The Special Shadowhunter (Tijdelijk Gestopt)

Hodge

We liepen naar binnen en we stonden in het gebouw waar ik net instond. Voor Clary en mij zag het er hetzelfde uit. Maar een Mundane kon het niet zien. Dat vertelde Jace tegen mij. 'Dit is gewoon nog steeds de verlaten kerk hoor.' Zei Simon. 'Heb nou is geduld.' Zei ik. Jace pakte zijn pen en brandde iets op zijn arm. 'Die gek verbrand zichzelf.' Zei Simon. 'Ik weet het. Vertrouw me.' Zei Clary. Toen pakte Jace zijn hand waardoor Simon is paniek schoot. 'Hey vriend. Wat doe je. Je bent mijn type niet, ik...' Simon wou daar nog iets achterna zeggen maar wat weet ik niet. Puur ik denk dat hij kon zien wat hier echt was. 'Waar zijn we.' Begon hij opeens. 'Sam, speelt er soms een oorlog waar ik niet van weet?' Vroeg Simon. 'Uh, ja soort van.' Zei ik. 'En het draait om mijn moeder.' Zei Clary. Jace liep weg en ik liep naast hem. 'Wat is dit voor plek?' Vroeg Simon. 'Ja, dat zou ik eigenlijk ook wel willen weten.' Zei ik.

Het leek wel of dit de electriciteitsnetwerk is van de toekomst over duizend jaar. Jace tikte ergens op en er kwamen beveiliging beelden van buiten. 'Gaat die creap ons helpen?' Vroeg Simon. 'Hij is geen creap. Hij beschermt ons. En ik vind hem wel cute.' Zei ik zacht zo dat Simon en Clary het alleen konden horen. Maar Jace kreeg wel een glimlach op zijn gezicht. 'Sam en Clary, om specifiek te zijn. Dit is ons ding.' Zei Jace en keek me met een grijns aan. Kut hij had het dus gehoord. 'Hebben jullie een ding?' Vroeg Simon. 'Hij bedoelt een Shadowhunter-ding. Zij beschermen mensen tegen demonen.' Zei Clary. 'Demonen. Tuurlijk want die rennen overal in New York rond.' Zei Simon sarcastisch. 'Dat is het zinnigste wat je vandaag hebt gezegd.' Zei Jace.

Ik hoorde iets achter me en zag Alec deze kant opkomen. 'Wat is er aan de hand. En waarom is er een Mundane in het Instituut?' Vroeg Alec. Zo deze plek noemen hun een Instituut. 'Een Cirkellid had hem gevolgd om Sam en Clary te pakken.' Zei Jace. 'Een Cirkelrune, zoals de ontvoerders hadden.' Zei Clary. 'Wat is een Cirkellid en waarom willen ze ons dood hebben?' Vroeg Simon. 'De Cirkel leidde lang geleden een opstand. Daar kwamen veel Shadowhunters bij om, waaronder mijn vader.' Zei Jace. Ergens hoorde ik in zijn stem pijn. 'Sinds de opstand is verboden om zelfs nog even de Cirkel te horen.' Zei Alec. 'Hoe kan dat nou. Het is jullie geschiedenis.' Zei ik. 'Nou, zeg het meisje die niet wist dat ze een Shadowhunter was.' Zei Jace. 'Je hebt gelijk. En de enige die de waarheid weet, is verdwenen dus ik geef niks om jullie stomme regels of om wat er verboden is. Mijn ouders zijn namelijk dood toen ik nog een baby was. Mijn adoptie vader is dood, denk ik. Maar ik weet dus niets over mijn ouders en wat ik ben.' Zei ik pist. ' Mijn moeder is ontvoerd. Dus iemand zal moeten weten over waarom ze mijn moeder hebben.' Zei Clary.

'Ja die is er. Kom maar mee.' Zei Jace. Ik liep achter en zo deed de rest. 'Nee, nee, nee. Jij niet.' Zei Jace. 'Samen of niet.' Zei Clary. 'De runen in de trainingsruimte zouden je Mundane-vriendje zo doden. 'Hu Jace, zij zijn niet samen.' Zei ik voor het geval de andere niks zouden zeggen. 'We zijn gewoon vrienden.' Zei Simon. 'Beste vrienden.' Zei Clary. 'Ja, en ik ben een taaie. Ik kan die runen we aan. Kom maar op. Wat zijn runen eigenlijk?' Vroeg Simon. Echt Simon is echt een kluns. 'Ze geven Shadowhunters ons superkrachten.' Zei Isabelle. 'Knap... is die rune.' Zei Simon. Waardoor Jace moest kuchen. Hadden hun een relatie of zoiets. 'Wees maar gerust, Clary. Ik let wel op je beste vriend. Ik ging net ontbijt maken.' Zei Isabelle. Jace maakte een angstig zucht geluidje.

