***
Hep(2x) Nais ko munang magpasalamat sa mga nagbasa nitong story.
You're near to the end. Your almost there. I hope I didn't waste your time guys. I hope you enjoy my first story kahit one-shot lang siya. Sa lahat ng Vote(s) [kung meron man XD] at sa mga comments at sa lahat ng nagbasa. Muwah :*
^0^ PrincesisRC ^0^
***
Note: Click the MV habang nagbabasa.
Kabanata 7
Jude POV
That night was a nightmare. Akala ko talaga hindi niya na ko maaalala kinabukasan pero nung makita niya ko sa tabi niya kinaumagahan ay binate niya ko ng "Good Morning" na tila ba walang nangyari sa nakalipas na magdamag.
Bumaba kami sa kusina para kumain. Nagluto ako dahil maagang umalis si Yaya para bilhan si Ayi ng mga gamot niya. Nakarinig ako ng yabag at nakita si Ayi palapit sakin hawak ang camera ko.
"Mahal, hello ka naman sa camera, video 'to"
"Hi mahal" Nag-wacky face ako "Nagluluto ak ng favorite mong hotdog at ham"
"Mahal, I love you!"
I grin "I love you too"
"I love you three" Ayi said in childish tone.
"I love you four....forever" Saka ko siya niyakap.
Nagpatuloy si Ayi sa pag-video ng sarili, pumunta siya sa sala at nilapag ang camera sa mesa paharap sa kanya. She starts to talk the camera. I just staring at her nung mapansin niya kaya nilingon niya ko at ngumiti.
After namin kumain. Nagligpit ako ng pinagkainan namin at nung makabalik ako sa sala, naabutan ko si Ayi na gumagawa ng paper flower.
"Mahal, ano yang ginagawa mo?"
"White rose...Alam mo ba sabi ni mommy noon, sa lahat daw ng bulaklak, white rose daw ang pinakamaganda para kanya. It symbolize purity ang cleanliness daw kasi. Mahal.." She looked at me "Mahal, gusto ko kung sakaling pumanawa na ako, gusto ko sana ng white roses"
"Wag ka ngang magsalita ng ganyan" Tumayo kami mula sa pagkakaupo. She still handles that white paper flower. Dinala paharap sa bintana at niyakap ko siya mula sa likod. Idinikit ko ang mukha ko sa mukha niya saka ko muling nagsalita "mahaba pa ang buhay mo. Gagawa pa tayo ng isang "Big Happy Family" Ikaw, ako, at ang magiging mga anaki natin." I whisper on her ear.
"Pwede bang wag mo na kong bolahin" Tinaggal niya ang pagkakayakap ko at tinignan ako ng diretso sa mga mata ko. "Alam ko na malapit na kong mawala. Tanggapin na lang natin ang katotohanang hanggang dito na lang ang buhay na ipinahiram sakin. Isa pa, kung mabubuhay man ako ng matagal, ayokong magkaroon ng anak. Kasi ayoko ipasa sa kanila itong sumapng sakit na 'to!"
"Shhh.. Wag mo nga i-down ng husto ang sarili mo" I stopped her.
She hugs me tight "Mahal, pag nawala ako, wag kang iiyak ha?! Ayokong maging malungkot ka. Pag nawala ako, maghanap ka ulit ng babaeng mamahalin, para maramdaman din niya ang magkaroon ng boyfriend na gaya mo. Alagaan mo din siya at mahalin katulad ng ginagawa mo sa akin ngayon. At kapag malungkot ka o nami-miss mo ko, magpalobo ka lang ng bubbles" Humiwalay siya sa pagkakayakap sakin "Ang tao parang bubbles lang, nakaktuwa, Masaya tignan at malayo ang nararating. Pero tulad ng bubbles, madali itong pumutok dahil hanggang doon lang ang lifetime na ibinigay sa kanya. Thank you Jude! Thank you for being part of my life"
"Ayi"
"Makalimutan man kita, mawala ka man sa isip ko pero asahan mo naitong puso ko" Kinuha niya yung kamay ko at inilagay sa dibdib niya "dito nakaukit ang pangalan mo...Jude"
***
It was a quiet twilight. Tumayo ako sa kama dahil nakaramdam ako ng pangamba at bigla kong naisip si Ayi kaya agad ko siyang pinuntahan sa kwarto niya pero naabutan ko siyang wala.
