The Special Shadowhunter (Tijdelijk Gestopt)

Verklaring

Ik werd bijna weer wakker met rare beelden voor me. Ik zag namelijk Jocelyn en mijn vader Valentine. 'Jocelyn, je bent terug.' Zei Valentine. Ik schrok me dood en werd wakker en stootte mijn hoofd tegen die van een meisje voor me. Ze had zwart haar en een Italiaans tintje. 'Auw.' Zei ze. 'Ik weet niet wie je...' Zei ik tot ik werd onderbroken. 'Ik ben Isabelle. Jace was nog nooit nieuwsgierig over een Mundane of afgeleid. Afleiding is gevaarlijk in ons werk, zoals je wel hebt gezien.' Zei Isabelle. 'Ik heb geen idee waar je het over hebt. Wie is Jace?' Vroeg ik. 'Je weet echt niet veel of wel.' Zei ze met een vriendelijk glimlach. 'Alleen dat mijn vriendin's moeder is ontvoerd en jullie mij nu hebben. Wacht waar is Clary?' Vroeg ik gespannen. 'Hebben je leven gered, bedoel me zeker? En Clary is in orde.' Zei ze. 'Een Mundane hoort hier niet en zeker geen twee.' Zei een jongen met zwart haar en ook met een Italiaans tintje. 'Waar is "hier" eigenlijk?' Vroeg ik. 'Ze is geen Mundane, Alec.' Zei Jace. Blijkbaar heet die andere jongen Alec. 'Hoe weet je dat?' Vroeg Alec. 'De serafijnendolk gloeide toen ze hem aanraakte bij Clary thuis. En zo deed Clary bij die ene club. Isabelle, kun je. Ik ben Jace Wayland.' Zei Jace. God wat is hij knap zeg.

'Hum ik ben...' Samantha Collins wou ik zeggen maar gauw werd ik onder brokken door Jace. 'Samantha Collins. We weten wie je bent.' Zei Jace. 'Ben ik de enige die dit raar vindt?' Vroeg Alec. 'Jij vindt alles raar.' Zei Jace. 'Dit moet de Kloof weten.' Zei Alec. 'Doe maar even rustig.' Zei Jace. 'Dat kan mijn broer niet. Ik hou van je Alec, maar jij staat altijd op spanning.' Zei Isabelle. 'Ik ook van jouw. Maar...' 'Weet je wat. Laat me nu even. Ik zeg dit niet vaak, maar alsjeblieft ga.' Onderbrak Jace Alec en Jace maakte het gebaar dat Alec weg moest gaan. 'Wat heb jij toch? Wat heeft hij?' Vroeg Alec boos. 'Loop even mee, grote broer.' Zei Isabelle. Ze keek me vriendelijk aan en liep weg met Alec.

'Je wond is genezen.' Zei Jace. 'Hoe kan dat nou? Ik ben ineens genezen en jullie prachtmensen hebben magische krachten?' Vroeg ik. Jace moest daar om lachen. 'Nee, ik ben geen Warlock.' Zei Jace. 'Een wat?' Vroeg ik. 'Een Warlock, een Benedenwerelder.' Zei Jace. Ik kon hem eigenlijk alleen maar verward aankijken. 'Je praat nu echt onzin.' Zei ik. 'Warlocks, Vampieren, Seelies...' 'Mijn kop ontploft er zo van als je niet duidelijk bent.' Onderbrak ik Jace. 'Goed. Ik zal het simpel houden. Alle legenden zijn waar. We zijn Shadowhunters. We beschermend de Mensenwereld tegen de Demonenwereld. De mensen die je vermoord zag worden in het Pandemonium waren geen mensen maar vervormer-demonen.' Zei Jace. 'Ik wil niet bij jullie bovennatuurlijke vechtclubje horen. Ik wil gewoon Clary zien. Ik geef geen ene fuck om de rest. Clary is mijn beste vriendin vanaf het moment dat we elkaar zagen. Haar moeder is ontvoerd dus ik wil alleen haar vinden. Alsjeblieft. Laat mij Clary zien.' Zei ik bijna huilend. Puur door alle informatie die ik net kreeg heb ik nu het gevoel dat het ontploft. 'Je mag haar zien en ik kan helpen met haar te vinden.' Zei Jace. 'Ik ken jou niet eens.' Zei ik.

