FROM HATE

1

"Dad! ကြၽန္​​ေတာ္​Koreaမသြားဘူး"

"မရဘူး ဒါငါအမိန္​႔ပဲ!"

"မသြားဘူးဗ်ာ လံုး၀မသြားဘူး ဒီမွာအဆင္​​ေျပ​ေနတာကိုဘာလို႔Koreaသြားရမွာလဲ? မသြားဘူး"

"မိဘကသြားခိုင္​းရင္​သြား​ေပါ့! မင္​းဘာမွအရစ္​မ႐ွည္​နဲ႔! ဒီမွာမင္​းခ်ိဳး​ေနတဲ့အခ်ိဳးကိုၾကည္​့စမ္​း! မင္​းကိုယ္​မင္​းက​ေလက၀အုတ္​ၾကားျမက္​​ေပါက္​မ်ားထင္​​ေနလား! မင္​းကWuမ်ိဳး႐ိုးကဆိုတာလည္​းသတိရအံုး! ငါ့companyကိုလႊဲယူမယ္​့​ေကာင္​ကဒီလိုအခ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ဆို ငါကဘာယံုၾကည္​ၿပီးလႊဲရမွာလဲ! သြား! အခုခ်က္​ခ်င္​းအထုပ္​ျပင္​! Koreaမွာကိုယ္​့အက်င္​့​ေတြအကုန္​ျပင္​ဖို႔လုပ္​!! ၿပီးတာနဲ႔အဲ့ဒီ့ကငါ့companyခြဲကိုဦးစီးရမယ္​ ဒါပဲ!!"

ဆံပင္​အနီ​ေရာင္​တို႔ကိုဆြဲဖြကာတဒုန္​းဒုန္​းျဖင္​့အိမ္​အ​ေပၚထပ္​သို႔တက္​သြား​ေသာသူ။

​ေဒါသထြက္​​ေန​ေသာအ​ေဖႏွင္​့အစ္​ကိုၾကားၿငိမ္​ၿငိမ္​​ေလး​ေနကာ​ေခါင္​းငံု႔​ေန​ေသာသူ။

သားအဖႏွစ္​​ေယာက္​အားသက္​ျပင္​းတခ်ခ်ျဖင္​့ၾကည္​့​ေန​ေသာသူ။

"႐ွင္​ရယ္​~က​ေလးကို​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆးနားခ်ၿပီး​ေျပာပါ အခု​ေတာ့...."

"မင္​းဘာမွ၀င္​မ​ေျပာနဲ႔ မင္​းအဲ့လိုကာဆီးကာဆီးလုပ္​​ေနလို႔ အဲ့​ေကာင္​ကဘာမွမ​ေၾကာက္​ဘဲထင္​ရာစိုင္​း​ေနတာ"

"႐ွင္​ကYeollie​ေလးကိုပဲအျပစ္​ျမင္​​ေနတာကိုး က​ေလးကိုဆိုအျမဲအ​ေကာင္​းကိုမျမင္​တာ"

"​ေတာ္​​ေတာ့! မင္​းဘာမွမ​ေျပာနဲ႔​ေတာ့ အား​ေနရင္​လည္​းက​ေလး​ေတြအထုပ္​ျပင္​ဖို႔သြားကူ​ေပးလိုက္​"

Taoလည္​း​ေျပာမရတဲ့အဆံုးက​ေလး​ေတြအခန္​းဆီသို႔သာ။

✈ ✈ ✈ ✈ ✈ ✈

{Incheon Airport}

"Wow~"

"Hak~​ေတာသားၿမိဳ႕​ေရာက္​က်​ေနတာပဲ"

​ေလွာင္​ရယ္​သံျဖင္​့​ေျပာၿပီးအသင္​့လာ​ေခၚ​ေသာကား​ေပၚတက္​သြား​ေသာသူ။