The Cursed - Eyed Princess

I - The Book

Namulat ako isang umaga, ika-labing walo kong kaarawan, imbis na kasiyahan isang masalimuot na kaarawan ang bumungad sa akin.

"Ma! Pa! nasan kayo? Bakit ang dilim?" nakatira nga pala kami sa gitna ng kagubatan. At kakaiba ang ulap ngayon para bang nakikisama sa nararamdam ko ngayon. Takot. Nakakaramdam ako ng takot.

May mangyayaring hindi maganda...

Patuloy parin ang paglalakad ko. Hanggang sa makakita ako ng dalawang taong nakahiga sa lupa, nababalot ng dugo ang buong katawan. Habang papalapit ako ng papalapit parang tinutusok ng karayom ang puso ko.. napaka sakit.
" Ma! Pa!" hiyaw ko kasabay ng pagtakbo ko ay syang pagtulo ng mga luha ko, at ng makalapit na ako sa kanila. Mas lalo pang linulukot ang puso ko.

" Karean, anak. Umalis ka na dito. Hinahanap ka na nila. Tandaan mo itago mo iyang mga mata mo kahit san ka magpunta. Sapat na ang naituro namin sa iyo ng papa mo, ngayon sila na ang bahala sa iba. Doon sa kuwarto namin ng papa mo, sa vault sa likod ng picture nating tatlo. Malalaman mo lahat. Ugh! Ugh!" pagsusuka ni mama ng dugo.

" Ma! Pa! ano ba! Prank ba to! Isa na naman ba to sa training ko? Hindi na nakakatuwa!" turan ko habang patuloy sa pagluha ang mga mata ko.

" Anak lagi mong tatandaan mahal na mahal ka namin ng mama mo. Ugh! Ugh! Patawarin mo kami ng mama mo. Mag iingat ka anak. Lagi mong tatandaan Isa kang pinagpalang nilalang." Pagpapaalam ni papa. Kasabay ng pagtigil ng kanilang paghininga.

" Ma! Pa!" sigaw ko.

------------------------

Heto ako ngayon sa harap ng Libingan ng mga magulang ko.
Umiiyak, nasasaktan, nalilito.

Hayaan nyo Ma, Pa. hindi ko kayo bibiguin.

Habang pauwi ako sa bahay may namataan akong mga tao sa bahay namin mga naka cloak sila na kulay itim. Kilala ko sila taga dark ville sila.

Naikuwento ito sa akin ni Papa.
Noong nasa labas kami ng aming tirahan isang gabi at pinagmamasdan ko ang kalangitan at bigla na lang pumasok sa isip ko ang tanungin sya tungkol sa mundo, kung mayroon pa bang ibang mundo bukod sa tinitirhan namin.

Naaalala ko pa ang exact words na Sinabi ni papa.

"Karean anak ang mundo ay hindi lamang umiikot sa mundo na kinagisnan natin, may hindi pa tayo natutuklasan, at mga tao lamang na pinagpala at pinili ang tanging mga taong makakalabas masok doon anak."
At isa kami sa kanila, noong una hindi ako naniniwala.

Fairytales are for kids and I'm not a kid anymore that time, paradise and other things and happenings that concern magic doesn't exist.

Until, pinakita nila ito sakin using their own magic itself.
They are called mages in that world..
My mother and father are both sorcerers.

Their magic is all about spell casting, but the very confusing part here is...
My magic is my eyes. Why?

Because my eyes have this magic that are evil. One look and you'll burn into an ashes.

So in other words

My power is death itself. No! I'm death itself.

That's why I have my very thick eye glasses it is especially made just for me. My parents create this just for my sake.

Hindi daw makikita ng simpleng mga tao ang pag iiba ng kulay ng mata ko if hindi sila mabuti. Instant warning sakin kapag may masamang tao. Ang mga mata ko ay may special ability like isang tingin ko lang sa isang tao alam ko na agad kung sino sya. And ang kaya lang patayin ng mga mata ko ay yung talagang masasama kaya naman I'm free to looked at my parents pero ngayon mas mabuti sigurong wala munang makakita ng mga mata ko.

Tinuruan ako nina Mama at Papa kung papaano mag tago ng aura kaya naman hindi nila ako Napapansin dito sa pinagtataguan ko

Marami pa akong kakayahan na itinago ko sa mga parents ko, balak ko pa lang sanang sabihin ito ngayon kaarawan ko pero ito ang nangyari.

I has enhance senses.

Through the word senses, as in lahat ng connected sa senses.

I can see everything even if they are so far from me.

I can hear everything...

I can feel everything....

Sa madaling salita senses is my forte.
Siguro dahil connected ito sa mga mata ko.
Dahil dito I became strategic and witty .

Nakaalis na ang mga taga dark ville kaya heto ako at nasa kuwarto na nina Papa.

Nasa tapat na ko ng painting naming tatlo.
Naiiyak na naman ako...
I will miss you Mom and Dad.

Tinanggal ko sa pagkakasabit yung painting .
At nakita ko yung vault......

Naka lock.

"Anak there this thing we really hide from you, at balang araw matutuklasan mo rin ito sa oras na yun wala na kami ng Mama mo, kaya pakatatandaan mo lang itong mga salitang ito. "Que' lli mi kin ren de' ku li' " it's a chant for opening something with lock and that is the way for searching for your real home, what will you find will hurt you really, really bad, but it's worth everything. Anak Ikaw lang ang makakabukas noon." Isang alaala ng pag uusap namin ni Papa.

"Que' lli mi kin ren de' ku li' " bigkas ko.

Unti-unti bumukas ang vault at nakita ko ang isang librong nakalutang habang umiilaw. Pakiramdam ko umiilaw din ang mga mata ko. Kinuha ko ito. At binasa ang pamagat ng libro. It is written in Greek, and I can read in Greek

"The cursed-eyed princess."

---------------

Thank you for reading!

CuriousPillow💕💕