'De runen zijn toch misschien minder dodelijk.' Zei Jace. Ik moest daar wel een beetje om lachen. 'Dat heb ik niet echt gehoord. Excuses voor mijn onbeleefde broer. Dit is Alec en ik ben Isabelle.' Zei Isabelle en stak haar hand naar voor haar betekende dat dat Simon een kus er op moest geven maar Simon is weer zo'n sukkel dat die het schud. Ik moest me inhouden om niet te lachen. 'Lewis. Simon Lewis. Twee voornamen. Praat ik nog?' Zei Simon. Laat het niet lachen maar zitten. Ik ging stuk net als Jace en Clary. Toen het lachen over was kwam iedereen weer bij. 'Zie je. Je beste vriend is veilig.' Zei Jace. 'Jace, als hem iets overkomt...' 'Ga maar. Ik red me wel. Denk ik.' Onderbrak Simon Clary. 'Je hoort hem. Waar gaan we heen?' Vroeg ik. 'Trainingsruimte.' Zei Jace. Ik liep alvast weg. 'Jace, kom je nog.' Zei ik. 'Ja, ik kom.' Zei Jace en we liepen op weg naar huis trainingsruimte.

We liepen richting een mens met blond haar. 'Wie is die vent?' Vroeg ik. 'Hodge Starkweather, onze wapentrainer. Belangrijker nog: een voormalig Cirkellid. Na de opstand toonde Hodge berouw en moest hij hier komen werken. Hij mag het Instituut nooit verlaten.' Legde Jace uit. We liepen op Hodge af en hij keek verbaasd naar Clary. 'Jocelyn.' Zei hij vragend. 'Nee, ik ben Clary. Jocelyn Fray is mijn moeder.' Zei Clary. 'Toen ik haar kende, heette ze Jocelyn Fairchild. We waren hele goede vrienden.' Zei Hodge. 'Ze werd ontvoerd door ene Valentine en zijn handlangers.' Zei Clary. 'Door de Cirkel, Hodge.' Zei Jace. 'Dat is onmogelijk. Valentine is dood, en de Cirkel ook.' Zei Hogde en erger in zijn nek begon te branden. 'Wat te hell gebeurt er met hem?' Vroeg ik. 'Ik mag er nooit iets over zeggen. De kloof zorgt er zo voor dat ik me aan die belofte houd.' Zei Hodge eindelijk of het iets is. 'We kunnen hem niet martelen. Kunnen we het iemand anders vragen?' Vroeg Clary. 'Als de Cirkel echt terug is en ze Jocelyn hebben... Onze leider van de Cirkel was Valentine Morgenstern...' Zei Hodge en kreunde weer van de pijn. Ik moest echt moeite doen om niet met mijn handen naar mijn mond te gaan toen ik zijn hele naam hoorde. Ik voelde zelfs de tranen in mijn ogen branden. 'We dachten dat hij mensen wou beschermen, net als alle Shadowhunters. We beseften niet hoever Valentine zou durven gaan en wie hij ervoor zou opofferen. Zijn plan zou het merendeel van de mensheid uitroeien.' Legde Hodge uit. 'Ik snap het nog steeds niet. Hoe is Clary's moeder hierbij betrokken?' Vroeg ik om even mijn gedachte van mijn vader af te leiden. Hoe kon hij eigenlijk. Hij was altijd zo vriendelijk tegen mij. Hij voeden mij op alsof ik zijn echte dochter was. 'Jocelyn was ook lid van de Cirkel.' Antwoordde Hodge.

