The lost princess (ON HOLD)

3

Het voelt alsof ik al uren meewandel aan de arm van Isabelle, maar het is nog maar enkele minuten want we zijn nog steeds op het binnenplein. Ik knijp haar arm fijn en concentreer me op de gesprekken rond me. Ze verstommen niet als we voorbij wandelen en ik zucht opgelucht. We vallen niet op in de mensenmassa. Isabelle haar pas is stevig en volhardend en met moeite kan ik haar volgen. De wandelingen doorheen mijn cel, hebben blijkbaar mijn conditie toch niet behouden. Af en toe zegt ze tegen me hoe ik me moet gedragen. Wanneer we de poort naderen versnelt haar hartslag. ‘Nu moet je zwijgen. Ik stel je voor als mijn nichtje.’ We wandelen nog even door totdat de bewakers ons tegenhouden. ‘Naam bevestiging?’ de stem klinkt ruw en deze man moet wel flink gebouwd zijn. Isabelle schraapt haar keel : ‘Isabelle Van De Gouden Gracht en dit is mijn nichtje.’ Haar stem trilt niet eens een klein beetje en ik ben met verstomming geslagen. Ze liegt vlekkeloos, ze krimpt niet eens een klein beetje ineen. ‘Nog een prettige dag.’ De poort vliegt open en doet mijn haren omhoog vliegen. Isabelle groet de bewakers gedag en begeleidt me dan weg van mijn thuis, dat tegelijkertijd mijn gevangenis was.

‘Lukt het?’ We zitten aan de kant van de bosrand  uit het zicht van het wandelpad. Isabelle heeft me tegen een boom gezet en knielt naast me neer. Ik open voorzichtig mijn ogen. Het licht onder de bladeren van de bomen is minder fel dan de heldere zon aan de blauwe hemel. ‘Ik denk het.’ Zeg ik voorzichtig en dan begin ik zachtjes te huilen. Na al die jaren ben ik ontsnapt. Na al die jaren ben ik weer in de buitenlucht en kan ik zuivere zuurstof inademen.

‘Ik laat je even op krachten komen, maar we moeten snel verder. Het zal niet lang meer duren voordat ze door hebben dat je weg bent. We gaan via het struikgewas moeten wandelen, want anders komen ze ons zeker tegen op het pad.’  Ze praat snel en gejaagd en dan pas dringt het tot me door. We zijn nog steeds in gevaar. In levensgevaar als ze ons vinden en de straf zal niet mild zijn.

Ik knik en bestudeer daarna de omgeving. Ik zit op zacht mos tegen een eikenhouten boom geleund en zie het dichte struikgewas in de verte. ‘Bedoel je dat we daar doorheen moeten zonder hakmes?’ vraag ik geschrokken en ik kijk naar Isabelle die tegen een berk aangeleund staat. Ze knikt en knijpt haar ogen samen. Haar blik is gericht naar de horizon in de richting van het kasteel.

‘Zouden ze weg zijn?’ zegt ze plots uit het niets. ‘Wie?’ vraag ik, niet begrijpend op welke personen ze doelt. ‘Mijn bewakers.’ Fluistert ze en schudt lachend haar hoofd. ‘Ik kan niet geloven dat ze zomaar vertrokken zijn.’ Ze bijt op haar lip en stapt dan een eindje van me vandaan. ‘Kom je nog?’ ze wenkt dat ik haar moet volgen en met moeite sta ik recht.

Het voelt alsof ik elk moment in slaap kan vallen. Dit keer haak ik me niet meer vast aan haar sterke armen, maar weet ik mezelf te redden.Ze duwt verwoed alle takken opzij en maakt voor mij een opening vrij. Meer kan ik niet van haar vragen. Wanneer we al een einde opgeschoten zijn hoor ik ze. De maar al bekende hoefslagen van galopperende paarden die naderen. Isabelle gaat snel zitten in het gras en ik volg haar voorbeeld. Het bos is dichtbegroeid dus de kans dat ze ons zien is klein. Ik stop met ademen als ik hun stemmen hoor.

‘Naar wat zijn we op zoek?’ een man van oudere leeftijd spreekt aan de klank te horen. ‘Naar twee meisjes.’ Beantwoordt iemand de man. ‘Twee meisjes, wat kunnen die aanrichten?’ vraagt de oude man weer. ‘Ach Guust, vraag niet zo door. Als de koningin in paniek is dan zijn ze vast gevaarlijk. Ver kunnen ze niet zijn. Volgens andere bewakers is één van hen erg verzwakt.’ Ze sporen hun paarden weer aan en ik blijf luisteren naar de hoefslagen tot dat het geluid verdwenen is. Isabelle staart me nietszeggend aan en staat dan weer recht. ‘Enkele kilometers hiervandaan is een dorp. Daar overnachten we.’

Hallo!

Sorry dat het zo een kort stukje is, maar mijn Word valt om de 2 minuten uit! Een heel drama voor me natuurlijk en ik probeer kalm te blijven x). Ik ga proberen te posten dit weekend, maar dan een extra lang hoofdstukje. Als ik kopieer en plak blijven er van die rare fouten in sluipen. Willen jullie dat melden als jullie dat zien? Soms lees ik er doorheen.

Greetz I.S