Αυτο το περιεργο κλικ

Την μουσικη βαλε στο τερμα...

Φοραω γρηγορα τα τακουνια μου -αυτα για τα οποια μιλησαμε στο προηγουμενο κεφαλαιο- περνω τις φιλες μου αγκαζε -γιατι καλος ή κακκως δεν ξερω να ισορωπω σε ψυλοτακουνα- και φευγουμε για το μπαρ.
"Μανια και αυτη. Δηλαδη επρεπε να φορεσεις αυτα τα χαζοτακουνα για να ερθεις;" ρωταει η Δαναη.
"Ναι" απαντω μονολεκτικα.
"Εσυ, τα φορας σε παρτυ μονο οταν σου αρεσει καποιο αγορι. Μας κριβεις κατι;" αρχιζει η Μαρια. Υδρωνω. Δεν θελω να τους πω...
"Θα μιλησεις;" λεει κ η Αγγελικη. Σταματαω. "Αμα μου αρεζε καποιο αγορι θα το ξερατε" ευτιχως δεν το συνεχισαν. Φτανουμε στο μπαρ. Εγω μενω για λιγω εξω.

Αρχιζω να σκευτομαι. Οντως ηθελα να φορεσω τα τακουνια μου. Μα γιατι; Συνηθως τα φορουσα οταν μου αρεζε καποιο αγορι. Αλλα τωρα; ποιος ξερει. Μπενω στο μπαρ.

Γιατι δεν εχει κοσμο; ειναι σχεδον αδειο. Ουτε καν μουσικη. Βλεπω τα κοριτσια να με χερετουν για να καθησω κοντα τους. Τρεχω αφηνω εκει την τσαντα μου κ παω να κανω το ονειρο μου πραγματικοτητα. "Που πας;"

Θα δειτε...