Eylül Masalı

♣-3

♣-3.Bölüm

Müdür odasındaki koltukların ne kadar rahatsız olduğundan bahsetmeme gerek var mı bilmiyorum , ama öyleler. Belkide şu tonlarca süründüğü makyaj malzemelerine bu kadar para ayırıcağına odasının dekoruyla ilgilenmeli…

“Eylülcüm sen bu ildeki en prestijli okullardan birinde okuyorsun , okulumuzda böylece kaba davranan öğrencilere , rahatsızlık yaratacak olaylara izin vermeyiz bunu biliyorsun değil mi tatlım?” gözlerimi devirmemek için adeta müthiş bir mücadele verdim.

“Evet , tabii.”

“ Şu son sınıf öğrencimiz Eren Yılmaz ile aranda geçen ilişkiyi göze aldığımızda…” Eren’i seviyor falan değildim ama rahatsız da değildim . Peşinde bu kadar kız varken benimle ilgilenmesi bazen hoşuma bile gidiyordu.

“Neden göze alıyorsunuz , anlayamıyorum. Sonuç olarak insanların özel hayatına karışmak değil de ne bu yaptığınız ?” gülümsedi ve kahvesinden bir yudum aldı. Kokoş müdür yardımcımız…Eren’i bile bu kadından daha çok seviyorum.

“Tatlım biz sadece senin rahat bir şekilde eğitimini sürdürmeni istiyoruz hepsi bu.”

“Rahatsız olup olmadığımı soruyorsanız , olmuyorum !” çantamı sırtıma taktım ve kapıyı açtım. Kuzey ile burun buruna geldiğimizde burda ne işi var diye düşünmeden edemedim.

“Ah Kuzeycim , gel lütfen…” arkadan bizim kokoşun sesini duyabiliyordum . Şaşkınlıkla arkamı döndüm fakat Kuzey gülümsemedi bile sadece suratıma kapıyı kapadı.

Fazla bir anlam yüklememeye çalıştım fakat sinirlerimi bozuyordu. Erkekler dengesizdir. Öğlen benimle ne kadar da ilgili konuşmuştu oysa…

 Eve geldiğimde annemi , babamı ve kardeşimi aynı sofrada otururken görmek itiraf etmeliyim ki hiçte beklediğim bir şey değildi. Şaşkınlıkla onlara baktığımda Hacer teyze gülümseyerek benim için de bir tabak ekledi. Sanırım annem ile babam arasındaki buzlar çözülmüştü. Uzun süredir aynı sofrada oturmadığımızı düşünürsek eğer… Sırt çantamı pahalı mobilyalardan birinin yanına fırlattım ve yerime oturdum.

“ Okul işi..” dedi annem.

“Biz uzun uzun düşündük, eğer sen rahatsız değilsen karışmayacağız.” Gülümseyerek su bardağıma uzandım.

“Ama…” dedi babam bana bakarak. “ Sana güveniyorum . En ufak bir rahatsızlık duyarsan o okulu yakarım !” kafamı salladım.

“Hayatına karışmayacağız , eğer üstesinden gelebiliyorsan … Müdür yardımcınla biraz sohbet ettik . Eren’in son derece soylu ailelerden birinin çocuğu olduğunu öğrendim , ne yalan söyleyeyim biraz rahatladım.” Onlar için herşey aileydi . Kendi ailelerini dağıtıcak duruma gelmiş olmalarına rağmen…

Güzel bir akşam yemeği yedikten sonra , kitap okumak ve kafamı dinlemek için odama çıktım. Annem ve babam yeni aldıkları ses sistemini denemek üzere bir film açtıklarında onları başbaşa bırakmak istedim .Onları uzun süredir ilk defa böyle görüyordum ve itiraf etmeliyim ki bu beni sevindirmişti. Telefonumun hala çantamda olduğunu ve tir tir tittrediğini fark ettiğimde arayan Cemreydi.

“Nasılsın ?” gülümsedim sanki görürmüş gibi. “Çok iyiyim.” Sanırım onun morali bozuktu.

“Sen ?” sessizlik. Kendimi yatağıma attım.

“Sana birkaç şey söylemem gerek.” İşte bu laf altından herşey çıkabilicek bir laftı. Merakla doğruldum.

“Kim veya neyle ilgili ?” derin bir nefes alış. “Kuzey ve Beste.” Yutkundum. Beste okulun en güzel kızlarından biriydi. Kuzey’den hoşlandığını da şu bir hafta içinde bilmeyen kalmamıştı. Kuzey dediğim gibi daha okula yeni transfer olmasına rağmen tüm ilgiyi üzerine toplamıştı.