Te kerkoja gjithmone rrugeve te qytetit,ndoshta te te shihja per here te fundit,ose jo,thjesht te te shihja.Te shihja ato sy qe aq shume i doja,buzet e para qe kam puthur,te shihja floket me te cilet me pelqente te luaja sa here qe takoheshim,menyren sesi ti ecje,si ishe veshur,si flisje,si qeshje.Doja te te shihja e te mbushesha me jete,doja te gjeja nje arsye per te vazhduar para dhe arsyeja e vetme e jetes time ishe ti.
Zemra me rrihte pa pushim,sepse aty te ndjeja prane,ne ate qytet te madh qe na bashkoi e na ndau serisht.
Ndersa sot,pas kaq muajsh nuk ndjej me asgje.Jam kaq i lodhur sa nuk kam fuqi as te eci me ne rruget e qytetit e jo me te mendoj per ty.Nuk e di ne qofte se eshte gje e mire apo jo,por di vetem qe jam i lodhur.Jam i lodhur nga gjithcka dhe nga cdo gje.Jam i lodhur nga fjalet boshe dhe nga mashtrimet.Jam i lodhur nga njerezit qe dikur shtireshin sikur me donin e sot jane zhdukur pa lene gjurme.Jam i lodhur madje dhe nga ata qe ikin e rikthehen te penduar dhe kerkojne falje.Por me shume jam i lodhur nga ty.Nga sjellja jote si femije,e cili nuk di cfare kerkon nga jeta..Jam kaq i lodhur sa ndonjehere e mallkoj zotin qe te solli ne jeten time😏.
Te doja,e di qe prap te dua,por dashuria per ty po me shkaterron.
