Killer's Requiem

Chapter 7: The Hostage & The Hostage Taker

YONA KISARAGI

Napamulat ako ng may naramdaman akong may tumapik sa aking balikat.

"Gising na. Ibang klase, nagawa mo pang matulog kahit na alam mong nasa panganib ka na sitwasyon." Pagrereklamo ni Steven.

Kumunot naman ang noo ko, "Pakealam mo?"

Geez. He must be thankful because I am behaving like this or else I might do something that would satisfy my boredom.

Kanina pa ako na bo-bored dito sa loob ng yacht.

"Saan na ba tayo?" tanong ko kay Steven, napansin ko kasing nagliligpit siya ng mga sandata at isa-isang ipinasok sa itim na bag.

"Pier" tipid niyang sagot.

Sa wakas makakatapak na ako sa lupa.

Di nagtagal ay bumaba na kami ng yacht at nadatnan kaagad namin ang nakaparking na black SUV. Mabilis nila akong ipinasok doon at pinaandar ang sasakyan.

"Sinigurado mo bang di tayo nasundan?" tanong ni Steven sa driver.

"Yes boss. We lead the men of Litmus to another pier near the city."

"Good."

Napakunot noo naman ako at nagsalita, "You really think that Litmus will fall to that thoughtless plan?"

"Shut up." Masungit na wika ni Steven.

I smirked and laugh, "Trust me, it is just a matter of time that he will caught us. Why don't you trust me for now?"

"Nonsense. Who would trust an ignorant woman like you?"

I just clicked my tongue. This is what we called gender discrimination. Porke't babae ako ay di ibigsabihin na mahina ako.

"It's up to you but few meters from here, I assure you there's a checkpoint. Kung kilala mo talaga ang Litmus na 'yon, alam mo na dapat ang kaya niyang gawin." Kalmado kong wika.

Natigilan naman si Steven at napaisip, di nagtagal ay natanaw na namin ang mga nagkumpulan na mga sasakyan sa high way.

I'm right, there's a checkpoint! Kung tama ang hinala ko ay hawak ni Litmus ang gobyerno.

"Damn!" Steven swears.

"See? Anong gagawin mo ngayon?" Pang-aasar ko.

Di ako pinansin ni Steven at mabilis na iniliko ang sasakyan sa kabilang direksyon.

Napapaisip akong tulungan si Steven pero mas maganda kung manonood na lamang ako kung paano siya papalpak.

Mabilis nagmaneho si Steven. I noticed that someone tailing us.

I immediately lean towards the front seat, "Steven, someone is following us!"

"I know." Tipid niyang wika.

"Alam mo naman pala! Bakit hinayaan mo lang?" Nakakunot kong tanong.

"Tahimik. Just look forward to what happened next."

Tatlo kami ngayon dito sa loob ng SUV. Si Steven ang nagmamaneho at katabi ko naman ang kasama niya.

Bigla namang naglabas ng baril ang katabi kong lalaki.

Mukhang alam ko na ang susunod na mangyayari.

Steven let the car decreased its speed. Sinadya niyang bagalan ang pagmamaneho para mapantayan namin ang dalawang itim na sasakyan na kanina pa sumusunod sa amin.

"Yumuko ka kung ayaw mong magkabutas ang ulo mo." Malamig na utos sa akin ni Steven.

I didn't bother to listen but instead I postioned myself at the back, "I'll be your eye. Just focus on driving."