The Special Shadowhunter (Tijdelijk Gestopt)

Missie één: Zoek Dot

Clary en ik waren bij Isabelle om ons om te kleden. Iets comfortabelers zodat we Dot konden vinden. Ik had een leren zwarte broek, een witte sport bh topje achtig iets met een zwarte leren jasje. Ik vond de mijne wel leuk maar Clary overduidelijk niet. 'Heb je niks meer verhullends?' Vroeg Clary. 'Wat? Alle ondeugende delen zijn verborgen. Iets te veel nog, zelfs.' Zei Isabelle. 'Waar is Simon?' Vroeg ik. 'Wie...? Grapje. Hij is in goede handen bij de jongens.' Zei Isabelle en liep naar haar bed. 'Dus... zijn jij, Alec en Jace familie of zo?' Vroeg Clary zo alsof het klonk dat zij interesse heeft in Jace. 'Vertaling: je wilt weten of Jace en ik iets hebben.' Zei Isabelle. 'Wat maakt mij dat uit.' Zei Clary nonchalant. 'Het maakt je wel uit.' Zei ik en ging naast Isabelle zitten. 'Het is niet voor mij een vraag. Maar die van Sam.' Zei Clary en ik bloosde als een gek. 'Maak je niet druk hoor. Hij is als een broer voor me. Jace kwam op zijn tiende bij ons wonen. We trainden samen, vochten samen.' Zei Isabelle.

'Een paar dagen geleden was school nog mijn grootste zorg en nu...' 'Verwacht je soms een peptalk over je innerlijk Shadowhunter en het aanvaarden van je lot?' Onderbrak Isabelle mij. 'Was dat een peptalk?' Vroeg ik. 'Zo ongeveer. Sam, hier ben je voor geboren. Wat er ook is gebeurd: dit is wie je bent. En dat geld het zelfde voor jouw, Clary.' Zei Isabelle. 'Zo voelt het eerlijk gezegd niet.' Zei Clary en ik in koor. 'Nog niet.' Zei Isabelle. 'Maar nu moeten we Dot vinden.' Zei Clary. 'En de gevaarlijkste rogue Shadowhunter ooit opsporen en doden voor hij ons doodt.' Zei Isabelle. 'Is dat vermoorden echt nodig. We kunnen toch ook hem gewoon arresteren.' Zei ik. 'Nee, dood is beter. Dood is dood. Maar kom mee.' Zei Isabelle en we liepen in het centrum van de Instituut.

Clary was met Simon aan het praten en ik met Isabelle. Wij twee liepen naar een knop. 'Wacht... is dit zo'n knop die een bom ergens naar toe stuurt en laat ontploffen?' Vroeg ik. Isabelle drukte op de knop en er verscheen een rek met wapens. Isabelle wou een wapen pakken maar Jace hield haar tegen. 'Nee, Izzy.' Zei Jace. 'Ik wed om vijftig dollar dat hij deze missie afkeurt.' Zei Isabelle. 'Ik keur dit af. De Kloof stuurt Seelies om Valentine te zoeken maar de meiden mogen dit gebouw niet verlaten.' Zei Alec. 'Hey, moet je eens goed opletten. Ik ben geen meisje. Het boeit me niet wat dat Kloof-ding of jij wil met mijn vader met van die Seelies. Maar ik ga Dot zoeken.' Floepte eruit mijn mond. 'Vader? Wacht... is Valentine jouw vader?' Vroeg Isabelle. 'Ja, maar adoptie vader. Hij voedde mij op toen mijn echte ouders dood op de weg lagen. Hij voedde me op als een gewoon mens. Geen Shadowhunter of dat soort dingen. Dat zal misschien de reden ook zijn dat hij mij wil.' Zei ik. 'Mooi, we hebben de dochter van de vijand in het instituut.' Zei Alec. 'Ik weet niet hoor. Maar drie jaar lang deed hij of hij dood was voor mij. Dus ik zou alleen willen weten waarom hij dat deed. Daarna ben ik klaar met hem denk.' Zei ik. 'Ik vind het niet zo'n slecht idee eerlijk gezegd om Dot te vinden. En trouwens. Sam kiest haar ouders niet hoor.' Zei Isabelle. 'Jij ook, Izzy. Aangezien jij alle antwoorden hebt, Clary. Waar zullen we dan zoeken?' Alec. 'Allereerste in haar flat in Greenpoint en de kringloopwinkel waar ze...' Zei Clary. Maar haar gezicht raakte in shock toen ze haar de kristal van haar ketting vasthield.

'Clary, is alles oké?' Vroeg ik bezorgd en hield haar vast. 'Uhmm. Ik denk dat ik weet waar Dot is. Ze is bij de club, kroeg achtig iets waar Jace tegen Sam opbotste.' Zei Clary. Simon hield haar hand op. 'Ik rij wel... tenzij jullie een Shadowhuntersmobiel hebben. Je maakte een grapje over die dodelijke runen, toch?' Vroeg Simon. Alec en Jace keken elkaar grijzend aan. 'Misschien.' Zei Jace met een grijns naar mij waardoor ik moest lachen. 'Wacht. Ga ik nu dood?' Vroeg Simon en iedereen liep ergens heen behalve ik. Ik keek goed naar de wapens en pakte een zwaard. Ja weet het natuurlijk nooit wat er gaat gebeuren. Ik hield hem vast en hij kromp. Het leek net magie. 'Sam kom je?' Riep Jace. 'Ja, ik kom eraan. Mijn veter zat las.' Riep ik terug. Ik deed het mini zwaard in mijn zak en rende achter Jace aan. Op hakken nog wel. Echt hoe?

We kwamen aan bij een portaal. 'De andere zijn er al. Pak me hand.' Zei Jace. 'Wat moet ik vasthouden?' Vroeg ik. 'Mijn hand. Kom op. Anders zijn de andere allang weg.' Zei Jace. Ik pakte zijn hand en voelde mijn wang gloeien. Ik ben niet echt super goed met jongen. Puur ik was bijna altijd thuis. We liepen door de portaal en daar stonden. Ik liet Jace zijn hand meteen los. Ik rende naar Clary die al weg was. 'Waar bleef je?' Vroeg Clary. 'Ik wou iets mee zodat ik je kon beschermen. En mezelf natuurlijk. Dus ik pakte zo'n zwaard. Maar toen gebeurde er iets raars.' Zei ik. Ik deed mijn hand in mijn zak en liet het zien. 'Het kromp uit het niets.' Zei ik. 'Hoe?' Vroeg Clary. 'Wist ik het zelfs maar.' Zei ik en deed de zwaard terug. 'Je moet het tegen één van hun zeggen.' Zei Clary. 'Nee, dan gaan ze me juist veel meer stoppen met het vertrouwen van mij. Hey je zag Alec hoe hij reageerde net.' Zei ik.

Ik raakte de ketting aan en zag Dot aangevallen worden door de zelfde mannen die Jocelyn aanviel. 'O nee.' Zei ik en rende kei hard naar de club en keek om me heen. 'Wat is er?' Vroeg Isabelle. 'Ze word aangevallen door dezelfde mannen die Jocelyn aanvielen. We moeten opschieten. Ze zullen haar iets aandoen. We moeten ze tegenhouden.' Zei ik en rende weer weg. 'Ze wou je alleen maar helpen, Clary. Nu is ze er niet meer.' Zei ik. 'Het spijt me.' Zei Simon tegen Clary. 'Ze was als mijn zus.' Zei Clary. 'Het is hier niet veilig. We moeten terug naar het Instituut.' Zei Alec.

'En nou wat. Valentine heeft mijn moeder en Dot, en wij geven het op? En mijn geheugen? Is dat voorgoed gewist?' Vroeg Clary. 'Er is een andere manier.' Zei Jace. 'Zeg niet...' 'Geen sprake van.' Zeiden Isabelle en Alec zo dat het tegelijk was. 'Ik ben niet bang voor de Stille Broeders.' Zei Jace stoer. 'Wie zijn de Stille Broeders?' Vroeg ik. 'Shadowhunters met machtige krachten.' Zei Jace. 'Ze kunnen herinneringen terughalen.' Zei Isabelle. 'Dat proces kan echter ook je dood worden.' Zei Alec alsof het niets was. 'Jouw houding je echt vreselijk.' Zei Simon. 'We hebben achttien Kloofregels geschonden en nu wil je naar de Stad der Beenderen? Echt niet. Ik laat het niet toe.' Zei Alec. 'Dit is niet aan ons. Clary en Sam beslissen.' Zei Jace. 'Uh die van Clary snap ik... maar die van mij totaal niet.' Zei ik. 'Misschien dat Valentine je ooit iets heeft verteld toen je nog een kind was als verhaal wat misschien wel echt kon zijn.' Zei Jace. 'Dit kun je niet van hun vragen. Ze weten niet wat haar te wachten staat. Ze zijn er niet klaar voor.' Zei Isabelle. 'Ik hoor graag een andere manier waarmee we toch onze antwoorden krijgen.' Zei Clary en keek me aan. 'Het is beslist.' Zei ik. 'Zie je? Ze is één van ons.' Zei Jace en liep op weg naar het Instituut. Waar de auto van Simon stond.

Mijn eerste missie was mislukt en was denk nog het simpelst. Wat konden Clary en ik allemaal dan nog meer verwachten van onze nieuwe leven.