Chapter 3
Maaga ko pumasok kasi di daw ako madadaanan ni M. Sira yung car nya. Wala pa masyadong tao sa campus so I sat sa isa sa mga bench malapit sa soccer field and read the book ng favorite author ko na si Beau Taplin. Ewan ko ba kung ano meron sa author na to pero lahat ng creation nya tagos sa puso ko. While I’m busy reading di ko napansin na may umupo sa tapat ko. Nagulat pa ko ant muntik mapatalon ng may nagsalita.“Goodmorning Ash” nakangiting bati ni Von
Gulat na nababa ko ang book, nasa harap ko talaga siya.
“Goodmorning” ganting bati ko
“Ano ginagawa mo dito?”
Natawa siya sa tanong ko. Napakunot naman ako ng noo, ano b masama sa tanong ko?
“Dito ko nag aaral kaya andito ko” natatawang sagot nya
Napamura ko sa isip ng mapanasin ko yung uniform and id nya.
Oo nga same school pala kami, bat di ko napansin yun kahapon nung nakita ko siya sa mall.Tinawanan ko n lang siya para maitago yung pagkapahiya ko sa tanong ko.
“hahaha, oo nga noh. Sorry di ko napansin”
“Ano oras class mo?” tanong nya sakin
“Mamaya pang 9”
Tumingin siya sa relo nya
“Nagbreakfast ka na ba? Maaga pa naman. Tara breakfast tayo.”aya nya
“Ndi ako nagbbreakfast e” tanggi ko. Hindi talaga ko sanay magbreakfast.
“Ay! Alam mo b n breakfast ang pinakaimportant n meal s isang araw?”
“Sige ka manghihina ka and di mo maintinihan ang lessons mo pag di ka kumain”
Natawa ko sa haba ng explanation nya.
“Daming sinabi. Tara na nga”
So lumabas kami ng campus and nagbreakfast s malapit na fastfood chain.
Masaya kaming nagkukwentuhan habang nagbbreakfast. Treat nya, di siya pumayag na magbayad ako kase siya daw nag aya.A girl approached us and greeted Von.
“Goodmorning baby” sabi nito sabay kiss sa cheek ni Von
Natigilan ako sa pagkain sa ginawa ng girl.
“Trish andito ka pala, kala ko mamaya pa class mo?” Pinaupo nya yung girl
“Trish si Ash friend ko, Ash si Trish girlfriend ko” pakilala nya
I smiled at her and offered my hand, she smiled back and nagshake hands kami.She look nice and pretty. Pero bakit parang may pain ako naramadaman nung malaman ko na gf siya ni Von. Wala pa nga broken hearted n agad ako. Saklap naman bes.
May dumating na group sa mcdo and figured out barkadahan pala nila cole yun.
Nakita nya ko at agad agad siyang lumapit.“Ash pede ba tayo mag usap?” Nakikiusap na sabi ni Cole
Galit pa din ako sakanya at ayoko siya makausap.Nagpaalam ako kay Von and Trish.
“Nice meeting you Trish and thanks sa breakfast Von. Una na ko ha, nakalimutan ko may gagawin pa pala ko.”
Nagmamadaling sabi ko at di ko pinansin si Cole.
“Ash please?” pigil nya sa kamay ko
“Cole let go please” seryosong sabi ko sa kanya pero ayaw nya ko bitawan.
“Ano ba gusto mong gawin ko para mapatawad mo ko sa ginawa ko kagabi?” Naiiyak na sabi ni Cole
Medyo nagcacause n kami ng scene. Kaya nakiusap ako ulet sa kanya.
“Bitawan mo na ko Cole, may need pa ko asikasuhin. Saka na tayo mag usap. Di pa kita kayang kausapin.” Hinatak ko ang kamay ko.
Nagpaalam ako ulet kila Von and Trish.
Ngumiti at tumango lang ang dalawa. Habang palayo di ko alam bat ako naiiyak. Ano ba tong nararamdaman ko letse!
Pagdating sa school nakita ko na sila M, Aya at Max sa bench na nagkukwentuhan, Lumapit ako sa kanila.“Hoy Ash san ka ba nagpunta kagabi?” Galit na tanong ni M
“Sorry sumama kasi pakiramdam ko kaya nauna na ko umuwi”
“Busy ka naman kay Angela kaya di na ko nagpaalam” pagsisinungaling ko
“Okay ka lang ba Ash?” Nag aalalang tanong ni Max
“Yeah okay lang ako. Hang over lang siguro dahil sa nainom kagabi”
“Ikaw talaga M, bat mo naman hinayaan umuwi mag isa si Ash. Pag talaga may babae nakakalimutan mo n mga tao sa paligid mo” Sermon ni Aya
Napakamot na lang ng ulo si M.
“Tara na pasok na tayo” aya ko sa kanila bago pa lumaki ang diskusyon
Di ko na nakita ulet si Von ng araw n yun. Sabagay magkalayo ang building ng psyche and nursing. Buti na din yun kasi di ko gusto yung nararamdaman ko.
Lumipas nga ang araw at lingo di na ulit nagkrus ang landas naming dalawa. Pero bat parang namimiss ko siya?
BINABASA MO ANG
A Love That Never Dies❤
RomanceSoul mate... Does it really exist? Or is it just an illusion? Meron nga bang tao n nakalaan sa'yo in this world even before your life exist? Na lahat ay pre plotted story, and eventually will get to an ending na nakalaan for you? What if ndi mo maki...