"Eline ne oldu Dai?!"
Elini tutup bileğimi çektim. "Bu sizi ilgilendirmez Bay Min."
Soğuk bakışlarımı yüzünde gezdirdim.
"İyi dersler." Dedikten sonra hızla sınıfa girdim.
Parmaklarımın ağrısı canımdan can alıyordu. Yüzümü buruşturup Taehyung'un yanına oturdum.
"İyi misin?" Başımı olumsuz anlamda salladım.
"Canım acıyor.." Elimin mi yoksa, kalbimin miydi bu acı?
"Hastahaneye gidiyoruz." Toparlanmaya başladığında durdurmadım. Elimi tutup beni çıkışa doğru çekiştirdi.
"Taehyung yavaş yürü. Yetişemiyorum!"
"Hızlı olmalıyız, canın acıyor Dai."
Göz devirdim. "Otobüs bekleyeceğiz zaten, hızlı olman bir şeye yaramayacak."
"Ben götüreyim?" Sesin geldiği yöne baktım. Yoongi kırgın bakışlarını üstümde gezdirdi.
"Gerek yo-"
"Harika olur hocam." Taehyung yerime cevap verip elimi daha sıkı tuttu.
"Bekleyin."
Yoongi hayran hayran baka kaldığım Range Rover'ı önümüzde durdurup binmemizi bekledi. *medya*
Taehyung arkaya, yanıma oturdu ve elimi tutmaya devam etti.
"Ne yaptın da elin bu hâle geldi?"
"Hocam kum torbası yumrukluyordu."
Dik dik ona baktım. "Neden?" Diye sordu dikiz aynasından bana bakarak.
"Olan oldu, sormayın daha fazla." Kaşlarımı çatarak düz bir cevap verdim. Kafa sallayıp hızını artırdı.
Hastahaneye geldiğimizde Taehyung arabadan inmeme yardım etti.
Röntgen çektirmiştik. Kırık yoktu ama ezikler vardı. Kontrol edip elimi sargıya aldı doktor.
"Biz gidebiliriz, teşekkürler Bay Min."
"Ama-" Taehyung'a kaşlarımı çatıp baktım.
"Pekâlâ. Kendine dikkat et.."
Yoongi kırgın bakışlarını üstümden ayırmadan arabasına binip gözden kayboldu.
"Niye onunla gitmedik?"
"Sanane?!"
▪T o s t m a k i n e s i y l e y a z ı l d ı.
