Lost In Love (TaeNy FanFic)

Chapter 17

Chapter 17

"Hoy, Stephy. tara kain muna tayo. "

"Ayoko. " Sagot ko sa sinabi ni Yul. Ilang araw na ang nakalipas simula nung nangyari yung aksidenteng yun. Coma si Theo at hindi namin alam kung kailan siya gigising. Alam na din ng mga magulang niya ang nangyari.

Andito ako sa labas ng kwarto ni Theo. Nakaupo lang, Ako minsan ang nagbabantay sakanya. Minsan, hindi na rin ako nakakakain ng maayos, hindi nakakatulog, mugto ang mata kakaiyak, minsan nga tulala na rin ako. Ang daming nagbago sakin, sa totoo lang. Minsan hindi na rin ako pumapasok dahil sa nangyari. Ang tanging pumapasok lang sa isip ko pag nakikita ko siya ay ang

"Kasalanan ko bat siya nakahiga dyan. Ako dapat ang nakahiga dyan at hindi siya. "

Naiiyak na lang ako pag naiisip ko yung nangyari.

"Stephy, " Malungkot na sabi sakin ni Kassy at tumabi sa akin.

"Kasalanan ko diba? " Maiyak-iyak na sinabi ko kay Kassy.

"Hindi naman eh, --- "

"Kelan kaya siya magigising. Namimiss ko na siya eh. " Hindi ko alam na may pumatak na luha sa mata ko.

"Stephy.. "

"Haha! Ano ba. Okay lang ako. Kumain na kayo dun. Dalhan nyo nalang ako ng Ice cream. " Sabi ko sakanila at ngumiti. Sa totoo lang, Lagi na din yan silang absent sa school dahil sinasamahan nila ako dito. Hindi daw nila ako pababayaan kahit anong mangyari, Baka daw kasi mamaya. magpakamatay ako. Charot lang yun. hehe

Nahuli na din yung mga kasali sa Frat, Si Mark naman nandito din sa hospital at nagpapagaling na. Yung mga loka naman, Medyo tumino na dahil sakin. Marami ding dumadalaw kay Theo na kaklase niya, Dun ko rin nalaman na may nagkakagusto pala sakanya, Yun nga lang, Di nya masabi sa iba dahil na rin nga alam niyang mahal ko si Theo.

Pero masaya ako kasi marami din palang nagmamahal sakanya, Sana lang talaga.. Sana lang talaga gumising na siya.

*After 2Months*

" Theooooo, Gising na! " Sigaw ko sa labas ng kwarto ni Theo sa hospital. Tagal niya eh! Miss ko na siya sa totoo lang. Pero alam nyo ba? Gising na siya! Nagulat nga kami noon kasi bigla bigla na lang siyang gigising, Pero hindi pa niya kaya gumalaw. Nakabukas lang yung mata niya. Tulog lang yan ngayon. Hehehe

"Maghintay ka kasi. Gigising din siya. " Nagulat ako nung may nagsalita mula sa likod ko, Napatingin ako at nakita ko si Mark. Matagal ko din siyang hindi nakita ah. Ang alam ko kasi nagpahinga siya sa bahay bakasyunan nila sa Palawan.

"Mark. " Bulong ko. Ngumiti lang siya at tumabi sakin at tinignan si Theo.

"Hindi ko akalaing magkakaganito pala. Ang alam ko lang napagutusan lang ako ni Boss na dalhin ka sakanya para makita ka. Bakit nadamay si Theo? " Tahimik lang akong nakikinig sakanya, Malungkot.

"Ang shunga ko kasi eh. Haha " Natatawa niyang sabi pero alam kong malungkot pa rin yung tawa na yun.

"Hay. Sige, Stephy. Aalis na muna ako. Bantayan mo si Theo ah. " Sabi niya sakin at umalis na. Napahinga ako ng malalim at pumasok sa kwarto ni Theo. Umupo ako sa may sofa, Medyo malayo sa kama niya. Pwede naman daw akong pumasok eh, wag lang daw matagal.

Napansin kong may Piano pala doon sa may bintana, Marunong naman ako gumamit nun kaya gora na ako. Umupo ako sa harap ng piano at ipinatong na ang mga kamay ko doon.

I'd like to say we gave it a try

I'd like to blame it all on life

Maybe we just weren't right, but that's a lie, that's a lie

And we can deny it as much as we want

But in time our feelings will show

Naalala ko nung una, Nung una ko siyang nakita nung nakikipagaway pa ako sa mga palaka.

'Cause sooner or later

We'll wonder why we gave up

The truth is everyone knows

Almost, almost is never enough

So close to being in love

If I would have known that you wanted me

The way I wanted you

Then maybe we wouldn't be two worlds apart

But right here in each other's arms

Nahulog agad yung loob ko sakanya. Dahil yun sa ngiti niya,

And we almost, we almost knew what love was

But almost is never enough

If I could change the world overnight

There'd be no such thing as goodbye

You'd be standing right where you were

And we'd get the chance we deserve

Try to deny it as much as you want

But in time our feelings will show

'Cause sooner or later

We'll wonder why we gave up

The truth is everyone knows

Para nga akong tuta na habol ng habol sakanya, Nakakatuwang isipin yun.

Almost, almost is never enough

We were so close to being in love

If I would have known that you wanted me, the way I wanted you

Then maybe we wouldn't be two worlds apart

But right here in each other's arms

And we almost, we almost knew what love was

But almost is never enough

Oh, oh baby, you know, you know, baby

Almost, baby, is never enough, baby

You know

"Stephy.. " Napatigil ako sa narinig kong boses, Pinunasan ko muna yung luhang tumulo sa mga mata ko noong kinakanta ko yan at tumingin sa likod ko, Nakita ko si Theo, tinitignan ako at nakangiti pa.

"Theo?! " Agad akong tumayo at lumapit sakanya at niyakap siya.

"Di ako makahinga.