Kaloj nje koh e gjat qe nuk flasim me..ose ndoshta ashtu me duket mua...nji mesazh i yti do ndryshonte gjithcka.sepse ai sms nuk esht thjesht nji sms pr mua esht lumturia ime..por besoj qe ia ke arrit te vazhdosh edhe pa mua,dhe me jam i luntur qe ke arrituar tia dalesh...ndersa un...un kam ngecur ne kete grack...gracken e kohes dhe nuk po dal dot...nuk po dal dot nga kujtimet.. Nga vetvetja...nuk po arratisem nga ky mallkim qe me ka len te plagosur.e qe me duket sikur nuk do te dal kurr. Jo se nuk mundem..por sepse nuk dua...nuk dua qe gjithcka qe kishim te mbetet ne harres...edhe pse tashme gjithcka ka marr fund.nuk e di se perse akm vazhdoj te besoj se nje dit do tjemi prap bashk...ne mendje e di qe nuk do te ndodh por zemra refuzon ta pranoj dicka te till e akm beson..beson ne marrezin e jetes...beson ne mrekullin e pamundur. Ne ate mrekulli e cila je ti edhe pse per ty gjith kto fjal duket te pakuptimta..te kota...edhe pse e di shum mir qe un bej gjithcka per ty...prap nuk te kam...dhe nuk do te kem me kurr...nuk do ta ndjej aromen tende me..perqafimet e tua..nuk do ti shikoj me ata sy engjellor te cilet me marrosnin...nuk e di sesi do tia dal..por do tia dal..asgje sesh e pamundur..edhe pse pa ty...do tia dal✌
