Momသူ႔ဆီလာေတာ့Chenရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လာသည္ဆိုေသာသတင္းကိုအပါယူလာ၍ထိုေကာင္မေလးသည္ေသခ်ာေပါက္သူမျဖစ္မည္လို႔သာယံုၾကည္ကာတစ္ခါမွမသြားခဲ့ဖူးသည့္Chenအခန္းဆီသူေရာက္လာခဲ့သည္။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကသိပ္ေတာ့အဆင္မေျပလွ။မဟုတ္....ေတာ္ေတာ္ကိုအဆင္မေျပတာဆိုလ်ွင္ပိုမွန္လိမ့္မည္။
သူ႔ရင္ထဲကနာေနသည္။
စိုးရိမ္ေနသည္။
ေဒါသထြက္ေနသည္။
ေပါက္ကြဲပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
သို္႕ေသာ္....သူဒီတိုင္းရပ္ေနမိသည္။Chenႏိုးလာ၍သူတံခါးကိုသတိမထားမိေအာင္အျမန္ပိတ္လိုက္သည္။အခန္း၀ကေနေတာ့ထြက္မသြားျဖစ္ေသး။
"Soo~ေရာက္ေနၿပီလား....sorry...ခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္"
"မဟုတ္တာ...Sooကသာေတာင္းပန္ရမွာ...အိပ္ေနတာကိုေႏွာင့္ယွက္သလိုျဖစ္သြားတယ္"
"မဟုတ္ပါဘူး...ငါကသာနင့္ကိုေတာင္းပန္ရမွာ...ဒီထိတကူးတကလာေပးတာကို"
"ေတာ္ပါၿပီ ေရာ့~ဆန္ျပဳတ္အရင္ေသာက္လိုက္"
"နင့္လက္ရာလား"
"ဒါေပါ့"
ဆန္ျပဳတ္တစ္ဇြန္းကိုယူကာပါးစပ္ထဲအထည့္ႏႈတ္ခမ္းကအနာေၾကာင့္စပ္သြားသည္။
"အာ့!"
"ရလား....အဆင္ေျပလား"
"ရတယ္....နည္းနည္းစပ္သြားလို႔"
"ႏႈတ္ခမ္းမွာထိထားတာကိုး...ေဆး႐ွိလား"
"မသိဘူး...ရတယ္...ထားလိုက္ပါ....ရေအာင္စားလိုက္မယ္"
"စား....စားၿပီးရင္ေဆးထည့္ေပးမယ္"
"ရပါတယ္"
"စားၿပီးရင္ေဆးထည့္မယ္ ဘာမွျပန္မေျပာပါနဲ႔"
"Nae"
"ဟားဟား....ဟားဟား..."
Chenရဲ႕႐ို႐ိုက်ိဳးက်ိဳးျပန္ေျပာတဲ့အသံေၾကာင့္Sooအားရပါးရရီေနေလရဲ႕။
![](https://img.wattpad.com/cover/145775851-288-k268690.jpg)
YOU ARE READING
FROM HATE
Fanfictionလူကြီးတွေရဲ့အမုန်းဟာ ကလေးတွေအထိသက်ရောက်နိုင်မလား? ကလေးတွေရဲ့အချစ်ကို လူကြီးတွေရဲ့အမုန်းကတားဆီးနိုင်မလား? ကလေးတွေရဲ့အမုန်းကကော လူကြီးတွေရဲ့အမုန်းနဲ့ယှဉ်နိုင်မလား?