Come Back. | Chris + Eva.

tjueto•22

"Günaydın." Yanağımdan öpüp benim oturacağım yere oturduğunda kaşlarımı çattım.

"Chris! Böyle ani şeyler yapmamalısın, tanrım." Dedim son kelimeyi biraz uzatarak.

O da kaşlarını çattı. "Benimle görünmek istemiyor musun?" Başımı hızlıca iki yana salladım.

Tanrım, ona bu aşağılık psikolojisini yaşatıp duran gerçekten ben miydim bilmiyorum ama aşmamız çok zor olacaktı.

"Hayır." Önüne gittim ve ellerimi omuzlarına koydum. "Sadece..." dudaklarımı yalayıp devam ettim. "... heyecanlanıyorum."

Kıkırtısı kulaklarıma ulaştığında, dünyadaki en güzel sesin bu olduğuna yemin etmeye hazırdım.

Ama bunu ona söyleyemezdim. Hala korkuyordum, beni gerçekten etkisi altına aldığını bildiğinde gideceğinden korkuyordum. Hala diğer kızlardan farkım yokmuş gibi hissediyordum. Beni de bırakır mıydı, diğerlerine yaptığı gibi?

Ona güvenmiyordum. Bunu bilmek, kabul etmek fakat ona karşı bunu göstermemeye çalışmak çok zordu. Kırılırdı, biliyorum.

Elbette toparlardı çünkü onun üzerinde derin bir yara açabilecek biri değildim. Sadece... bilmiyorum.

Bazen, bazı şeylerin olma ihtimali sizi ölesiye korkutur ve sonrasında, daha korkunç olan budur ki, bunlar olur.

"Eva, beni dinliyor musun?" Gözlerimi kırpıştırdım.

"Özür dilerim, biraz hastayım ve başım ağrıyor." Yalanımı fark etti fakat gülümsedi ve ellerimi belime koyup başını kaldırdı ve oturduğu yerden bana baktı.

"Çok güzelsin."

Kıkırdadım.

"Oradan bakınca yüzümün gözüktüğüne emin misin?" Bana gözlerini kırpmadan, uzun uzun bakmaya devam etti.

"Güzel olduğunu biliyorum, bunu söylemek için sana bakmaya ihtiyacım yok." Yutkundum.

Beni yavaşça yanına oturttuğunda sesimi çıkaramadım bile.

Bunlar gerçekten oluyor muydu?

Biz böyle yalanlar üzerine kurulu devam edebilir miydik?

Kulağıma doğru fısıldadı. "Bir sorun olduğunu biliyorum. Anlatacak mısın?"

Tanrım, çok fazla düşünüyordum. O haklıydı. İpler sürekli elimde olamazdı.

Düşünmemeye çalış. Sürekli güzel anları, gereksiz düşünerek mahvediyorsun. Bunu yapma. Lütfen.

Başımı tekrar iki yana salladım. "Sorun yok." Uzanıp dudaklarımızı birleştirdim. Çekildim ve başımı göğüsüne yasladım.

"Bir sorun yok. Gerçekten."

•••
Yalanlar ve onlara inananlar dırırırım -devamını getiremem çünkü söylerken kustum-

Evet tek bir sahne için bölüm yazdım ama Eva'nın hislerini çok iyi anlıyorum çünkü aynılarını yaşıyorum. Bu yüzden hislerine değinmeyi çok istedim.

Sadece benimki karşılıklı değil biz arkadaşız ama herneyse lol

Kendinize çok iyi bakın! Sevgilerle, rsom.