ေသြးစြန္းေနေသာ ပန္ခ်ီးကား

အပိုင္း ၃

"ခင္..ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ..~"

တတ္နိုင္သမ်ွ အရဲစြန့္ကာ ေမးလိုက္ပါေသာ္လည္း အဖ်ားသတ္တြင္ တုန္ခါသြားေသာ မိမိအသံကို မေက်မနပ္ ျဖစ္မိသည္။ သူစိမ္းေ႐ွ့မွာ မိမိ၏ ေျကာက္႐ြံ့ေနသည့္ပံု မျပခ်င္။ သို့ေသာ္လည္း သူသည္ က်ေနာ္ေျကာက္ေနျပီ ျဖစ္ေျကာင္းကို သိသည့္အလား အနားသို့ ပို၍ပင္ တိုးကပ္လာေသာအခါ က်ေနာ့္စိတ္တို့ ေဆာက္တည္မရ။ ႐ုန္းေနေသာ္လည္း အခ်ည္းအနွီးသာျဖစ္ေနတာအခါ သူသည္ ပို၍ဂ႐ုမစိုက္စြာပင္ အနားသို့ပို၍ တိုးကပ္လာေလသည္။

မျကာပါ။ သူသည္ က်ေနာ့္အနားတို့ေရာက္လာျပီလက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္ေသာအခါ ေစာနက က်ေနာ္႐ုန္းထားေသာ ဒဏ္ေျကာင့္ နာက်င္မိ၏။

"အ~"

"က်ြတ္..က်ြတ္..ေသြးေတြ ေတာ္ေတာ္ထြက္ေနတာဘဲ။ မနာဘူးလား..??"

သူ့ပံုစံက က်ြန္ေတာ့္အား က႐ုဏွာသက္သည့္ ပံုစံျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူ့မ်က္ဝန္းတို့မွာေတာ့ ေက်နပ္မွု ဆာေလာင္မွု မြတ္သိပ္မွု လိုခ်င္တပ္မက္မွု ပံုရိပ္မ်ား။

က်ြန္ေတာ္သည္ ပန္းခ်ီ အနုပညာေက်ာင္းသားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ လူတို့ပံုအားဆြဲရာတြင္ ထိုသူတို့၏ စိတ္ခံစားခ်က္ ေပၚလြင္ေစရန္ သူတို့၏ မ်က္လံုးတို့အား ေလ့လာရသည္။ အဘယ္ေျကာင့္ဆိုေသာ္ လူတစ္ေယာက္သည္ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေပ်ာ္ေနသည့္ပံု ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုသူ၏ မ်က္ဝန္းတို့ကို ေသခ်ာျကည့္ေသာအခါ ဝမ္းနည္းရိပ္ လြမ္းရိပ္တို့ ထင္ဟပ္ေနလ်ွင္ ထိုသူက အျပင္ပန္းအရ ေပ်ာ္ေနသည့္ဟန္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ျပီး တကယ့္အစစ္ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ငိုေျကြးေနရျခင္းျဖစ္သည္။ စကားပံုေတာင္ ႐ွိေသးသည္ဘဲ။

'အငိုမ်က္လံုး အျပံဳးမ်က္နွာ' ဆိုသည့္အတိုင္း ။ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ျကား ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္ရန္အဖို့ လူတို့၏ စိတ္ခံစားခ်က္ကို သိေစရန္ ထိုသူတို့၏ မ်က္ဝန္းတို့ကို ဖတ္တတ္ရန္ အထူးလိုအပ္သည္။ ထိုအေလ်ာက္ က်ေနာ္ျကိဳးစားပမ္းစား ေလ့လာခဲ့ရာ ယခုအခါတြင္လည္း က်ေနာ္သူ့၏ အတြင္းစိတ္ကိုသိနိုင္ရန္ ထိုသူ၏မ်က္လံုးတို့ကို ဖတ္ျကည့္ေနမိသည္။
ထိုအခါသူက..