BELIEVE: True Love Do Exist

Chapter 4

Pag katapos kong bumili ng pagkain, nag hanap ako ng bakanteng upuan sa loob, marami na palang estudyanteng kumakain dito, pumunta ako sa pinakadulo ng caf. Medyo madilim dito at tsaka konti lang ang tao, kung titignan mukhang lovers place to. Naghaharutan eh. Kakasuka amp.

"Hi." Bati ng isang babae sakin while holding her tray. Tinaasan ko siya ng kilay. Hindi ako approachable na tao, wala din akong friends. Sanay naman kasi akong mag-isa. The hell I care sa mga taong nasa paligid ko? I know naman na aalis din sila agad.

"Can I seat here?" Hindi ako kumibo, nag patuloy lang ako sa pag kain.

"I guess, silence means yes," sabi niya at na upo. "I'm Violet, by the way. Violet Scott. You?" Tanong niya habang kumakain. Can't she just eat? Aish.

"I'm not interested." Sabi ko sabay tingin sa kanya. Hindi ipinagkaila ng Mahal na Diyos ang kagandahan sa kaniya. Mukha siyang anghel na nahulog mula sa kalangitan ng makukulit.

"Hello, Not! Can we be friends?" Tanong niya while holding her utensils sa magkabilang kamay. Tsh, "Astig naman ng name mo. Siguro cute din ang name ng mommy mo kasi cute ng name mo eh, Not? Not ano yun? Intersted?" Sabi niya habang nakatingin sa taas at parang sobrang lalim ng iniisip.

"Tsh, you're nuts." Sabi ko at uminom ng pineapple juice. Tinignan naman niya ako na para bang natatanga.

"Ha? No, I'm Violet, remember? Nuts ka diyan, mahina ba memory mo? Nirerecommend ko yung memory plu---"

"Tsh, you're freakin' insane, lady." Sabi ko na akmang tatayo na sana kaso pinigilan niya ako. Aish, super kulit naman.

"Wait, no! I'm Violet, Vi-o-let. Hindi ako si Nuts or si Freaking? Or si Insane tsaka si Lady. I'm Violet, Not. Huwag mo ngang kalimutan." Pagpapaliwanag niya. Is she freakin' serious? What's with this crazy girl?

"I'm done. Bye," sabi ko at dali-daling tumayo at nag lakad paalis. Narinig ko pa siyang sumigaw,

"What?! Diba you're Not? Ngayon you're Done? Ano ba talaga name mo? I wanna be friends with you!" Napangiti na lang ako at napapailing sa kabaliwan niya. Violet? Tsh, freakin' noted.

*Kinabukasan*

Dahil nga may pasok, maaga akong gumising, wala naman kasing magpe-prepare ng food ko, kundi ako lang. Kung nagtatanong kayo about sa mga relatives ko, lahat sila hindi kami gusto ni mommy. Bakit? Easy lang, ayaw nila samin. Si mommy, daddy, tsaka si lolo lang ang vibes ko. Si lolo yung daddy ni dad. Kaso nasa Cagayan siya, nandun kasi yung family niya at yung trabaho niya. Nagbabakasyon din naman ako doon tuwing summer, kaso ayoko dun, ayoko ko kasing pinaglalaruan tsaka pinagtutulungan para lang umalis dun. Edi tangina niyo all hehehe.

Pagkatapos kung mag handa, agad na kong bumyahe papuntang school, nag tricycle lang ako since nasa ikatlong kanto lang naman yung school. Pagbaba ko, pasok agad ang drama ko, more eyes nga yung tumitingin, siguro dahil naka civilian lang ako? Wala pa kasi akong uniform since baguhan nga ako tsaka di naman agad agad na dedeliver yung inorder. I am just wearing black harajuku punk rock short sleeve and ripped jeans. Wala naman sigurong problema sa mga padala ni mommy, right?

"Not!!!" Uh-oh, here she comes. Dahan-dahan akong lumingon kay Violet she was wearing white femme shirt and denim skirt with those cutie timberland boots. I like her taste, huh. Once in a blue moon lang to, so deal with it. "Sabay na tayo," she said and giving me a warm morning smile. Tsh,

"Whatever you say." Sabi ko at nag lakad, sumabay naman siya sakin. "Are you done na eating your breakfast? Hindi kasi ako nakakain." Sabi niya at nag pout. OMG, did she just pouted her lip?

"You look like a freakin' duck. Stop it." Sabi ko. Ngumiti naman siya ng malapad sakin. How old is she? She's acting like a kid.

"What's with that freakin' smile?" I asked.

"Violet, let's go." Sabay kaming napatingin sa tumawag sa kaniya.