samanthy i nawet mi o tym nie powiedział? Aby mógł powiedzieć to wszystko bez mojej wiedzy ... poczułem się zdradzony. Co najgorsze, nagle decyduje się wyznać całemu Zjednoczonemu Królestwu, że ​​jest biseksualny! To pojawiło się znikąd! Mogę powiedzieć, że menedżer zaplanował to wszystko, abym mógł zobaczyć, co ma do powiedzenia o mnie. Nie bardzo to doceniam. A Axel ... Poprowadził tam Charliego? Nigdy w moich najśmielszych snach nie sądzę, że byliby wystarczająco blisko, by zrobić coś takiego. Będę musiał porozmawiać z Axelem o tym wszystkim. Nie ma powodu, dla którego miałbym wykluczyć wszystkie te działania. Na temat Charliego ... Nie chcę nawet o nim teraz myśleć. Axel napisał do mnie, że jest w drodze powrotnej do hotelu z Charliem. Powiedziałem mu, że spotkam się z nim w jego pokoju hotelowym. Na odpowiedź czeka wiele pytań, lepiej wyjaśnić to wszystko.

---

Pokój 341, oparłem się o ścianę czekając na przybycie Axela. Jestem niecierpliwy. W końcu winda w korytarzu się otworzyła. Axel i Charlie byli w środku. Moje oczy rozszerzyły się, widząc ich razem, i spojrzałem w przeciwnym kierunku. Drzwi windy znów się zamknęły, a do mnie podchodziły kroki. Tym razem był to tylko Axel. 

"Wejdź do środka", zaprowadził mnie do swojego pokoju.

To był pierwszy raz, kiedy tu byłem. Był nieco mniejszy niż w naszym drugim pokoju, tym razem były tu dwa łóżka pojedyncze. Axel usiadł na jednym, a ja usiadłem na drugim. To był pierwszy raz, kiedy byliśmy razem od tej strasznej nocy. Zwykle nie jest między nami tak niezręcznie.

"Chciałaś porozmawiać? Mów," Przerwał ciszę.

"Um ... Ty prowadziłeś Charliego ..."

"Twój menedżer poprosił mnie o to, nie mogłem odmówić."

"Więc dlaczego Charlie był na Samanie ..."

"Chciała przeprowadzić wywiad z Charliem bez presji twojej obecności na nim."

"Och ... Więc jak się mają sprawy ..."

"Charlie i ja się dogadaliśmy."

"Rozumiem ... To dobrze usłyszeć ..." mruknąłem.

Wygląda na to, że wiedział wszystko, co zamierzałem powiedzieć. Cóż, to znacznie obniżyło sensowną rozmowę. Myślałem, że będziemy teraz w dobrych stosunkach. Nadal istnieje nieznana siła, która powstrzymuje Axela i mnie. Spodziewałbym się od niego pocałunku, uścisku lub żartu. To tak, jakbym mówił do ściany. Nagle wstał i rozpiął torbę sportową. Zaczął składać ubrania i pakować je.

"Co robisz?" Pytam.

"Pakuje się. Co myślisz?"

"Ale ... Nie powinieneś wyjeżdżać do ..."

"Nie mam już tutaj miejsca."

"Co? Oczywiście, że masz tu miejsce, co sprawia, że tak myślisz ?!" Byłem zaskoczony, słysząc, jak to mówił.

Axel spojrzał na mnie i zrobił swój mały atrakcyjny uśmieszek. Wydał cichy śmiech i westchnął.

"Jestem tak słodki jak ty, naprawdę nie jesteś świadomy ... Myślałem, że już wszystko rozgryziesz z oglądania tego show."

"Zastanów się, co dalej? Przestań mnie mylić!"

Przestał się pakować i wstał. Podszedł i stanął tuż przede mną. Jego wzrost sprawiał wrażenie, jakby górował nad mną. Jego dłoń potargała moje włosy, a on przycisnął dwa palce do mojego czoła, odsuwając głowę do tyłu.