'Dat geloof ik niet. Mijn moeder...' 'Jocelyn had de Cirkel echter verlaten. Het maakt niet uit, want Valentine kwam jaren geleden om bij een brand.' Zei Hodge. Ja, waar die was fake want mijn vader Valentine Morgenstern kwam drie jaar geleden om. En dat was ook door een brand. Wou ik eigenlijk zeggen. 'Sorry, maar dit kunnen we niet van je vragen.' Zei ik. 'Sam, we hebben geen keus. Dat begrijp je toch wel, Hodge?' Vroeg Jace. 'Jace heeft gelijk. Valentine had bijna de Schaduwwereld en daarmee de mensheid vernietigd. Als de Beker...' 'Mijn moeder vertelde me dat ze iets verborgen had gehouden. Als het die Beker is.' Zei Clary en onderbrak daarbij Hodge. 'De Levensbeker is het belangrijkste voorwerp in de Schaduwwereld. Wie die Beker heeft, kan meer Shadowhunters creëren.' Zei Jace. 'Maar in de verkeerde handen ook demonen aansturen. Als ze hem voor Valentine verborg, is ze kn ondenkbaar groot gevaar.' Zei Hodge en de pijn was zo erg dat hij op de grond viel. Jace ging meteen naar hem toe om hem te helpen. 'Ik wil je niet zo laten lijden.' Zei Clary. 'Het spijt me zo.' Zei Hodge een aantal tellen later. 'Je moeder wou je alleen maar beschermen. Nu moet jij haar beschermen. Hou Valentine tegen, voor hij ons allemaal uitroeit. Vermoord hem zelfs al het moet.' Zei Hodge. De laatste zin was voor mij echt de druppel. Ik kon wel janken dus rende ik weg.

Ik hoorde dat Jace achter me aan rende. 'Sam, kalmeer nou even.' Zei Jace. 'Kalmeren? Serieus? Jij bent dan misschien een gevoelloze G.I Joe, maar...' 'Wat is een G.I Joe?' Onderbrak Jace mij. 'Een soldaat die geen menselijke emoties begrijpt die niet weet hoe het is om te horen dat je moeder vermist word en te horen krijgt je vader waarschijnlijk gewoon leeft.' Zei ik. 'Je hebt gelijk. Ik heb mijn moeder nooit gekend. Wacht wat. Clary zei dat hij dood was.' Zei Jace. 'Ja, maar dan krijg je te horen dat hij de moeder van je beste vriendin vast houdt. Ik heet wel Samantha maar geen Collins. Ik heet officieel Samantha Morgenstern.' Zei ik. 'Jouw vader is de meest gevaarlijk Shadowhunter ter wereld?' Vroeg Jace. 'Ja, blijkbaar. Maar ik ken hem zo echt niet. Hij vond mij toen ik een baby was en voedde mij op. Hij vertelde nooit iets over Shadowhunters, Runen, Demonen of dat soort dingen. Waarschijnlijk dacht hij gewoon dat ik een Mundane was.' Zei ik.

Jace wou iets zeggen maar toen kwam Clary. 'Is alles oké?' Vroeg Clary. 'Ja, alles is prima.' Zei ik en keek Jace aan met mijn "please zeg niks" gezicht. 'Maar verder op net. Valentine is dus terug en wil de Beker, en hij denkt dat mijn moeder hem heeft.' Zei Clary. 'Zou dat kunnen? Dat ze de Beker heeft?' Vroeg Jace. 'Ik heb geen idee.' Zei Clary. 'Je weet van runen. Je hebt ze getekend. Je weet iets. Denk na.' Zei Jace. 'Dat heb ik geprobeerd. Ik zie alleen een lege duisternis.' Zei Clary. 'Je geheugen is gewist.' Zei Jace. 'Dat kan niet, of wel?' Vroeg ik. 'Natuurlijk kan dat. Als je een Warlock kent.' 'Een Warlock?' Vroeg ik. 'Onsterfelijke wezens, half demon, half mens. Met vonkende vingers.' Ging Jace verder. Clary en ik keken elkaar aan. 'Dot, ze had paars gloeiende handen toen ze de muur opende waar mijn moeder ons in duwde.' Zei Clary. 'Dat was een portaal. Dan was ze een Warlock. Alleen zij kunnen dat.' Zei Jace. 'Zou Dot ons dan kunnen helpen om de Beker en mijn moeder te vinden?' Vroeg Clary. 'Ja, tenzij ze met Valentine samen werkt.' Zei Jace. 'Nog beter. Dan leidt ze ons recht naar hem toe.' Zei ik boosaardig en liep weg. 'Waar is Simon eigenlijk?' Vroeg Clary toen ze achter me aan liep.