Toen ging mijn telefoon af. Het was Simon. Gauw nam ik op. 'Waarom nemen jij en Clary jullie mobiel al twee dagen niet op?' Vroeg Simon. 'Hey, alles ligt... nogal overhoop.' Zei ik. Lag ik twee dagen hier? Wou ik kan echt lang slapen. 'Waar ben je? Volgens mijn app ligt je telefoon in een oude kerk aan Deighton. Daar sta ik nu buiten.' Zei Simon. Ik rende naar een raam en zag hem daar staan. 'Ha, ik zie je.' Zei ik. 'Ik jou niet.' Zei Simon. Ik keek naar wat ik aan had. Het leek op een grijze nachtjapon. 'Een momentje. Ik moet me aankleden en Clary even zoeken.' Zei ik. 'Wat doe je ongekleed in een verlaten kerk? Heb je soms een drugsprobleem?' Vroeg Simon geschrokken. 'Geef me vijf minuten.' Zei ik en hing op en liet terug naar Jace. 'Waar zijn mijn kleren?' Vroeg ik. 'Demonengif. Weet je nog? Die heb je van Isabelle.' Zei Jace en wees naar kleren die op een stoel lagen. 'Je bent toch niet serieus, hoop ik.' Zei ik en pakte een leren broek. 'Ja, ze is niet onzeker over haar lichaam.' Zei Jace met een grijns. Ik keek hem vuil aan en liep met de kleren weg.

Toen ik het aan had keek ik in de spiegel. En zag iets in mijn nek, het leek heel erg op een tattoo. 'Hoe de hell komt dit in mijn nek?' Vroeg ik. 'Dat heb ik getekend.' Zei Jace. 'Ik snap nog niet alles wat hier aan de hand is maar ik wil geen nektatoeage. Dat is akelig.' Zei ik boos en deed mijn armen over elkaar. 'Begrepen. Volgende keer laat ik je wel sterven. En het is geen tattoo. Het is een rune. Die hebben enorme kracht. Goed voor Shadowhunters. Dodelijk voor mensen. Maar jij weet al alles van runen, toch? Vroeg Jace en liep mijn schetsboek voor mijn neus zien. Ik keek alleen maar verbaasd. 'Of misschien toch niet. Daarom ben je zo interessant Samantha Collins.' Zei Jace. 'Please, zeg alsjeblieft gewoon Sam. Samantha klinkt zo tuttig. En Clary dan?' Vroeg ik. 'Die ook. Maar jij iets meer. Je kan trouwens best goed vechten.' Zei Jace terwijl hij recht in mijn ogen keek. 'Thanks, van mijn vader geleerd. Maar waar is Clary?' Vroeg ik. 'Volg mij maar.' Zei Jace en liep weg en ik liep achter hem aan.

Het was in een grote ruimte. Ik zag Clary en rende op haar af. 'O mijn God. Wat ben ik blij dat ik je weer zie.' Zei ik en gaf haar een dikke knuffel. 'Hoe gaat het nu, Sam. Je was namelijk iets van twee dagen weg geweest.' Zei Clary. 'Uhmm, prima denk. Maar Simon staat buiten en wou ons graag zien.' Zei ik. 'Is Simon je vriendje?' Vroeg Jace. 'Noop en ze heeft ook er nog nooit één gehad.' Zei Clary plagerig. Ik porde haar in haar zij maar zag dat ze ook zo'n rune had op haar nek net als ik had. 'Wat is er met jouw gebeurt. Waarom heb je ook zo'n rune?' Vroeg ik. 'Ik werd gebeten in mijn arm weet je nog. Maar ik had minder gif dan jij had dus moest Jace je tillend hier brengen terwijl ik gewoon kom lopen. Maar toen ik hier aankwam viel ik alsnog flauw voor even. Dus moest ik ook zo'n rune.' Zei Clary. 'Als jullie Simon willen zien komen jullie dan mee?' Vroeg Jace. We knikte en liepen achter hem aan.

