BELIEVE: True Love Do Exist

Chapter 5

"Violet, let's go."

"Kuya Rin! You're there pala. Kuya, this my friend, Not. Not, this is Kuya Rin. Go shake your hands." Tinignan kong maigi ang Kuya ni Violet. He looks... quite familiar.

"Have... have we ever met?" Tanong ko while looking in his... strong, attractive, but cold and fierce eyes.

"Yeah," he said while looking at me straight in the eye, he's not even blinking for freakin's sake!

"Oh-kay," I said, tinignan ko si Violet na halatang natatanga na naman. "If you don't bother, can I ask where?" Tanga lang? Natanong ko na nga diba? Bakit pa ko magta tanong? Bobo.

"In your dreams." Sabi niya at kinaladkad si Violet paalis.

"Bye, Notty! See you later!" What... did just happen? Ano'ng 'in your dreams'? Adik ba siya? Tsh,

Nag lakad nako papuntang room. Nakakapagod naman, nasa 3rd floor pa yung room ko tapos nasa pinakadulo pa, ang daya. Habang paakyat ako, hindi ko alam na may mga loko-lokong mga studyanteng nagtatakbuhan pababa, kaya ayun, dahil nga swerte ako, may nakabangga ako at nahulog yung bag ko.

"Hey!" Sigaw ko sa kanila, tumawa lang sila at nagpatuloy sa pag takbo. Gosh! Seniors na sila pero yung attitude pang junior pa rin. Hindi naka move on?

"I'm sorry for what happened, miss." Tumingala ako sa lalaking humingi ng pasensya at binigay yung bag ko. Hindi ako kumibo, kinuha ko lang yung bag ko tsaka umalis. I don't want to thank him, no. Sila ang dahilan bakit nahulog yung bag ko. Dire-diretso lang ako papuntang room tsaka umupo sa assigned seat ko.

*Discussion*

"Okay class, your assignment is to pass a research paper about AB Media Arts, write this on a special paper for 6 pages. This will be collected on friday. Thank you and good bye."

"Whuuut? Tama ba yung narinig ko?" Tanong ng isa kong kaklase.

"Friday na agad? Akala ba niya madali lang yung research? What the effin' ef." Isa pa.

"Yeah, report natin sa dean." Isa pa to eh.

"Hell yeah!" Dadagdag pa.

Tumayo na agad ako pagkarinig ko ng bell. Pumunta na kong caf para bumili ng makakain.

"Hi there, Not!" Bati ni Violet. Nakaupo siya ngayon sa inupuan naming table kahapon. No choice na rin naman ako, ayoko sa madaming tao eh.

"Stop calling me Not, will you?" Sabi ko at tinuro ko siya gamit yung tinidor ng carb ko.

"Oh my god! You're creepy! Put that fork down, Not!" Sabi niya habang nakasuko yung dalawang kamay. Tsh,

"Whatever you say," sabi ko at nag patuloy sa pag kain.

"What's your track nga?" Tanong niya while eating... doughnuts? Ugh.

"Whatever."

"Okay, how old are you na lang?"

"Whatever,"

"Hm, where do you live nalang pala? Hehe,"

"What-ever."

"Whatever lang ba you alam mong word?" Sabi niya, "you're boring."

"Pardon me?"

"Tsaka pardon me," sabi niya sabay simangot.

"Tsh, whatever."

"Ayan na naman, kung hindi tsh o whatever you say, whatever naman."

"Pa--"

"Oh! There! Kung hindi tsh, tsaka whatever you say at whatever, pardon me naman!" Sabi niya tsaka inirapan ako.

"Patayin kita gusto mo?" Tanong ko sa kaniya.

"Hey! Bad assy!" Sabi niya at natawa. Di ko naman napigilang ngumiti.

"There! Dapat you smile a lot kasi you're pretty," sabi niya at nginitian ako. Gosh, magkakaroon na ba ako ng friend? No. Erase that thought, Roxy Shanaiah. You knew that they'll leave you not now but soon.