Eylül Masalı

♣-5

Çok geciktiğini biliyorum , üzgünüm . Bundan sonra böyle olamayacak :) 

BÖLÜM-5

Sırtımdan kayan çantamı düzeltmeye çalışırken karşıdaki banklarda oturan Eren'i gördüm. Yalnız başınaydı ki o hiçbir zaman yalnız başına takılmazdı. Ki o normalde benim onu bozmama veya ona kızmama da alınmazdı. Ama beni rahat bırak dememe bu kadar alınıcağını , kırılıcağını düşünmezdim.Kimsenin benim yüzümden bu halde olmasını istemiyorum. Yavaşça yanına oturdum.

"Selam." Hafifçe kıvrılan dudakları son derece alaycıydı. Kafasını diğer tarafa çevirdi. Üzgün görünüyordu. Bu hareketine bozulmuştum . Benim için ölüp ölüp biten çocuk tek lafıma mı alınmıştı? 

" Konuşmuyor muyuz ?" Ayağa kalktı.

"Yoğun isteğin üzerine pirenses..." Sinirle arkasını dönüp okula doğru yürüdüğünde bu sefer onu kırdığımı fark ettim. Gerçekten kırılmıştı ve ben kimseyi kırmak istemezdim.. Tamam öğle tenefüsünde ona bu kararımdan dolayı pişman olduğumu söyleyecektim çünkü onun yokluğu bana aslında onun etrafımda olmasından hiç te rahatsız olmadığımı hatırlatıyordu. Sınıfa girip Kuzey'in çantasının yanına çantamı koydum ve Kuzey'in boş yerine baktım. Dışarı çıkıcağım sıra da Öykünün sert omzuyla sarsıldım . Dün voleybol maçında olanları düşününce benimle ne sorunu olduğunu merak ediyordum ç 

"Derdin ne senin , dün ve bugün...Kavga mı istiyorsun,tam da kavgalık havamdayım biliyor musun ?" alaycı bir gülümsemeyle ona baktım .

"Kendini ne zannediyorsun , Eylül ? Yeni transfer seninle az ilgilendi diye götün tavan yapmış bakıyorum , özgüven patlamaları yaşıyorsun filan..." Sinirle kaşlarımı çattım. 

"Kimse gereksiz göt kalkıklığı konusunda seni geçemez , lider hala sensin bunun için korkmana gerek yok." gülmeye çalıştım. 

"Biliyor musun ? Hiçbirşeyden haberin yok saf saf seninle ilgilendiğini düşünüp mutlu da oluyorsundur sen şimdi..." Öykünün Eren'i sevdiğini bilmeyen yoktu neden kuzey ile yakınlığım bu denli içerlemişti ki ?

"Bak Öykü ister beğen ister beğenme kuzey benimle ilgileniyor , beni sinemaya davet etti ve detayları keyifle anlatmak istesemde yeri değil yine de dün gece harikaydı bu yüzden kıskanmayı bırak ve eğer ilgileniyorsan kendine başkasını bulmanı öneririm." arkamı döndüğümde eğer Kuzey'in şaşkın bakışlarını üstümde görmeseydim çok daha mutlu olabilirdim.

Lanet olsun lanet lanet lanet !!! Konusmanın neresinden beri burdaydı ? Umuyorum ki hiçbiryerinden beri...Sınıftan dışarı çıktığımda ağlamak istiyordum. Üst katta Eren'i ve arkadaşlarını gördüm. Eski neşeli , etrafta kızlara sarkan ve espriler yapıp duran çocukdan eser yoktu ... Yerine ruhsuz psikopat gorünümlü seri katıl bakışlı bir çocuk gelmişti. Bana olan hislerini hiçbir zaman önemsememiştim sadece onunla ilgilenmediğim için cazip geldiğimi düşünüyordum ama bu tavırları beni bitiyordu... Ders zili çaldığında hiç istemesemde Kuzey'in yanına oturmak zorunda kaldım. 

Sadece susuyordum ve parmaklarımı masaya vuruyordum.

"Kes şunu !" dediğinde "Niye ?" diye sordum. Gözlerime baktı. "Rahatsız oluyorum , bunu dünde söylemiştim." Hiçbirşey söylemeden parmaklarımı masadan çektim.

"Dün gece harikaydı öyle mi ?" dediğinde bakışlarımı yere çevirdim. Güldü. "Eylül ?" Duymuştu. Herşeyi duymuştu. Lanet olsun be ! Hay ben o olmayan şansıma tüküreyim. Muhtemelen Öykü bunu bilerek yapmıştı.

"Öyleydi bunu sana da söyledim." diyerek çantamdan kitaplarımı çıkardım . Önüme döndüğümde burun burunaydık. O kadar yakındı ki.

"Bu konuda şüphen olmaması güzel , çünkü gerçekten seninle ilgileniyorum Eylül." Kıpkırmızı kesilerek önüme döndüğümde sanırım utancımdan yerin dibine girebilirdim.