Hoofdstuk 4 - Het gevecht

95 10 2
                                    

Maar dan vallen alle lichten uit....

Ik hoor mensen gillen, ik kijk om me heen en zie mensen wegrennen. ''Blijf zitten jullie!!!'' hoor ik een diepe mannenstem roepen. Ik hoor zware voetstappen naderen.

Ik kijk om een zie een grote groep gespierde mannen. Eentje kijkt fel naar mijn gezicht en loopt op me af.

Claire gilt en duikt in elkaar, snel sla ik mijn arm om haar heen. Ik kijk weer naar achteren maar de man is al bij me, hij geeft me een dreun in mijn gezicht. Het doet gemeen veel pijn, maar ik mag niet huilen!

Mijn arm haal ik achter Claire vandaan om op te kunnen staan, maar dan voel ik dat er aan mijn shirt word getrokken, ik kijk naar beneden en zie Claire huilen. Ze snikt: ''Doe alsjeblieft geen dingen waar je spijt van krijgt.'' Ik zet een gezicht op die er zelfverzekerd uit hoort te zien, maar ik weet bijna zeker dat het bang en verschrokken is. Ik leg mijn hand op haar hoofd en fluister ''Het komt wel goed, geloof me maar'' 

Nu sta ik op en richt me op de man die me net in mijn gezicht sloeg. Ik kan hem makkelijk aan, net was ik niet voorbereid, maar nu ga ik er helemaal voor. Ik zie een snelle vuistbeweging mijn kant op komen, maar ik ben sneller. Ik duik weg en ontwijk zijn aanval, in de tijd die hij nodig heeft om zijn vuist terug te trekken gebruik ik om hem een trap te geven in zijn rug. Hij valt met een harde dreun op de grond, zo snel mogelijk graai ik een mes die ik uit zie steken uit zijn achterzak. Ik wijs het naar hem toe ''Maak dat je weg komt, ga weg met je groep en kom hier nooit weer.'' had ik dit wel moeten zeggen? Wat nou als zijn hele groep zou komen? Aah, wat moet ik doen?

''Hmm, je bent erg sterk en waardig genoeg voor onze groep, voor het geval dat je ooit bij onze groep wil, we hebben een gebouw bij het strand achter een duin. Het is even zoeken, maar je zou het moeten kunnen vinden.'' Hij draait zich om en loopt weg, de andere mannen lopen ook weg, wat denkt hij wel? Ik in zijn gang? 

De lichten gaan weer aan dus ik ga zitten. Onze film is al begonnen, maar ik kan me er niet op focussen, mijn gedachten blijven maar bij de overvallers...

Zomer in JapanWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu