Αυτο το περιεργο κλικ

Πρωτο ραντεβου

Καθομαι στο σπιτι. Ειναι Σαβατο βραδυ. Ακριβος 24 ωρες απο το παρτυ. Διαβαζω το βιβλιο μου. Δεν ξερω τι λεει. Δεν ειμαι συγκεντρωμενη. Σκευτομαι εκεινο το βραδυ. Το κινητο μου χτυπα. Ηρθε μηνυμα. "Σε μια ωρα, εξω απο το μπαρ." γραφει ο ανονιμος αποστολεας. "Ποιος εισε;" τον ρωταω. "Πως ξερεις τον αριθμο μου;" τον ρωταω. "Απλα ελα" μου λεει.

Ευτυχος ή δυστυχος, η περιεργεια μου ειναι σε εξαρση αυτη τη στιγμη. Ντινομαι και πιγενω να βρω το ατομο που τοσι ηθελε να μου με δει. Οι γονεις μου κοιμουνται. Νιωθω λιγο ασχημα που δεν τους ξυπνησα για να τους το πω. Φτανω εκει. Τον βλεπω να καθεται στο παγκακι. Το προσωπο του τπ φωτιζει το φεγγαρι. Ειναι ομορφος. "Το πρωτο μου ραντεβου" σκευτικα και χτυπισα με τα δαχτυλα μου την πλατη του, μιας και δεν ειχε καταλαβει ακομα την παρουσια μου...