Ağrı kesici iğnelerden sonra duş almamı ve biraz gevşememi istemişti Osman.
Göz temasından kaçınarak banyoya kadar gelmiştim ve kapıyı kapatacaktım.Fakat elinde giyeceğim kıyafetlerle gelen Karhan ayağını kapının arasına koyup kapatmama engel olmuştu.
Yere çöküp ellerimi ve dizlerimi yere koyup kafamı öne eğdim.Başım dönüyordu ve gözüm kararıyordu.
Kafamı kaldırışıyla çığlık atıp kendimi geriye attım.Tamda acıyan yere dokunmuştu.Ne yaptığını anlayan yüz ifadesiyle kıyafetlerimi ayarlayıp yere eğildi.
"Üzerini çıkaracağım,sakin ol."
Gözlerimi kapatıp sabır diledim ve kafamı sağa sola salladım.Nefret ediyordum bu adamdan ve onun dokunuşlarından!
Dişlerimi sıktım,her ne dersem diyeyim.Sonuç olarak beni dinlemeyecek ve ne yapmak istiyorsa onu yapacaktı.
Üzerimi çıkartırken dikkatli olmaya çalışıyordu.Keşke aşağıda da bu kadar dikkatlı olsaydı da başıma bunlar gelmeseydi.
İç çamaşırlarımla kalınca çıkarmasına izin vermedim.Kucağına alıp küvete koydu.
Acıyla bir inleme koptu ağzımdan.Kafamı arkaya atıp ani bir şok geçirmiştim suyun tenimle birleşimiyle.
Bu halimle duşa sokan aptallar durumun ciddiyetinde olmasa gerekti.Bu halde bir insan sokulurmuydu duşa?
Karhan'ın gözlerine baktığımda vücudumu inceliyor ve dişlerini sıkıyordu.
Ne diye sıkıyordu ki dişlerini?
Gözleri gerdanıma ilişince birkaç saniye bekleyip saçlarıma dokundu.
Dokunuşlarıyla içimdeki nefret daha da büyüyordu.
Bornozu getirip giydirmişti ve iç çamaşırlarını elime tutuşturmuştu.Kurulandıktan sonra inleye inleye giydim.Elbiseyi elinden alacağımda vermeyip gözlerimin içine baktı.
" İnleme!"
Sanki keyfimden inliyordum!Sesimi çıkarmayıp giydirişini izledim.
Odaya girdiğimizde Osman ile göz göze geldim.Tiksinerek baktım ona.Beni kurtarmaya yeltenmemişti bile.
Ona kimsenin öğrenmeyeceğini söylemiştim.Buna rağmen yardım etmemiş ve beni bu adama karşı uyarmamıştı.
Kafasını eğince durumu anlayıp gösterdikleri yere uzandım.Koluma serum takacaklardı.Normalde bu durumdan korkar ve ağlardım ama ağlayamıyordum bile.Göz yaşlarım kurumuştu.
Durumum bu kadar insanı toplayacak kadar vahim değildi.Sadece sırtıma dikiş gerekiyor diye biliyordum ama Karhan ısrar etmiş olmalıydı.Çok düşünüyormuş gibi...
Karhan karşımda mimiklerimi izliyordu.Gözlerime bez örtünce midemin kaldırmayacağı işlemler yapacaklarını anladım.Istemsizce hıçkırıyor ve burnumu çekiyordum.Zaten kana karşı bir hassasiyetim vardı.Dikiş atacak olmaları bile yeterliydi miğdemin kalkmasına.
İyileşir iyileşmez kaçacaktım.Ölmeyi bekleyemezdim,nerede olduğumuzu da öğrenmiştim.
Kaçacak yerimde vardı,birkaç arkadaşımdan yardım isterdim.Mutlaka beni anlar ve yardımcı olurlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Mahkum
Teen Fiction"Bu kapkaranlık gökyüzünde parlayan tek yıldız olmak seni mutlu etmiyor mu?" En az benim kadar güzel resim çizdiğini farketmiştim. "Koca gökyüzünde tek başına olmak hangi yıldızı memnun eder ki Karhan?" ... Not:Kapak tasarımı şahsıma aittir.