Agad akong bumaba at hinahanap siya sa kung saan hanggang makita ko siyang nagpapalobo ng bubbles sa garden. Hindi agad ako lumapit at pinagmasdan lang siyang ganun. Humarap siya sakin at ngumiti. Muli siyang tumlikod para mag-blow ng marami pang bubbles. Nakahinga ako ng malalim. Sa pagbitaw ko ng hinga ay kasabay ng pagbagsak niya sa lupa.
Oo. Si ayi, bigla siyang tumumba sa dauhan.
AAAAYIIIIIIIIIIIIIII!!!
***
I sat on the couch.
Napansin ko yung mga white rose at dinampot yun.
Nilabas ko yung cam ko at binalikan ang mga litrato ko kasama si Ayi. She's died 3 weeks ago. Sobra akong nalungkot, nung una hindi ko matanggap pero naalala ko ang lahat ng sinabi sakin ni Ayi.
I was checking our pictures together nung mapansinn ko yung video kaya pinlay ko ito agad.
"Mahal, hello ka naman sa camera, video 'to"
"Hi mahal...Nagluluto ako ng favorite mong hotdog at ham"
"Mahal, I love you!"
I grin "I love you too"
"I love you three" Ayi said in childish tone.
"I love you four....forever"
Bumaba ang camera at na-focus kay Ayi
"Ako si Ayi, madalas ko kasing makalimutan ang lahat. Kaya ito at vinideo ko ang sarili ko para pag nawala na ako. May makakaalala pa rin sakin. Ewan ko ba kung bakit sa dinami-dami ng taong magkakaroon ng ganitong klase ng sakit, ako pa. Pero di ko sinisisi si God. Thhankful parin ako kasi may maga tao pa ring namgmamahal sakin. Si nanny at syempre si Jude. Kahit na madalas eh nakakalimutan ko siya Kahit na madalas ay pinahihirapan ko siya. Ka nga mahal na mahal ko yun he"
"Ilang araw na lang, mawawala na ako dito sa mundo. Nararamdaman ko na lalong lumalala habang tumatagal yung sakit ko. Nahihirapan na ako, pero alam ko na mas nahihirapan sakin si Jude, sa pag-aalaga sakin, sa pag-unawa sakin at sa sitwasyon ko. Kaya ayoko na silang pahirapan. Ako na lang ang bibitaw."
Hindi ko napansin na unti-unti na palang namuo ang luha sa mga mata ko. At ilang sandali ay bumagsak ito ng sabay-sabay.
Tumayo na ako habang tinititigan ang puntod ni Ayi. Dinalaw ko siya ngayon kasama ang mag-ina ko. Yes, I have my own family. Masaya ako at alam ko na kung nasaan man si Ayi ngayon ay ganun din siya.
Umuwi na kami sa bahay. Were inside the car nung mapadaan kami sa village playground at makita ang mga bubbles na pakalat kalat sa himpapawid. Nagpaalam ako sa mag-ina ako at nag-promise na babalik din agad. Bumaba ako sinundan kung saan nagmumula yung mga bubbles. Hanggang sa makita ko kung saan yun galing, sa parehong lugar kung saan una kong nakilala si Ayi. Isang batang babae, kaedad siguro ng anak ko ang nagpapalobo nito. Nilapitan ko siya at agad naman niya kong napansin.
"Gusto mo? Sabi sakin ni ate Ayi, nakakatanggal daw poi to ng problema?"
"Kilala mo si Ayi?"
"Opo, siya po yung babaeng umiiyak dito dati. Pero isang araw, Masaya siayng naglalaro dahil may nakilala daw siyang isang lalaki. Lalaking minhal niya at patuloy niya daw itong mamahalin habambuhay"
Ngumiti ako at tinap yung head ng bata.
I stretched my head up at pinagmasdan ang mga bubbles na lumlipad paakyat.
The end
BINABASA MO ANG
Bubbles (Short Story)
Historia CortaMay isang tao sa buhay ko ang hindi ko pwedeng kalimutan. Ang babaeng nagturo sa'kin ng pag-ibig na walang kapantay. Pag-ibig na walang hinihintay na kapalit. Pag-ibig na hindi matatapos sa dulo ng panahon. Pag-ibig na nagsimula sa simpleng bula.