Can You Still Be Mine?

Chapter Seven

Third Person's POV

Mabilis ang takbo ng panahon at ikatlong araw na ni Lea sa bahay nina Goma at D. Pati na rin si Aga,

Walang alam ang dalawang nagmamahalan na andito pala ang isa't isa. Nagmamahalan nga ba sila?

Sinusulit lamang nila ang mga huling araw na andito sila sa beach. But, mapaglaro ang tandhana kahit anong tago nila ay magkikita at magkikita parin si Lea at Aga.

Dawn's POV

Today is the third na andito si Lea, pati si Aga. I want to sigh in relief dahil talagang hindi sila nag kita. Pati si Vice walang ka alam alam na andito si Aga.

Lage kong pinagmamasdan si Lea kung saan siyavmag punta para walang sabit. I know she's my friend but still, she doesn't like to see Aga in the first place.

"D? Before I go, papasyal muna ako ulit sa beach." She said.

"Ok sure Lei, no problem." I smiled in answering her.

She walk down in our house at nag tungo sa beach.

Richard's POV

Finally, Aga to decided na uuwi na siya ngayon at success ang ginawa namin ni Dawn na di sila magkita. I really want to let Aga talk to Lea, but this is not yet the time to let Aga.

Maybe time will heals at tanggap na ni Lea lahat, then pwede na siguro.

Andito si Aga nakaupo sa may sala ng little tree house ko. Gusto rin pala niya dito. Actually siya nga ang nag request na dito siya.

"Chard? Ahmm pupunta muna ako sa Beach. Before I go back to Manila."

Napa ngisi naman ako sa sinabi niya.

"Sure, go and enjoy your pag mumuni-muni." then we both laugh. He started to walk down at nakita kong patakbo siyang pumunta sa beach.

----- Malayo layo na rin ang narating ni Lea, she decided to stop sa may malaking bato at umupo sa buhangin.
Wala na masyadong tao ang nakakarating sa parting iyon, may part kasi na under renovation pa kaya close iyon.

She started to look at the beautiful view and feel the relaxation. Andaming pumapasok sa isip niya una na dito ay kung ano ang gagawin niya pag balik sa Manila.

Is she going to work or not, Is she going to enter shiwbiz again or not. Complicated situations na alam niyang pag balik niya sa Manila ay yun ang sasalubong sa kanya.

"Ano ba talaga Lea!, Ano ba talaga ang disisyon mo sa buhay mo?" Sabi niya sa sarili niya.
Napahilamos naman siya ng tanging alon lang ang sumasagot sa kanya

"Follow what you want." napatingin naman si Lea sa karagatan kung ito ba ang sumasagot sa kanya.

She was shock dahil may bosses talaga siyang narinig. Nag iisa lang yata siya dito.

"Lea." napalingon siya at nakita niya ang taong "siguro" ay ang kulang sa buhay niya.

Tumayo si Lea mula sa pagkakaupo at tinignan si Aga.

Napalunok naman siya at nagsalita, "Ikaw ba yung nagsalita?"

"Oo ako nga. Bakit mo ba kinakausap ang alon?" Aga ask as if walang nangyayaring di pag kakaunawaan nila.

Lea rolled her eyes at lumakad papalayo. Hindi nawalan ng pag asa si Aga kaya sinundan din niya ito.

"Lei?, wag ka namang ganyan, I'm being nice naman to you."

"Can you just stop following me," Patuloy pa rin sa pag lakad si Lea.

"I'm sorry for what I've done, pinag sisisihan ko yun." Aga started to explaine.

Walang Lea ang sumagot, she still walk, at mas bumilis pa. Kaya lakad takbo ang ginawa ni Aga para ma abotan siya.

"Carmen please, let's fix these alam kong matindi ang naidulot na sakit sayo ang lahat lahat. I mean it so here I am saying sorry." Aga said, his still following Lea,.

Malayo layo sila sa bahay nila Dawn at Chard kaya mahabang lakaran to, at talagang napapagod na si Lea sa kakalakad takbo niya.

Kilan ba magkakaroon ng sasakyan dito sa beach ng makapag para na. In her mind

"Hey, wala ka ba talagang planong sagotin ako?" Aga started to feel the pressure in his mind.

Wala pa ring sagot mula kay Lea mas lalo pa itong lumayo.

"Ok Fine Lea Carmen Salonga, don't talk to me. Your going to regret this." He almost shout para marinig ni Lea.

He started to walk away, ilang metro pa lamang ang nalakad niya ng may narinig siyang sumigaw. Muli siyang napalingon and saw Lea na nakaupo na sa buhangin agad siyang tumakbo papunta sa kanya.

Lea's POV

What am I going to do, an sakit na ng paa ko, It's bleeding at natatakot na talaga ako. Baka ito na yung sinasabi niyang "your going to regret this"

Ang bilis naman siguro ng karma, Lord masama bang iwasan ko ang lalaking ayoko kong makausap. Kasalanan niya to, kung hindi siya dumating edi sana andoon lang ako nakaupo.

"Anong nangyari." he started to touch my feet na dumudugo.

I push him na siyang dahilan ng pagkabasa niya dahil sa alon.

"I can manage it." I shortly replied at pinilit na makatayo.

"Hindi mo kaya eh, tingnan mo iika-ika ka nga diyan sa paglalakad." Tumayo siya lumapit sa akin para alalayan ako.

"You know just stop it, kaya ko and hindi ako katulad ng dati na umiiyak kahit konting pasa lang. So please just give me a way." Sarkastiko kong sabi sa kanya and of course I rolled my eyes to him.

Kinakain ko lang talaga ang pride ko. An sakit sakit na talaga, I can feel na lahat ng buhangin pumapasok sa sugat ko at mas lalo itong dumudugo.

"Are you insane? Habang pinipilit mong lumakad mas lalong lalaki yang sugat mo. Just stop forcing yourself Lea. You can't" Parang bata niya akong pinapagalitan.

Insane? And now his saying that I'm the one who is insane?

Can you ask yourself kung sino ang mas baliw sa atin? Sino bang nangiwan? Ha? Sagot?. Nasa isip niya at talagang gusto niyang itanong kay Aga.

End of Lea's POV

--Dahil sa sobrang hapdi at sakit she lost her balance at natapilok siya.
She was shock dahil imbes na sa buhangin siya pupulutin,

ay sa kamay pala ni Aga.