Only Best Friends?

Κεφαλαιο 6ο

Cammie's POV

Με εσπρωξε στο κρεβατι γαργαλωντας με και χαμογελασε πλατια πριν πεσει πανω μου για να με αγκαλιασει σφυχτα.

"Τι θα κανεις αν ερθει;" ρωτησε με το κεφαλι του στον ωμο μου.

"Δεν ξερω. Δεν προκειται να ερθει. Σιγα μην κατσει να ξανασχοληθει μαζι μου." Μουρμουρισα στον λαιμο του αγκαλιαζοντας τον. Πραγματικα μου θυμιζε τον χαρακτηρα της. Ηταν πολυ ηρεμος και σκεπτικος ανθρωπος πριν πραξει. "Ασε που ειναι και το παρτυ το βραδυ" ψιθυρισα σκεπτομενη.

"Cammie, Louis ελατε." Ειπε η μαμα μου ανοιγοντας την πορτα του δωματιου. Μας κοιταξε χαμογελωντας ελαφρα και ξεκολλησαμε ο ενας απο τον αλλον για να την ακολουθησουμε στον κατω οροφο.

"Ημουν τοσο σιγουρος." Γελασε ο Louis πισω μου κοιτωντας την καστανομαλλα κοπελα που καθοταν στην συνιθισμενη θεση της διπλα μου. Ο Louis εκατσε στην κορυφη του τραπεζιου πριν προλαβω να μιλησω και εκατσα διπλα στην Shannon η οποια πληκτρολογουσε στο κινητο της.

Σηκωσε το κεφαλι της και χαμογελασε ελαφρα πριν σκυψει ξανα και κοιταξα την μαμα μου η οποια εκρυβε ενα ιχνος καχυποψιας πριν κοιταξει την Deb διπλα της.

"Shannon ασε το κινητο και φαε σε παρακαλω" της ειπε η μαμα της και εκεινη κουνησε το κεφαλι της αφηνοντας το κινητο πισω της.

"Σορρυ..." απαντησε πιανοντας το πιρουνι της. Συνηθως θα της το επερνα ετσι για σπασιμο οπως εκανα συνεχεια αλλα τωρα δεν το εβρισκα νοητο να το κανω. Δεν μου μιλουσε τρεις μηνες. Το φαγητο που ειχαμε ηταν το αγαπημενο της. Λαζανια. Οταν ειχαμε αυτο το φαγητο μου αρεσε να εκλεβα πιρουνιες απο το πιατο της ενω ειχα ηδη ενα κομματι μπροστα μου.

Φανηκε να καταλαβαινει τι σκεφτομουν γιατι οι ωμοι της επεσαν απογοητευμενοι. Η μονη συζητηση που υπηρχε στο τραπεζι ηταν των μαμαδων μας. Η οποια κοπηκε μολις αφησα το πιρουνι μου στο πιατο μου κανοντας εναν ηχο να ακουστει απο την συγκρουση.

"Οχι..." μουρμουρισα και σηκωθηκα ορθια.

"Cammie παλι δεν θα φας; Τρεις μερες τωρα μονο φρουτα θα τρως;" ρωτησε η μαμα μου και την κοιταξα πριν φυγω απο την κουζινα λεγοντας της ενα απλο 'Εχω φαει'...

Δεν θα αντεχα ενα δευτερολεπτο ακομα διπλα της χωρις τις μαλακιες που καναμε στο τραπεζι. Ηταν υπερβολικα πολυ αρκετη η ησυχια αναμεσα μας.

Ξαπλωσα στο κρεβατι μου πιανοντας το σεντονι και σκεπαστηκα μεχρι τον ωμο κλεινοντας τα ματια μου. Ηθελα να κοιμηθω. Ενιωσα την κουραση της μερας να βγαινει σε αυτη εδω τη στιγμη. Και βγηκε με δακρυα τα οποια εγιναν λυγμοι. Οι αναμνησεις του καλοκαιριου τριγυρνουσαν στο κεφαλι μου και με εκαναν χειροτερα ενω τυλιξα τα χερια μου γυρω απο την κοιλια μου.