Perspektywa Miki:
-No dalej, Yuu! Powiedz to! - Shinoa zachichotała.
Yuu zaczął głośniej oddychać. Nawet z odległości 20 cm mogłem usłyszeć jego chaotyczne bicie serca.
-Yuu, czy ty się - popatrzyłem na niego - czymś stresujesz?
Nie odpowiedział mi. Złapał się za głowę i patrzył w podłogę.
-Shinoa, co tu się dzieję? - wykrzyczałem.
-Yuu ma ci coś bardzo ważnego do powiedzenia - mówiła to z szerokim uśmiechem na twarzy.
-Yuu, nie wiem o co chodzi, ale jeśli to powiesz, to ona nas stąd wypuści. Powiedz to, a będziesz miał już z głowy.
-To dla twojego dobra, Yuu! - powiedziała delikatnie Shinoa.
Zielonooki był przybity do ziemi. Jestem pewien, że bił się z myślami, gubiąc się we własnym świecie. Klęknąłem przy nim, złapałem za rękę i spojrzałem w oczy.
-Chcesz stąd wyjść? Zrób to o co prosi Shinoa.
-Obiecujesz, że nic się nie zmieni i mnie nieznienawidzisz?
-Obiecuję, mi możesz powiedzieć wszystko.
Yuu skulił się w kącie i zakrył twarz rękami.
-Ja. Cóż. Kocham Cię. Zakochałem się w tobie. Kocham Cię. - powiedział rozpłakując się - A teraz wypuść nas Shinoa!
Dobra... - powiedziała znudzona po czym otworzyła drzwi.
W tej chwili zamarłem. Mam to zaakceptować? Czy złamać mu serce? Jest moim bratem! Nic nie wiem. Obudziłem się i zobaczyłem, że zaraz po otworzeniu drzwi przez Shinoę Yuu wybiegł z płaczem. Rzuciłem się w pogoń za nim. Po chwili gonitwy zgubiłem go za rogiem. Nie wiedziałem gdzie mógł w tym momencie biec. Jaki miał plan? Stwierdziłem, że wrócę do domu.
Siema, siema, myślicie, że będzie happy end?
