Bir sürü ses duyuyorum sanki. Gözümü açmaya çalışıyorum ve olmedim mi o neden burda benim beyaz tavanla karsilasmam gerekiyordu... "Günaydın bebeğim" "neden burdayım hastanede ya da tabutta olmam gerek!" "Seninle işim bitmeden olemezsin okulda beni dinlediginizi biliyorum ve ne farkettim biliyor musun ben seni sevmiyorum o yüzden dikkatli ol.
Bunları duyunca neden üzüldüm ki olamaz dimi hayir hayir olamaz yok öyle bir şey! Bir anda üstüme oturdu sandalyede ve beni öpmeye başladı geri çekilmek istiyorum ama olmuyor. Ustumdeki kazagi yirtti ve ben çok korkuyorum vücudumu öpmeye başladı kendimden igreniyorum...
Pantolon ve kilodumu da cikarinca kendi pantolonunu çıkarıp içime girdi canım çok yanıyor nolur kabus olsun ağlamaya başlıyorum "aglamaya devam et bebeğim ahh!"
Hala sandalyedeyim ipleri çözmüş ve beni evin içinde serbest bırakmıştı aklıma bir fikir geldi zaten o da başka bir kızla konuşuyor. Mutfağa girdim elime bıçağı alıp temiz ruhumu kirli bedenimden ayirmak istiyorum...
Kalbime sapladim ve yine her şey karanlık umarım karanligim beni yutar çünkü ben sadece onun karanligindan korkuyorum.
Umarım seversiniz yorum ve voteyi unutmayın!♡
