Once Real | ViceRylle

Special Hopia Freebie

special chapter following 'Hopia' and 'Hopia Pa Rin'

*Tristan = Little Tristan from La Luna, si JJ (check multimedia)

-*-

"Tristan, tama na muna yan. Pawis na pawis ka na oh."

Karylle approached her five year old son who was busy playing along with other kids almost in the same age as him.

Tinulungan na rin niyang magpalit ng damit si Tristan. "Take a break first. Your water is in your backpack."

"Tristan! Look what I found.." sabay silang napalingon sa pinanggalingan ng tinig na 'yon.

"Ice cream again, Yael? Wala kayong kasawa-sawa diyan."

"Two days ago pa kaya yung isa."

Lumapit si Yael sa kinaroroonan nilang mag-ina saka binigay ang isang ice cream at umupo sa tabi ni Tristan. "Last na muna yan for the week ah. Baka mapagalitan na tayo ng Mommy mo."

Nagsimula na rin silang magligpit since late na rin at ayaw naman sana nilang maabutan pa ng dilim sa daan. Inaasikaso ni Yael ang backpack ni Tristan nung mapansin niya ang biglaang pananahimik ni Karylle. He found her absentmindedly staring sa isang grupong di rin naman kalayuan sa kanila. Their faces weren't familiar to him, pero yung emosyon sa mga mata ni Karylle, alam na alam na niya ang ibig sabihin noon.

"Babalik din 'yon sa inyong mag-ina niya." maikli pero makahulugan niyang bulong. Akala niya ay hindi siya papansinin ni Karylle pero bigla nalang itong tumawa nang mapakla.

"He doesn't even know na may anak na pala siya." puno ng hinanakit na bulong pabalik ni Karylle. Lalo pang naalarma si Yael nang makitang may tumulo nang luha mula sa mga mata nito.

He couldn't find the right words to say, so he just pulled her closer to him and gave her one thing that could, hopefully, ease her pain — a warm hug from a genuine friend.

Pilitin man ni Karylle pero ayaw umiwas ng mga mata niya sa grupong kanina pa niya tinititigan. Hindi maikakaila ang saya sa mga mata nila at bukod pa doon, nakita rin niya sa grupong iyon ang isang bagay na matagal-tagal na rin niyang pinapangarap...

a complete family.

--

Pagkarating sa bahay ay dumiretso na si Tristan sa sariling kwarto to get some sleep then Karylle followed shortly.

"Are you leaving?" she was tucking him in bed when Tristan noticed her outfit, she wasn't in her usual house clothes.

"Mommy will be home by tomorrow morning, promise. Saka nandyan naman si Tita Coco mo sa guest room if you need anything. Rest well, baby." she gave him one last peck on his forehead before she headed out of their place.

In less than an hour, nakarating na rin naman agad si Karylle sa destinasyon niya. She went straight to a particular room and didn't even bother to knock. Wala rin namang tao sa loob bukod sa lalaking nagpapahinga sa isang hospital bed roon at isang babae na mas matanda nang kaunti sa kanya na siyang inutusan naman ni Karylle na magbantay dito tuwing wala siya.

"Ay good afternoon po, Ate Karylle."

"Hi, Ate Jackie. Sorry na-late ako, inasikaso ko pa kasi si Tristan. How is he?"

"Ganun pa rin naman po." nagkaintindihan naman na sila doon kaya pinauwi nalang muna niya si Ate Jackie at sinabing siya na ang bahalang magbantay buong gabi.