Ndodh ndonjeher qe njeriu te lodhet dhe qe nuk mundet me,se forces,durimit,kembenguljes dhe cdo ndjesie tj optimiste i ka ardhur fundi.Por nje moment para kesaj,pra,nje moment para se te heqe dore mendon:"As per hir te dashuris?"Dashuria ka forcen te na bej te ndihemi ndryshe,te mendojm ndryshe,te sillemi ndryshe dhe ne fund dalim "me shkoll" qe andej,dalim me te rritur dhe sidomos njerez me te mir.Sepse askush nuk lindi i fort,i ndjeshem,i zgjuar,i matur apo edhe e i pergjegjshem.Jan te gjitha sjellje te fituara gjat jetes.Ama askush nuk mund te jet aq i fort saqe te lej dike te shkoj e me pas te fshij lotet me mengen e dores se djatht,askush nuk esht aq i pandjeshem saqe te mos emocionohet kur dikush i shtrengon doren dhe i thot: "Po ti me ke mua.."askush nuk esht i matur sa mos ti erresohen syt kur sheh qe ia shkelin me kemb miresin ose kur ia nencmojn dashurin,dhe askush, po askush nuk esht i mencur sa ta shmang ose ta bej ti ndodh kur i nevojitet.Sepse dashuria thjesht ndodh.Ne thjesht ia duam dikujt shkelqimin e syve ose lakoret e buzqeshjes.Vlen te themi se ndonjeher dashuria ka disa prapashtesa qe e ndyjn dhe njerezit ngaterrohen.Thone: "Dashuria dhemb"por ne fakt kjo ndodh kur pas saj ka dhe zili,mungese komunikimi dhe genjeshtra.Sepse vertet genjeshtra i ka kembet e shkurtera por i ka muskuloze dhe te fuqishme.Nje shkelm dhe te le ne vend.Por per sa koh dashuria sjell paqe,mirkuptim dhe afrimitet ne cdo rrethan qe ajo shfaqet,duhet te themi qe njeresit duhet te japin me te miren nga vetja.Sepse se gjeti gje njeri nga dashuria,vecse u deh,e shkoi i ngopur...
