A Song for Your Happiness

Chapter 11

Zoe's POV

I love him.

He's my one and only love since then.

Hindi na ako tumingin sa iba dahil para sakin sya lang ang may kakayahang magpatibok ng puso ko.

Matagal ko ng mahal si Justin. Lahat ginawa ko para mapansin nya ko. Gumawa ako ng paraan para mapalapit ako sa kanya.

Pero ang I'm just a little sister for him. He never looked at me as a woman.

Masakit para sa akin na hindi ako mahal ng taong mahal ko but I never give up.

Minahal ko pa rin sya kahit na nireject nya na ko. Anong magagawa ko? Mahirap kalimutan ang taong mahal mo lalo na kung lagi mo syang nakikita.

Ano bang nagustuhan ko sa kanya. Snob naman sya, cold, hindi marunong ngumiti at suplado. Pero caring sya, thoughtful, hindi nang iiwan, pagngumiti sya siguradong maiinlove ka talaga.

Sinabihan nya na kong sumuko sa kanya pero dahil ako ay isang dakilang matigas ang ulo ehh pinagpatuloy ko pa rin but secretly. Hindi nya naman alam na mahal ko pa rin sya kasi may mahal na syang iba. It's like sa babaeng yun umiikot ang mundo nya.

I envy her. Ikaw ba naman mahalin ng taong mahal mo at kahit na matagal na kayong hindi nagkikita devoted pa rin sya sayo.

But simula nung pasukan nagsimula na syang maging masyahin. Mas nadagdagan na yung mga times na nagsasalita sya than the usual. In short, he change ALOT .

Minsan nakausap ko sya. Sabi nya nagbalik na sya. Ang taong mahal nya.

I saw happiness in his eyes. Yung parang my sparkle sparkle effect pa.

Syempre I was sad. I know wala na akong pag-asa na madivert yung feelings nya para saken. Until he was sad kasi hindi na ata sya matandaan nung girl. Syempre chance na to para mapansin nya so I comforted him but was effect ehh mahal nya pa rin.

It was a total torture for me. Yung feeling na gusto mong isigaw sa harap nya na "mahal kita pero sya pa rin mahal mo kahit na nakalimutan ka na nya."

Gusto kong ilibing ng buhay yung girl pero alam kong pag nawala yung girl malulungkot sya. Kaso pinanganak ata akong martyr kaya wala na kong nagawa kundi ang umiyak.

Akala ko hanggang dun na lang yung sakit. Akala ko wala ng hihigit pa sa torture na nararamdaman ko. But I was wrong.

It was like a total torture that will never end. Oo masakit malaman na may ibang mahal ang taong mahal mo pero mas masakit palang malaman na Bestfriend mo ang mahal nya and they both love each other.

Araw-araw mo silang makikitang masaya. You can feel the love in the air. I want to be happy for them but I can't.

Their happiness is my painful death.

"Bakit kasi ikaw pa. Marami namang ibang lalaking nagmamahal sakin pero ikaw pa rin." I whisper then the tears fell from my eyes.

Siguro kung may ibang tao dito mapagkakamalan akong baliw. Hahaha.

"Don't cry" Adrian

Nagulat ako sa ginawa nya. Hindi ko alam na nandito pala sya.

Adrian is hugging me from the back. I can feel the sadness in his voice.

Napaiyak na ako ng tuluyan. No let me scratch that. Humagulgol na ako ng iyak dahil sa ginawa nya. I feel secured.

"Shhh it's ok. Nandito lang ako. Tahan na hah!" he said while brushing my hair.