'Waarom moet je nou weer die zwaard mee?' Vroeg ik. 'Ik zag iets achter jullie vriend.' Zei Jace. 'Je gaat Simon toch niet vermoorden?' Vroeg Clary. 'Bescherm mensen, dood demonen. Jullie leren het vanzelf wel.' Zei Jace. 'Waarom kan Simon je niet zien?' Vroeg ik toen we buiten liepen. 'Dit is een betovering, een rune die me onzichtbaar maakt voor mensen. Jammer, want zo kunnen ze dit niet aanschouwen.' Zei Jace hij liet de rune zien. Het zat op zijn buik dus deed hij zijn shirt omhoog. Ik werd bijna rood omdat hij een sixpack heeft. 'Wat hebben jullie in godsnaam aan?' Vroeg Simon. Dat zei hij alleen omdat ik een witte leren jumpsuit aan had van leer met inkijk tot boven mijn navel en naald hakken en bij Clary omdat ze een leren zwarte jurk had. 'Ik breng jullie naar huis.' Zei Simon. 'Ik ben bang dat ik geen huis meer heb.' Zei Clary. 'Hoezo? Wat bedoel je?' Zei Simon.

Ze wou antwoord geven totdat iemand achter ons zei. 'Clary Fairchild.' Het was dezelfde man die Luke ondervroeg. Gauw nam Jace hem in de houdgreep waardoor Clary een gilletje maakte. 'Hu, wat gebeurt er? Waar kijk je naar?' Vroeg Simon bang. Geef ons die twee meiden en je blijft leven.' Zei hij. 'Jij bepaalt hier de regels niet.' Zei Jace. En opeens begonnen ze echt met vechten. Maar het was een oneerlijk gevecht. Jace was overduidelijk beter. 'We blijven op hun jagen.' Zei de man. Ik zag dat Jace op de verliezende kant stond. 'Dat zal gerust. Maar daar ga jij niet bij zijn.' Zei ik. Ik pakte de zwaard van Jace die op de grond lag en gooide hem door de man heen waar door hij dood neer viel. Ik liep er op af met Clary. 'Is hij dood?' Vroeg ik. 'Jep, je hebt hem vermoord voor hij dat bij mij kon doen.' Zei Jace. 'Dan staan we nu quitte.' Zei ik met een grijns. Ik zag Simon verbaasd naar het lijk kijken. Blijkbaar kon hij wel het lijk zien maar Jace niet zien en horen. 'Kun je je onttoveren, of iets zodat mijn vriend niet denkt dat Sam en ik gek worden?' Vroeg Clary.

Jace ging met een soort pen over de rune en aan Simon's gezicht te zien was hij zichtbaar. 'Wat gebeurt er?' Vroeg Simon. 'Die luxe hebben we niet. Iedereen naar binnen.' Zei Jace. 'Wie is dit? Je drugs dealer?' Vroeg Simon. 'Ik heb hem op het politiebureau gezien.' Zei Clary. 'Hij is lid van de Cirkel. Hij kwam voor jullie.' Zei Jace. 'Hij hoort bij de ontvoerders.' Zei Clary. 'Je vriend hier leidde hem naar jullie. Hij komt je vang of doden.' Zei Jace. 'Dat is een lijk. We moeten Luke bellen.' Zei Simon. 'We kunnen hem niet vertrouwen.' Zei ik. 'Het spijt me geweldig maar ik moet jullie in veiligheid brengen. Ik beloof he dat ik jullie zal helpen je moeder te vinden. Maar jullie zijn één van ons, een Shadowhunter.' Zei Jace. 'Meiden, jullie kennen deze vent niet eens. Kom met mij mee. Ik kan jullie helpen.' Zei Simon. 'Sorry Simon. Maar ik ga met Jace mee. Ik vertrouw hem. Ook al heeft hij nog steeds geen sorry gezegd omdat hij tegen me aan beukte.' Zei ik met een grijns. 'Dat heb ik toch goed gemaakt door je leven te redden.' Zei Jace. 'Ja, maar zo net heb ik de jouwe gered.' Zei ik. 'Sorry dan.' Zei Jace. 'Het is al goed.' Zei ik. 'Ik vind dat Sam gelijk heb. Hij en zijn team kan helpen mijn moeder te vinden.' Zei Clary en nam Simon bij de hand en nam hem mee naar de kerk.